FanFic.nl

The War

Een donkere Dag

Het was een donkere dag in Zweinsveld, die nog donkerder beloofde te worden. De grond daverde maar dat gebeurde wel vaker sinds Voldemort de macht had in de tovenaars wereld. Maar nooit daverde de grond zoals nu…

Ron speelde een potje toverschaak voordat hij geschrokken uit zijn stoel kwam en uit het raam keek. Hij vloekte binnensmonds. Aan de horizon zag hij een immens grote stofwolk oprijzen en hij wist dat Zweinstein daar lag.
'Rosa, Rosalina kom vlug!' riep Ron.
Rosalina kwam de keuken uitgelopen en ging naast hem staan.
'Wat is er, alles wel oké?'
Ron schudde zijn hoofd en wees uit het raam Rosalina volgde zijn vinger.
Ze slikte even.
'Ron?' begon ze aarzelend. ‘Is dat… Zweinstein? Het was daar toch veilig?' vroeg ze twijfelend.
Ron draaide zich naar Rosalina toe. 'We moeten gaan helpen' zei hij vastbesloten. Hij draaide zich abrupt om en nam zijn staf nog voor dat Rosalina hem kon antwoorden. Ongerust liep ze terug naar de keuken, deed ze haar schort af, nam ze haar wand van het keukenblok. Gehaast liep ze terug naar de woonkamer. Ze hoorde Ron zijn mantel aandoen en volgde zijn voorbeeld. Ron nam zijn bezem terwijl Rosalina de deur opendeed en haar haren nog snel in een staart deed. Ron was inmiddels al op zijn bezig gestapt en maakte aanstalten om op te stijgen. Rosalina sloot de deur met een zwaai van haar staf en ging bij Ron achterop zitten. Ze klampte haar armen stevig om zijn middel en sloot haar ogen. Ze hield nog steeds niet van het opstijgen en zeker niet achterop bij Ron. Hij steeg namelijk altijd heel stijl omhoog.
'We zijn in de lucht hoor!' - 'open je ogen maar weer schat'
Ron wist dat Rosalina niet van het opstijgen hield. Al snel kwamen ze in de buurt van de rookpluim. Rosalina's ogen begonnen te prikken van de rook en knipperde met haar ogen.
Ron stond op het punt om te gaan dalen, toen plotseling de bezem begon te tollen en ze met een duizelingwekkende snelheid naar beneden vielen. Rosalina gilde. Ron schreeuwde en probeerde zijn bezem onder controle te krijgen. Rosalina klampte zich met één hand vast terwijl ze haar staf probeerde te grijpen. Haar adem stokte en ze zag hoe Ron bijna de grip op de bezem verloor. Moeizaam klampte hij zich aan de bezem vast. Rosalina probeerde nog steeds haar toverstok te pakken terwijl ze zich aan de bezem vast hield. Ron keek haar hulpeloos aan toen hij zijn grip verloor en naar beneden viel. Rosalina gilde en had nu eindelijk haar toverstok te pakken. Ze zuchtte diep en vuurde een Aresto Momentum uit op Ron, zijn bezem en haarzelf. Rosalina's hart klopte in haar keel.
Toen ze de grond veilig bereikten zwiepte ze met haar stok en schakelde ze de spreuk uit , Ze slaakte een zucht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.