FanFic.nl

When i look at you - Zayn Malik

~001 April Rose stevens~

Hier zit ik dan.In de les het is muisstil wat ook normaal is.Ik kijk naar de plaats naast me en krijg meteen tranen in mijn ogen."ok vrijdag is jullie laatste dag dan hebben jullie een maand geen school omdat de school 50 jaar is"zegt de lerares.Er klinkt veel gejuich.Er kom een glimlach op mijn gezicht.Dan kan ik naar Emily gaan.Ze is twee jaar geleden naar België verhuisd.Sindsdien heb ik geen vrienden meer gehad.En word ik elke dag gepest door het coole groepje.Ze woont wel mee dan 1000 kilometer ver.Zij was de enige die voor me opkwam.Zo zijn we vriendinnen geworden.In het begin toen ze verhuisd was mailden we nog naar elkaar maar dat verminderde dan ook.Nu heb ik niemand die me kan helpen tegen de pesters.De bel gaat en ik pak vlug mijn boeken en ga snel het lokaal uit.Ik loop naar mijn kluisje en zie er een briefje hangen.Stom kind jouw onderhang komt nog.Ik kijk met tranen in mijn ogen naar het briefje.ik open mijn kluisje en neem mijn boeken.Ik droog mijn tranen en loop door naar de kantine.Ik sluit me aan in de rij en wacht een paar minuten tot het aan mij is."naam"vraagt de vrouw."April rose stevens"zeg ik.Ze overhandigt mijn broodje en schenkt haar aandacht op de persoon achter mij.Ik draai me om en kijk rond.Ik zie zie in de hoek een tafel vrij dus ik ga erop af.ik zet me neer en haal wat water uit mijn tas.Juist als ik een hap wil eten van mijn broodje komt er een vrolijk meisje aan de andere kant van de tafel de tafel zitten."hello"zegt ze vrolijk."hay"zeg ik een beetje verlegen."ik ben nieuw hier en ik zag je alleen zitten en je leek me een leuk meisje"zegt ze oprecht."dankje"zeg ik lachend."mijn naam is ever en de jouwe"."april"antwoord ik."hoe komt het dat je alleen zit"vraagt ze."wel mijn vriendin is twee jaar geleden verhuisd naar België en sindsdien heb ik geen vrienden meer gehad"zeg ik met een brok in mijn keel."ooo sorry het spijt me"zegt ze.Ik schud mijn hoofd."als je niet gepest wil worden dan zou ik weggaan want ik wil niet dat jij gepest word"zeg ik.Ze kijkt me geschokt aan."hoe kan een meisje zoals jij nu gepest worden"zegt ze geschokt.waardoor er een klein glimlachje op mijn gezicht komt."maar nu wil ik eten ik sterf bijna"zegt ze met een grappig stemmetje waardoor ik in de lach schiet.Ik neem een hap van mijn broodje en een heerlijke smaak komt vrij in mijn mond."lekker he"grinikt ze.Ik knik."je bent eigenlijk wel stil"zegt ze."dat komt omdat de jongens die me pesten aan het staren zijn"zeg ik."wel dan hoef je niet langer bang te zijn".Verbaasd kijk ik haar aan."ik ben de dochter van de directeur en mij durven ze niets te doen"zegt ze trots.Een glimlach komt op mijn gezicht."je bent de beste ever"gil ik.Ze knikt blij.DE jongens kijken meteen hiereen ik trek me er niets van aan en doe gewoon verder zot met Ever.

Reacties: