FanFic.nl

Zayn's eye..

Chapter fore § Zayn's eye..

Ik deed voorzichtig mijn linker oog open. Het eerste wat ik zag was wit licht. Het deed verschrikkelijk pijn. Ik kreunde en kromp ineen. 'Rustig aan Amine, je moet ze langzamer open doen.' zei dokter Johnson. Toen ik mijn rechter oog ook open deed slaakte mijn moeder een gilletje. 'Lieve hemel.' hoorde ik haar fluisteren. Oom Jafar mompelde iets in het Pakistaans. Iets als: oh mijn god. Ik fronsde. 'en?' zei ik twijfelend. 'Heel mooi Amine. Ik geef je wat druppeltjes en dan gaat het vast wel wat beter.' zei dokter Johnson. Ik voelde de spanning stijgen toen mijn moeder begon te huilen. 'Mama.. wat is er aan de hand?' Ik probeerde mijn handen op haar benen te leggen en haar te troosten. 'Liefje. Je ogen..' ze begon met haar hand door mijn haren te woelen. 'ze zijn knal blauw geworden!' maakte Andrew haar zin af. 'Sirieus?' vroeg ik verbaasd. 'oh, dokter Johnson dit hoort toch zo?' vroeg ik ongerust. 'Jaja Amine maak je niet druk. Dat is een normale reactie van je ogen. Ze zijn erg mooi hoor.' hoorde ik hem lachend zeggen terwijl hij mijn ogen druppelde. De rest lachte ook mee. Ik moest ook lachen. Ongelofelijk dit. Ik verlangde er naar om mijn ogen te zien, kon dat maar.
Dagen gingen voorbij en ik leerde lopen met een blindenstok. Voor als ik naar drukkere plekken ging kreeg ik een rolstoel mee. Met mijn ogen ging het steeds beter, ze deden gelukkig minder pijn. Mijn moeder en ik moesten nog leren accepteren dat ik zo'n toestand was beland. Dat was nog het allermoeilijkste.
Toen ik uit het ziekenhuis kwam stond Maria al op mij te wachten.
'Amine!' ze kwam naar mij toegerend en gaf mij een dikke knuffel. Ik lachte. 'Maria, ik heb je zo gemist!' zei ik enthousiast. Ze legde haar handen op mijn schouders en ik voelde dat ze aandachtig naar mij keek. 'Wow Amina.. Je ogen.' Ik zuchte. 'ik weet het, het hoort zo.' Ik had het vermoeden dat iedereen er nou zou vragen dus denk ik dat ik voortaan beter een zonnebril kon dragen. 'ze zijn prachtig!' zei ze lachend.
Thuis was alles hetzelfde. Ik kon zelf naar me kamer gaan door alles te betasten. Ik moest me maar redden met aan alles te voelen.
De eerste nacht toen ik thuis was droomde ik precies hetzelfde als wat ik in het ziekenhuis had gedroomt. Ik werd zwetend en schreeuwend wakker. Me moeder kwam naar mij toe en trooste mij. Toen ik weer in slaap viel werd de droom erger..

Reacties: