FanFic.nl

Werewolf Protection Program

01 ~

Het was een warme zomerdag. Wat een perfect begin was van het nieuwe schooljaar. Week één ging net van start en iedereen probeerde nog zoveel mogelijk te genieten van de laatste vitamine D van het jaar, wat resulteerde dat bijna iedereen op het terrein aanwezig was. De zon stond hoog aan de hemel en weerkaatste enkele zonnestralen op het meer die een van de hoofdpersonen, waar dit verhaal omdraait, een beetje verblinde. Met zijn linkerhand boven zijn ogen gehouden en zijn ogen half dichtgeknepen voor de zon, keek hij om zich heen. Zijn zwarte haren wapperde een beetje verwilderd in het rond door de wind. Tegen de eik zat een jongen op zijn gemak een boek te lezen. Het was een eik vol met geschiedenis en herinneringen, een plaats waar zij altijd waren, zowel in de zomer als in de winter. Hierdoor stonden er verschillende teksten in de schors gekrast. De ene was al wat zinniger dan de anderen. Zoals ‘Marauders for the win!’ ‘De meiden rocken <3’ ‘Kaaaaaas!’ en ‘Zwarts heeft haar op zijn kont.’ Die laatste kwam van James, toen Sirius na het boos-zijn-omdat-hij-geen-gelijk-kreeg, zijn broek had afgetrokken en haast met zijn blote achterwerk op James was gaan zitten. Iets wat hem een trauma voor het leven had opgeleverd.
“Hé Maanling, weet je toevallig waar Sluipvoet naar toe is?”� Als reactie op deze vraag keken er een paar ogen op van het boek waar ze zonet nog helemaal gefocust opgericht waren. De ogen waren van Remus, of voor zijn vrienden beter bekend als Maanling. Als je hem niet goed kende was het jou waarschijnlijk niet opgevallen maar met een klein gebaar schudde hij zijn hoofd. Hierna gleden zijn ogen weer het boek in, tijd om weer verzeild te geraken in de wereld van Gedaanteverandering. Ze zaten tenslotte in hun vijfde jaar, wat betekende SLIJMBALlen, en voor Remus was vandaag de geschikte dag om al enige kennis op te slaan in zijn geweldig geheugen. De enige stilzwijgende reactie op Remus was opvallend gedraai met de ogen van de vraagsteller. Een zucht ontsnapte uit zijn mond en hij wreef nog eens met zijn hand door zijn haren zodat ze nog meer in de war geraakte. Blauwe ogen flitste over het terrein, deze hielden echter soms halt bij het vrouwelijke geslacht, maar niet voor lang. Zoals eerder vermeld was het nog maar de eerste week. Tijd genoeg dus voor hem om een paar moves te maken en één of de andere meid uit te proberen. Een nieuw schooljaar betekende altijd veranderingen. Je had er altijd een paar die in twee maanden tijd konden veranderen in schoonheidsprinsessen. Wat betekende, meer potentieel aas om uit te kiezen en om zijn vingers te winden. Een glimlach vulde zijn gedachten aan wat bij Remus, die de brains had van de groep, argwaan opriep.
“Wat ben je van plan James?”� Het kwam aarzelend en half fluisterend uit zijn mond. Zijn stem verheffen en een niveau luider praten zou de rust die op het terrein heerste alleen maar verpesten. Iets waar zij, al vaker de oorzaak van waren geweest. Denk maar eens terug aan al de waterbalgevechten, kietel gevechten, echte gevechten, mondelinge discussie en luidruchtige gilletjes van de meiden.
Een zachte dof gaf aan dat Remus zijn boek had dicht geslagen. James keek naar zijn vriend en moest nog steeds even wennen aan de badge die fonkelend op het gewaad van Remus was gespeld. Remus keek ook naar zijn badge. Vol trots was uit gebleken dat hij, Remus Lupos, bekroond was tot klassenoudste. Slim als hij was, wist hij dat Perkamentus deze met reden had gegeven. Na hun record aantal strafstudies en bezoekjes bij Perkamentus in de afgelopen jaren, hoopte hij dat Remus zijn vrienden een beetje in bedwang zou kunnen houden. Tenslotte waren ze nu vijfdejaars. Normaal gezien, oud en wijs genoeg om zich af en toe eens naar behoren te gedragen. Jammer genoeg bekeken James en Sirius dit anders, ze waren nu vijfdejaars. Oud en wijs genoeg om nóg meer grappen te verzinnen die nog gecompliceerder en gekker waren dan eerst en deze dan ook te laten slagen met glans.
“Ik?”� James keek Remus aan. Een lange stilte was er gevallen toen Remus in gedachten verzonken was geraakt. Beleefd en eerlijk als James was, of dan toch tegen zijn vrienden, zuchtte hij even en nam dan toch het woord op zich. “Uit ervaring weet ik dat je me toch niet zal geloven als ik zou zeggen dat ik niets van plan was. Dus ja, dan maar om je een reden te geven om achterdochtig te worden. Ja Remus ik ben iets van plan, nu nog niet. Je zal het snel genoeg wel merken.”� Nadenkend trok Remus één van zijn wenkbrauw op, dit deed hij wel vaker. Waardoor, één wenkbrauw optrekken gedoopt werd tot een ‘Remus-blik’. James zelf had zich achterover laten vallen in het gras. Zijn ogen waren dicht en hij genoot na van het feit dat hij Remus stof tot nadenken had gegeven. Maar hij zou geen James Potter heten als hij niet snel afgeleidt was. Eén van zijn specialiteiten was nu eenmaal ondoordacht van gedachten veranderen. Waardoor zijn gedachten dus afdwaalde naar het kasteel, zo naar de grote zaal waar ongetwijfeld het middagmaal al geserveerd werd voor vroeg hongerige leerlingen. Zijn maag knorde en trok samen waardoor hij zich even her legde en zijn rechterhand op zijn buik liet rusten. Verder gingen zijn gedachten naar de toren van Griffoendor. De plek waar hij was opgegroeid tot wie hij nu was, een plaats waar hij iedereen had leren kennen en zijn vriendschap met de Marauders ontstaan was. Plots schiet James recht. Het was ook een plaats waar ze de meiden hadden leren kennen. Nu hij er over nadacht, waar waren ze? Een hele dinsdag voormiddag had hij enkel in het gezelschap verkeerd van Remus en Peter. Zijn behoefte aan vrouwelijk gezelschap was hoog. Dan niet zomaar vrouwelijk gezelschap, maar hun. De meiden van Griffoendor, al jaren stond hun vriendschap centraal in hun tijd op Zweinstein. De Marauders hadden hen nodig, ze vulde hun aan, deelde dezelfde gedachten en zaten op dezelfde golflengte qua interesses en gedachten. Zonder de meiden waren de Marauders nu eenmaal niet compleet. Nu James eens goed nadacht kwam hij tot de conclusie, waar Remus al enkele uren geleden op gekomen was, dat ze hen dit schooljaar nog niet echt hadden gesproken. Het was ook nog maar de tweede dag, maar toch.
Remus zelf zat nu enkele pagina’s verder in het boek dan vijf minuten geleden. Hij was nu eenmaal een jongen die net als vrouwen twee dingen tegelijkertijd kon doen. Dus nog steeds met zijn gedachten bij James en zijn plan, las hij steeds meer hoofdstukken uit zijn boek. Hij keek op toen James plots recht kwam te zitten. Zouden zijn plannen nu al in actie komen? Met zijn Remus-blik en dus één wenkbrauw opgetrokken zond hij een vragende blik naar James.
“Remus, weet je toevallig waar de meiden zijn? Ik heb behoefte aan gezelschap, een babbeltje en vooral wat actie.”� Zijn wenkbrauwen liet hij mysterieus op en neer bewegen zoals alleen hij dit kon. Remus zelf stond ook op. Peter die ze al een tijdje niet meer hadden gehoord en haast vergeten waren, eisten zijn aandacht op door een luid gesnurk dat uit zijn borstkas opwelde. James gaf hem een schop waardoor hij zich enkel omdraaide en vredig verder ging met zijn orkest.
“Ah, laat hem maar liggen. Door zijn gesnurk zullen ze hem wel met rust laten. We zullen hem straks wel zien bij Kruidenkunde.”� Deze woorden waren afkomstig van Remus die ook was recht gestaan om James mee naar binnen te volgen. Stiekem was hij net zo benieuwd naar de meiden als James. Het verschil was dat hij het fatsoen had om dit voor zichzelf te houden en het niet zo ging uitschreeuwen als een halve wilde die stond te juichen voor een Zwerkbal wedstrijd. Want ja, zo luid en enthousiast klonk James als hij het over de meiden had.

Reacties:

1 2

HermoineG zei op 19 juli 2012 - 7:33:
Echt heel leuk! <3
Ik laat later wel even een betere reactiw achter,
Maar daar heb ik nu echt geen tijd voor!
Dit was perfect!

x

Lovalicious zei op 19 juli 2012 - 0:39:
Niceee!
Dit word zeker weer een topper!
Echt, dit is echt een geweldig hoofdstuk om mijn laatste dag in Nederland mee te vieren
Gewelddigg, echt. Snel verder jij!

xxx Nadine

Hermelien zei op 18 juli 2012 - 23:46:
OMYGOOOODNESSSS
DIT IS ECHT IK MEEN HET EEN VAN MIJN LIEVELINGSFANFICS!
Ik had nog nooit een fancition over de Marauders gelezen,
en je hoeft niet bang te zijn!
Deze is een juweel, het kan zo in de boekwinkel!
Well done girl!
Ik ben benieuwd naar de meiden en hoe je ons gaat neerzetten,
maar zelfs al kwam ik er niet in voor zou dit verhaal
onweerstaanbaar zijn!
Kus voor jou van mij

Vamtwii zei op 18 juli 2012 - 23:44:

Ah, laat hem maar liggen.
Door zijn gesnurk zullen ze hem wel met rust laten.

Geweldig.
Het begin had ik natuurlijk al gelezen,
maar de rest ik nog leuker (:
Ik kan géén tips verzinnen, sorry het is zo leuk ;D



- melding!