FanFic.nl

Het eeuwige leven van de Keizer

Hoofdstuk 7, Badderen

“Misschien laten we het schrijven en lezen vanmiddag wel even zitten. Je maakt de laatste dagen wel een beetje te veel mee,”� zei hij terwijl hij me losliet. Ik keek hem aan, hij had wel gelijk, ik had de laatste dagen wel erg veel meegemaakt. Ik ging languit op bed liggen, waarna ik mijn ogen sloot en weer in slaap viel.
De volgende dag werd ik wakker, de Keizer was kennelijk naar zijn kamer gegaan, hij was namelijk niet meer in de ruimte aanwezig.
Deze nacht had ik eindelijk eens goed geslapen, zonder dat ik gewekt werd door een wekker, omdat het tijd was om aan het werk te gaan voor mijn egoïstische ouders.
Zij zaten nu opgesloten, ze konden niet meer bij me komen. Maar wat voor leven zou ik hier krijgen? Dat was natuurlijk één van de vele vragen die in mijn hoofd rond spookte van het moment dat ik wakker werd.
Ik was alleen in de ruimte, ik wist niet waar ik heen moest gaan. Ik stapte van mijn grote bed af, ik strompelde naar de deur toe, opende die, en stapte naar buiten. Ik vroeg aan één van de bediendes of hij me naar de kamer van de Keizer wou brengen.
Ik liep rustig achter de bediende aan, die mij naar de kamer van de Keizer bracht. De bediende verdween weer toen ik voor de deur stond.
Zacht gepraat kwam uit zijn kamer, hij was met iemand in gesprek. Het was niet netjes om iemand af te luisteren, was mij ooit verteld. Ik was nieuwsgierig naar waar ze het in de ruimte naast mij het over hadden. Ik hoorde alleen de woorden “Voor bestemd”� en “Je ouders”�, voor de rest verstond ik het niet, het was oud Japans wat ik al helemaal niet kon verstaan.
Ik klopte zachtjes op de deur. Het gepraat in de ruimte hield op, ik hoorde voetstappen mijn kant op komen, de deur werd geopend door Miyavi.
Meteen verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht, hij maakte het teken dat ik naar binnen mocht komen, meteen werd ik begroet door Amaya, ik groette haar terug.
Ik voelde me wat ongemakkelijk, ik had het idee dat ik hun gesprek verstoort had en ook hun privacy geschonden had, door een paar woorden opgevangen te hebben.
De Keizer had door dat er iets met me was.
“Amaya, wil jij de ruimte verlaten zodat ik alleen ben met Kyoko?”� Amaya knikte en verliet de ruimte. De Keizer bekeek me met zijn hoofd schuin houdend.
“Is er iets?”� Ik slikte, hij wist dat ik ergens mee zat. “Ik, uhm, ik hoorde een paar woorden van jullie gesprek daarnet.”� Weer slikte ik, ik was bang dat hij boos op me zou zijn.
“Dat kan toch gebeuren, meis. Maakt niet uit, maak je er niet druk om.”� Hij keek mij lief aan.
“Wat bracht jou hier? Wil je verder gaan met lezen en schrijven of liever gitaar en shamisen leren spelen?”� vroeg hij met een lieve glimlach.
“Maakt mij niet uit,”� zei ik blozend. Ik wist totaal niet wat ik wou gaan doen, ik was nog steeds een beetje bang dat hij als nog boos ging worden.
“Misschien knap je wat op van een bad? Dan kun je beslissen wat je wil gaan doen,”� stelde hij voor. Ik dacht even na, een bad zou heerlijk zijn, ik was nog steeds niet in bad geweest vanwege dat mijn rug moest helen van het brouwsel wat Amaya erop smeerde. Ik knikte, meteen verscheen er een kleine glimlach op het gezicht van de keizer.
“Ik wil dat het bad wordt klaar gemaakt.”� Zoals altijd gaat er gauw een bediende weg om het te regelen. Niet veel later kwam de bediende al weer de ruimte binnen.
“Het bad is gereed, Uwe hoogheid.”� De bediende maakte een kleine buiging. De Keizer knikte vriendelijk naar hem, waarna de bediende weer wegging.
“Zullen we?”� “Ja,”� zei ik lachend. Samen met de keizer liep ik naar de badzaal. Hij bracht me naar een kamer, waar ik werd geholpen me uit te kleden, waarna ik een handdoek om mijn slanke lichaam heen kreeg, om een paar dingen af te dekken. Ik werd begeleid naar het bad, waar de keizer al in zat, ook hij droeg een handdoek.
Voorzichtig liep ik het trappetje af. Gelukkig was het water niet zo diep, het water kwam tot mijn schouders, ik kon zelfs met mijn voeten op de bodem staan, ikzelf kon ook niet zwemmen. De Keizer wenkte me, ik moest bij hem komen. Ik ging naast hem zitten, maar wat hij daarna deed had ik niet verwacht. Hij trok mij in zijn armen, zijn armen lagen stevig om me heen. Het voelde veilig en warm, maar waarom had ik ineens een warm gevoel in mijn buik? Ik wist niet wat het was, ik had het nog nooit eerder gevoeld, nog nooit had ik me zo veilig gevoeld, als in zijn armen op dit moment, wat ik wel wist is dat ik niet weg wilde uit zijn armen. Ik had daarbij het gevoel alsof niemand nog bij me zou komen of me aanraken, behalve hij.
Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst aan, ik bekeek zijn armen en buik. Op zijn lichaam stonden allemaal tattoo’s, wat het allemaal betekende wist ik nog niet. Ik voelde een klein kusje op mijn voorhoofd. Ik genoot van het moment het bad was lekker warm, ik voelde dat mijn hele lichaam zich ontspande. Ik ademde rustig, na een tijdje viel ik in slaap tegen de borst van de keizer aan.
De Keizer bleef al die tijd wakker, Amaya kwam zelfs even kijken.
“Ze is nog steeds erg moe zo te zien.”� Ze stopte even met praten. “Je weet dat dit niet mag, zij is niet voorbestemd om jou vrouw te worden.”�
“Ik weet het, maar ze heeft iets wat ik niet kan weerstaan. Ik wou dat die voorspelling nooit gedaan was, dan kon ik zelf kiezen met wie ik de rest van mijn leven kon delen. Want als ik kon kiezen, koos ik voor haar.”� Hij keek vertederd naar het meisje wat in zijn armen lag te slapen.

Reacties: