FanFic.nl

Standalones about TokioHotel

Hi Tom, i'm a ghost!

00:00

De klok slaat 12 uur. Ik neem een mes en ga voor mijn raam staan. 1000 Sterren fonkelen aan de donkere hemel. “Eindelijk zal ik je ontmoeten!”� Zeg ik met een glimlach. Ik snij in mijn arm. Het doet een beetje pijn maar voelt daarna goed.. Nog dieper. Het voelt nog beter. En in 1 keer snij ik mijn arm over…

00:15

Ik sta op. Ik lig nog steeds op de grond en toch sta ik hier. “Yes, I’m a ghost.”� Roep ik. Ik kijk naar mijn handen. Ik heb ze alle twee nog terwijl mijn echte lichaam 1 hand minder heeft. Ik loop naar de kamer van mijn ouders en geef hen snel nog een kus, meteen daarna snel ik naar buiten. ‘Morgen geven ze een concert in Frankrijk.’ Ik zucht. ‘Hoe kom ik daar nou?’ Ik kijk de straat rond.. ‘Met de trein? Goed idee!’ Ik zweef naar het station. ‘Heerlijk zo vliegen’. Snel ben ik er al en ik zie op een rooster welke trein ik moet nemen en om welk uur. “6:00 -> Brussel… Daar zal ik overstappen op een trein naar Frankrijk..”� Zeg ik luidop… Ik kijk rond en loop naar een bankje ik leg me erop neer en val dan in slaap..

5:30

Ik word wakker door mensen die hun trein ook om 6 uur moeten nemen. Ik zucht. ‘Nog een half uur.’ Ik kijk even rond en zie dat er bijna geen mensen zijn. ‘Nouja het is nog vroeg’ Ik denk even na wat ik zou kunnen doen in dit half uur tot plots mij te binnen schiet dat ik een geest ben. ‘Ik kan mensen laten schrikken!’ Ik ga voor een vrouw staan die op een bankje over mij zat. Langzaam maak ik mij voor de ogen van de vrouw doorschijnend zichtbaar. Ze wordt wit en op het moment dat niemand het verwacht schreeuw ik: “Boe!”� Door het hele station. De vrouw gilt het hele station bij elkaar en rent weg. “Tot ziens!”� Roep ik haar nog na met een big smile waarna ik mij meteen weer onzichtbaar maak. ‘Whaha dat was leuk’ Ik kijk naar de klok, 5:45. Ik zet me weer op het bankje en wacht tot de trein er is…

6:00

Ik zie een trein aankomen in het station, maar niet mijn trein denk ik. Ik pruts nog even aan de buttons aan mijn tas en kijk daarna naar de klok. Wat het is toch mijn trein! Ik zweef naar de trein en de deuren gaan voor mijn neus toe. “Shit!”� vloek ik totaal vergeten dat ik een geest ben. Pas als de trein vertrekt besef ik dat ik een geest ben. Ik zweef zo snel als ik kan achter de trein aan en spring door de muren heen. “Yes”� Schreeuw ik weer voor de hele trein. Ik loop naar de eerste klas en zet mij daar ergens neer. Ik leun met mijn hoofd tegen het raam en val in slaap…

12:00

Ik hoor een pling plong geluidje en word wakker “We zijn net aangekomen in Brussel”� klinkt de stem die het dan nog eens in het Frans vertaalt. Ik sta op en loop door het raam het perron op. ‘Over 10 minuten vertrekt min trein op perron 6…’ Ik zweef naar perron 6 en zet me daar weer op een bankje…

12:15

Eindelijk komt mijn trein er aan. ‘5 minuten te laat‘ zucht ik in mijzelf. Ik stap op en zet me weer in de eerste klas. Ik zie hoe een dikke vrouw nog maar net tussen de deuren kan en daarna deze wagon in komt. De hele wagon is leeg en voor dat ik het door heb komt ze in mij zitten. Vloekend sta ik op en ga ik voor haar staan en maak ik mij doorschijnend zichtbaar. “Boe!”� Schreeuw ik weer voor heel te trein en ik zie hoe ze gillend weg rent. Met een glimlach zet ik me weer neer en maak ik me onzichtbaar.

18:59

“Pling Plong, We zijn aangekomen in Parc des princes”� Klinkt de stem door de trein die het daarna nog eens in het Frans vertaald. Ik sta weer op en ga door het raam naar buiten. ‘Wow het loopt hier vol met Tokio Hotel fans.’ Ik kijk even rond en zie links van mij een grote rij staan voor naar binnen te mogen in de concertzaal. Ik zweef naar het begin van de rij en ga door de muur op de eerste rij staan. Rondom mij zijn ze nog bezig met de zaal klaar te maken…

19:45

Ze laten ze een groepje fans binnen. Ik maak mij helemaal zichtbaar zodat het lijkt dat ik nog leef. ‘Allengoed had ik mijn Tokio Hotel T-shirt gisterenavond aangedaan samen met mijn Schrei schoenen en pet met het logo op. Ik zie hoe ze nog meer meisjes binnenlaten en na een tijdje is de zaal vol met gillende meisjes. Overal hoor je gegil en soms gil ik ook mee tot dan plots het licht uitgaat. Ik hoor Tom zijn gitaar, Gustav zijn Drum en Georg zijn bass het liedje Ãœbers ende der welt spelen waarna Bill het podium opkomt en het liedje begint te zingen. Luid zit ik mee te schreeuwen: “Achtung, fertig, los und lauf!”� Als het liedje gedaan is begint Bill met praten: “Bonjour!”� met nog wat Duitse woorden. Er gaan 4 liedjes voorbij tot dat Bill zijn favoriete speeltje neemt. Bill zet hem aan en Tom, Gustav en Georg beginnen te spelen. En ergens op het einde van ‘Schrei’ begint Bill te praten… *Duitse vertaling* “Zoals jullie weten…”� Begint Bill: “Is het liedje nog niet afgelopen! Kan iemand hem voor mij afmaken?”� Heel de zaal zit: ‘Je’ Te roepen en ik doe lekker mee. “Zou misschien het meisje met de zwarte T-shirt mij kunnen helpen?”� Vraagt Bill terwijl hij naar mij wijst. Ik knik en voel hoe Saki en nog een Bodyguard mij op het podium helpen. “Wat is je naam?”� Vraagt Bill terwijl hij de micro voor mijn mond houd “Ellen!”� Zeg ik met een glimlach. “Mooie naam.”� Fluistert Bill. “Dankje”� Zeg ik verlegen. Bill komt dicht tegen mij staan en slaat zijn hand om mijn heup en even voel ik hem even door mij gaan. Bill trekt geschrokken zijn hand terug en daarna begint hij met mij te zingen “Nein Nein Nein Nein Schrei so laut du kannst schreeeiiii!”� Gillen Bill en ik door de hele zaal. “Dankje Ellen”� Zegt Bill nog even en Saki en de andere bodyguard helpen mij het podium af.

Als het concert gedaan is ga ik met de andere fans gewoon naar buiten. Eens buiten maak ik me weer onzichtbaar… ‘Ik wil met hun mee reizen…’ Ik zweef weer door de zaal en ga langs de andere kant naar buiten. ‘Aha coach service! Dat is hun bus’ Ik stap in door de gesloten deur. En loop naar boven. Als ik boven ben ga ik op Tom’s bed zitten en val ik in slaap.

Ik hoor stemmen. ‘Ze zijn er!’ Ik zet me recht en luister aandachtig naar wat ze zeggen. “Dat meisje… Het leek net of mijn hand door haar ging.”� Zegt Bill. “Ik zag je hand er ook door gaan!”� Zegt Tom. “Ik heb niets gezien, er stond daar een lekkere chick tussen het publiek.”� “Georgje toch… Eh Jongens ik ga slapen.”� Hoor ik Tom zeggen. ‘Eindelijk hij komt.’ “Slaaplekker.”� Zegt de rest om te beurt. Ik hoor hoe Tom naar boven komt en zijn kleren uitdoet tot hij enkel nog in zijn boxer zit. Hij legt zich neer op zijn bed en valt in slaap. Ik zit nog steeds op zijn bed naast hem en leg me neer. Ik sla mijn arm om hem heen en val in slaap. Maar stilletjes aan word ik weer zichtbaar…

3:00

Ik hoor een gil. Ik open mijn ogen en merk dat Tom weg is. Ik zet me recht. Bill, Tom, Georg en Gustav zitten op het bed over mij. “Jij bent Ellen hé?”� Vraagt Bill. Ik knik. “Hoe kom je hier, de deur was toch vast?”� Vraagt Tom.. Ik maak mij onzichtbaar en daarna weer zichtbaar. “Ik ben een geest…”� “Daarom ging mijn arm door je heen!”� Merkte Bill op. Ik knikte met een glimlach. “Ik pleegde zelfmoord omdat ik jullie wou zien. Vooral jou Tom.”� Ik zie hoe Tom rood word. “Moet ik weg?”� Vraag ik stil. “Van mij mag je blijven. Zegt Gustav. “Waar slaapt ze dan?”� Vraagt Georg. “Bij mij?”� Vraagt Tom met een glimlach.

Ik reis nu met Tokio Hotel de wereld rond. Ik ben altijd bij hun. Onzichtbaar of niet, ik ben altijd bij hun…


This is my story.

Voor hun werd ik een geest…

Reacties: