Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Sunrise - KAULITZ » O2
Sunrise - KAULITZ
O2
Net toen ik mijn arm omhoog wou doen, ging de deur voor me open. Er stond niemand in de deuropening. De kamer was gitzwart. Geen enkel lichtstraaltje was er ook maar te zien. “Tom?”¯ Ik probeerde mijn stem kalm te laten klinken, maar vanbinnen vormden zich er een paar vraagtekens in mijn hoofd. Had die idioot van een man mij voor een verkeerde kamer gedropt? Er was niemand te zien op de gang. Ik deed een stap naar voor in de duistere kamer. Zoals ik al zei, ik kon niet meer terug. Risico’s nemen hoort nu eenmaal bij het leven. Meteen viel de deur met een klap achter me dicht. “Ik was al bang dat ik je niet meer zou zien.”¯ Zijn warme adem blies in mijn nek. Ik draaide me geschrokken om en belandde tegen zijn borst voor zover ik kon voelen. Ik zag geen hand voor ogen. “Tom?”¯ Mijn stem klonk angstig. Ik hoorde hem grinniken. “Hou je niet van het donker?”¯ Ik schudde hevig van nee, maar besefte toen dat hij dat toch niet zag. Voor ik het goed en wel doorhad klemde hij zijn handen om mijn lichaam. Hij legde zijn hoofd in mijn hals en begon me zachtjes kusjes te geven. Ik liet me meteen meevoeren en gleed met mijn handen over zijn rug. Mijn ogen waren ondertussen al aan de duisternis gewend. Het was best wel spannend zo in het donker. Alleen hoopte ik dat er niet al teveel obstakels in de weg zouden staan. “Doe je dit altijd zo?”¯ vroeg ik plots. Ik had geen idee waarom ik het vroeg, maar ik kon me maar moeilijk inbeelden dat hij dit soort dingen altijd zo aanpakte. “Alleen voor jou”¯, antwoordde hij, waaruit ik kon afleiden dat hij begreep wat ik bedoelde.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.