FanFic.nl

Het lot - Bill Kaulitz

OO2

Zenuwachtig liep ik langs de immense glazen deur die door de portier werd opengehouden. Een fris briesje afkomstig van de airco deed mijn zwart satijnen kleedje omhoog wapperen. Ik vroeg me af of het misschien niet té kort was. Ik wou er niet uitzien als iemand die erom vroeg en ik wist ook helemaal niet wat hij van mij verwachtte. Mijn hart ging razendsnel tekeer. Ik liet mijn ogen door de ruimte glijden. Het hotel was niet alleen verschrikkelijk groot, maar ook nog eens stijlvol ingericht en met frisse kleuren afgewerkt. Nog voor ik alles goed en wel in me had opgenomen kwam er een of andere bodyguard die me naar de lobby leidde en een glas champagne voor me liet brengen. Er was niemand hier, behalve ikzelf. Vermoeid liet ik me neerploffen in de zachte kussens van de bank. Mijn voeten knelden in de hoge pumps van Ashley doordat ze een maatje te klein waren. Ze was zo gek genoeg geweest om er een paar mee te nemen en ik was haar er nu wel erg dankbaar voor. Het was amper negen uur, terwijl we maar rond half tien afgesproken hadden. Ik kon het gewoon niet langer uithouden op de camping. Ik nipte even aan het drankje dat op het zilverkleurige tafeltje voor me stond, sloot mijn ogen en probeerde te ontspannen.
Meteen na het optreden had ik mijn backstage-pass opgehaald. De vrouw vertelde me dat ik een uur later mocht terugkeren om de jongens te ontmoeten. Een uur was net genoeg geweest om me op te frissen en iets deftigs aan te trekken. Tegen de tijd dat ik klaar was, had Ashley iedereen van ons blok op de camping al op de hoogte gebracht. Ik bevond me in een soort van roes, waardoor ik moeilijk kon bevatten dat dit allemaal echt was. Mijn vrienden waren allemaal heel erg blij voor me geweest, maar er waren ook enkele vijandige reacties geweest van jaloerse meiden. Ik had hen gewoon genegeerd, ik was te blij om enig belang aan hen te hechten. Het was jammer dat ik niemand anders mocht meenemen, maar Ashley had me ervan verzekerd dat ze het me volledig gunde. Het was mijn lot geweest dat Tom toevallig uit de doos had gevist. Trillend en bevend had ik me naar de backstage begeven. Het duurde een aantal seconden voordat ik mijn ademhaling onder controle had en mijn hand richting de deur bewoog. Uit beleefdheid klopte ik op de deur. De deur werd geopend waardoor ik oog in oog stond met de enige echte Bill Kaulitz. Mijn mond viel open van ongeloof. Hij stond echt voor me, met een donkere jeans, een geruit hemd en zijn halflange zwarte haar dat ongestijld was, maar toch sierlijk mee bewoog met iedere handeling. "Fijn je te ontmoeten", zei hij en nam mijn hand vast. "Ik ben Chaya", wist ik er nog net uit te brengen voordat hij zich dichter naar me toe boog om mijn wang te kussen. Zijn haar was nog vochtig en het kietelde. De plek waar zijn lippen mijn huid aangeraakt hadden gloeide fel en er verscheen een rode blos op mijn wangen. Hij bleef me doordringend aankijken met zijn grote kastanjebruine ogen. Ze glinsterden. Misschien had hij een of andere schreeuwende fan verwacht die zich aan hem zou gaan vast kluisteren. Ik schrok er ook van dat ik mezelf zo goed onder controle had, hoewel mijn hart zo luid bonkte dat ik me afvroeg of anderen het ook konden horen. Hij leidde me naar een andere ruimte, waar de mede-bandleden van Tokio Hotel aanwezig waren. Ook zij leken enigszins verbaasd door mijn uiterste kalmte.
Ik nam nog een slokje champagne, terwijl ik me probeerde te herinneren wat er precies allemaal gezegd was. Ze hadden me vragen gesteld over mezelf. Ondanks mijn behoorlijk saaie leventje leken ze toch geïnteresseerd. Misschien kwam dat door het feit dat hun gewone leventje al enkele jaren achter hen ligt. Natuurlijk móest ik hun handtekeningen hebben en gingen we ook met z'n vijven op de foto. Er werd heel wat afgelachen en de sfeer zat er goed in. Ze stelden me zo op mijn gemak dat het leek alsof ik altijd al bij hen hoorde. De hele tijd had Bill dicht tegen me aan gezeten, terwijl Tom me vanuit de andere zetel meermaals aangestaard had. De tijd vloog voorbij en ik wist dat het tijd was geweest om deze meet & greet af te sluiten, hoewel geen haar op mijn hoofd dat eigenlijk wou. Het was pas nadat ik iedereen omhelsd had en Bill me een innige knuffel gegeven had, dat de vraag gesteld werd die de reden is waarom ik hier zat te wachten. "Chaya, wacht even voordat je gaat." Het was de stem van Tom die me dwong om me nog een laatste keer om te draaien voordat ik definitief afscheid van hen nam. "Wat dacht je ervan om me vanavond een bezoekje te brengen in ons hotel?" Hij gaf me een knipoog. Zonder er bij na te denken antwoordde ik volmondig 'ja'. Ik was zo blij geweest dat ik het afscheid nemen nog even kon uitstellen dat ik niet zag hoe de brede glimlach die Bill zo-even nog had, veranderd was in een trieste blik die alleen maar teleurstelling weerspiegelde.
Toen ik terug op de camping was, had ik Ashley een uitgebreid verslag gegeven. "En toen vroeg Tom of ik vanavond langs wou komen", zei ik terwijl ik een hap van een suikerwafel nam. Ik rammelde doordat ik de hele tijd nog niets gegeten had. "WAT?!" Ashley's stem klonk boven alle andere uit. Meteen daarna volgde een stortvloed aan woorden die uit haar mond kwamen. "Weet je wel hoe fantastisch dat is? Wat een geluk dat ik je verplicht heb om een kleedje mee te nemen! Ooh, ik wist dat deze pumps ooit wel van pas zouden komen!" Ze bleef maar aan een stuk doorpraten en ik was blij dat ze zo enthousiast was. "Je hebt toch wel condooms bij he?" "W-wat?", reageerde ik geschrokken. "Je vertelde me dat Tom jou heeft uitgenodigd, dusja... Iedereen weet hoe hij is", legde ze uit. Daar had ik nog niet aan gedacht. Ik had er totaal niet bij stilgestaan dat alleen hij me uitgenodigd had. Ashley ging er verder niet op in, maar ze wist dat ik er wel mee bezig was. Ik ging niet zomaar met iemand naar bed, maar aan de andere kant, het was wel Tom Kaulitz. Hij was niet zomaar iemand, maar toch...
Ik zuchtte en opende mijn ogen weer zodat ik een nieuwe teug champagne naar binnen kon werken. Ik besloot om er verder niet meer over te piekeren, ik zou wel zien hoe alles verliep. Bovendien prees ik mezelf al meer dan gelukkig doordat ik ze simpelweg echt ontmoet had. Dat kon niemand me nog afnemen. Ik kreeg het steeds warmer en ik was bang dat ik zou gaan beginnen zweten. Terwijl ik mijn pumps terug aandeed vroeg ik me af of ik het warm kreeg doordat het glas champagne bijna leeg was of doordat het bijna half tien was. Een paar minuten voordat het tijd was hoorde ik voetstappen in de hal. Daar is hij dan, dacht ik bij mezelf. Ik controleerde of ik beide oorringen nog wel in had en veegde een blonde lok haar uit mijn ogen. Gespannen wachtte ik totdat Tom om de hoek zou verschijnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.