FanFic.nl

It toke a minute to steal my heart

0.02

‘Nou, gingen mijn ouders verder ‘We hebben voor jou en Amy vliegtickets naar Engeland gekocht en een verblijf in Londen!’ ‘OMG wat geweldig!’ gilde ik. Snel ruimde ik de tafel af en ging gelijk met Amy weer naar boven. Ze plofte op mijn bed neer en ik volgde haar voorbeeld. Mijn kamer was redelijk groot, maar nog lang niet zo groot als die van Amy. Haar ouders waren echt rijk. Elk jaar kreeg ik ook met mijn verjaardag echt een super cadeau, en Amy had me verzekerd dat het dit jaar het geweldigste cadeau ooit zou zijn. Nog steeds dagdromend keek ik naar het plafond waar een super XXXL poster van One Direction hing en verdronk weer in Harry’s ogen. Man, wat waren die mooi. Ik wist nooit wat voor een kleur ze waren, elke keer leken ze wel anders. ‘Zullen we een filmpje kijken?’ verbrak ik de stilte. ‘Ja hoor’ zei Amy opgewekt. ‘Laten we Love Actually kijken’ zei ik. Het was een van mijn favoriete films, en natuurlijk ook die van Harry. Het was gek, maar elk klein dingetje deed me aan hem denken. Toen de film was afgelopen praatten Amy en ik nog wat, maar langzaam begonnen mijn ogen dicht te vallen en voor ik het wist was ik in dromenland.

‘WAKKER WORDEN!!!’ schreeuwde Amy in mijn oor. ‘Dank je’ zei ik lachend en ik zag Amy grijnzen. Vandaag moesten we weer naar school, iets waar ik een ongelooflijke hekel aan had. Vroeg opstaan om vervolgens de hele dag lang in een lokaal te zitten met een chagrijnige docent, nou nee dank je. ‘Laten we gaan ontbijten Little A’ ik noemde haar altijd Little A, omdat Amy klein was. Ik was een stuk langer dan zij, maar alsnog gewoon normale lengte. Toen Amy en ik klaar waren met alles sms’te ik Stan even, Stan was een van onze beste vrienden, maar ook mijn ex- vriendje. We waren gewoon hele goeie vrienden geworden. Stan fietste ’s ochtends altijd met ons mee.

Heey Stan!
Wij zijn al klaar, je kan komen!
Tot zo xxx Sophie

Toen ik Stan had ge-sms’t liep ik samen met Amy naar de schuur om onze fietsen te pakken. We stonden al klaar toen Stan aan kwam fietsen. ‘Heey, chickiezz!’ riep Stan vrolijk, hij was altijd vrolijk, dat vond ik zo leuk aan hem. Maar aangezien hij vreemd was gegaan, kon ik hem niet meer vertrouwen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.