FanFic.nl

Sunrise - KAULITZ

O3

Ik kon niet anders dan me overgeven aan hem, want ik zag geen hand voor ogen en afgaan op mijn gevoel leek me een niet al te goed idee. Zijn handen bleven liggen op mijn rug en ik tuitte mijn lippen afwachtend. In geen geval zou ik hem eerst kussen, want dan kwam ik niet alleen erg gemakkelijk over, ik zou mijn lippen vast tegen zijn schouder plaatsen in plaats van op zijn mond. Mijn onhandigheid zou nog genoeg op de proef gesteld worden. “Vertrouw je me?”� Ik voelde zijn handen niet meer om mijn lichaam. Hij had me losgelaten. Zijn stem klonk anders dan tijdens interviews. Hij klonk niet als Tom, maar aan de andere kant leek het er toch zo goed op. Mijn hart bonkte hevig, alsof het er ieder moment kon uitspringen. Ik wist op voorhand dat ik zenuwachtig zou zijn, maar ik moest ontspannen. Het was donker, Tom zou amper mijn onperfectheden zien. Dit was mijn enige kans. “Ja, natuurlijk”�, antwoordde ik vlotjes, alsof de discussie in mijn hoofd onbestaand was. Ik schrok toen ik zijn natte lippen op mijn neus voelde. Het kietelde. “Dat is mijn neus Tom”�, giechelde ik. Even bleef het stil en ik vroeg me af of er ondertussen een rode blos op zijn wangen verschenen was. De duisternis had zo ook zijn nadelen blijkbaar, ik zag zijn expressies niet en kon zijn prachtige lichaam niet bewonderen. Plots voelde ik hoe hij met het puntje van zijn tong over het topje van mijn neus gleed. Ik moest mijn best doen om niet opnieuw te lachen. Blijkbaar ontging het ook Tom niet, want hij grinnikte. Ik draaide mijn hoofd een beetje zodat zijn lippen op mijn neus verdwenen. Ik stak mijn handen opnieuw uit, hopend om ergens zijn middel te vinden. Ik probeerde de afstand tussen ons in te schatten, hoewel ik geen idee had hoe dicht of hoe ver we ons van elkaar bevonden. Na een paar seconden had ik zo ongeveer zijn middel gevonden, of eerder gezegd zijn kont. Dat was natuurlijk weer iets voor mij, maar hij leek er zich niet aan te storen. Ik merkte dat hij een beetje mager aanvoelde, net zoals zijn tweeling. Het was me tot nu toe nog altijd een raadsel gebleven wat er precies onder die veel te wijde kleren verborgen zat. Om hem te plagen gaf ik een klein kneepje in zijn linkerbil. Hij sloot zijn armen steviger om me heen en hield me vast in de omhelzing. “Ik weet niet hoe het komt, maar er is iets met jou. Iets dat me aantrekt”�, zei hij terwijl zijn armen zachtjes op mijn rug wreven. Het verwonderde me dat hij niet meteen naar mijn achterwerk greep. Ik had hetzelfde gevoel als hem, alleen zou het behoorlijk idioot klinken moest ik dat zeggen. Waarschijnlijk had hij dat soort dingen al meer dan genoeg gehoord en was hij het al gewoon. Ik wist nog steeds niet wat voor toneeltje hij hier aan het opvoeren was, maar het maakte me niet uit. Ik nam het zoals het kwam. Ik had een beter en minder voor de hand liggend antwoord nodig. “Je hebt geen idee hoe ondoorgrondelijk diep mijn liefde kan zijn, zelfs voor iemand die ik niet eens echt ken”�, was het eerste dat me te binnen schoot. Ik durfde bijna te wedden dat hij dat hij dat nog niet gehoord had tijdens een onenightstand. Ik was dan ook niet zomaar een meisje.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.