FanFic.nl

De Universele Honger Spelen

Boete

"Welkom, welkom! Fijne hongerspelen lieverds!",riep een mevrouw. Ze had heel erg veel make up op, had blond haar, en was heel erg dun, alsof ze anorexia had. De capitol schreeuwde het uit. Ze waren enthousiast en veel energie. Ze knikte, en gelijk was het stil, alsof het geoefend was.

"Dit is de eerste honger spelen, sinds Capitol jullie heeft bevrijd van het neutraal zijn!", zei ze weer. Het publiek schreeuwde weer, alleen wat minder enthousiast.

"Ik ben dame Madame. Ik ben hier om de tributen te kiezen. Als eerst Azie!", zei Madame. Ze had haar zin amper afgemaakt en twee mensen kwamen op het podium. Een was een meisje, die zo snel kwam dat 75 procent haar niet zag. 25 procent zag haar niet door haar camouflage kleding en mantel. Ze had lang zwart haar, en had een boomerang in haar hand. Aan de andere kant kwam iemand, die ook lang zwart haar had aan. Deze was veel langzamer dan de eerste, en had in plaats van camouflage kleding, een armour aan. Een soort van traditionele samoerai pak. Oud, maar effectief. Hij droeg een korte zwaard in een zakje bij de rechterkant van zijn hip. Hij had een grotere in zijn hand, bij zijn linkerheup was er een grotere zak. Waar die grotere zwaard in moest. Hij liep met eer, maar arrogant. "Ik bied me aan als een tribuut.", zeiden ze beiden tegelijkertijd. Daarna keken ze elkaar aan met veel haat.

"Nou, dat was snel. Ik zie nu al dat Azie heel veel sponsors gaat krijgen. ", lachte Madam. Daarna klom ze een ladder op, omdat ze anders niet bij de gigantische kom kwam, waar ze ging grabbelen. "De andere twee voor azie zijn....", ze keek even naar de twee briefjes. "Cheng-Weng Chan en Hotaru Clazy?", zei ze.

China:

Een gigantische televisie was geplakt aan meerdere gebouwen. De hele populatie van China keek daar, hun harten bonsde, want Azie was de eerste geroepen. Ze keken allemaal naar een jonge, die in het midden zat. Ze toonde medelijden, want hij had bijna iedereen geholpen met hun computer problemen. Je kon met zekerheid zeggen, dat hij een van de slimste was van China. Hij was pas twaalf. Hij had bruin haar, en een schattige gezicht. "Cheng Weng!", iemand drong zich door de menigte door, en rende naar hem toe. Ze gaf hem een grote knuffel. Haar tranen stroomde nog sneller dan Uzain Bolt.

"Cheng weng!", schreeuwde zijn broer en vader tegelijkertijd. Ze deden mee in de knuffel, en huilde zo hard als zijn moeder. China was ontroerd, ze begonnen te huilen om wat ze zagen. Niet veel later kwamen er meer mensen in de knuffel. Tot bijna de hele populatie in een grote knuffel was. Cheng Weng begon hard te huilen.

"Dank jullie allemaal!", zei hij. In zijn ogen kon je echte blijdschap zien. Zijn ogen waren gewoon aan het glimmen. Hij vergat helemaal dat hij over een paar dagen tegen 23 mensen zou moeten vechten, en zou hij verliezen, zou hij dood zijn. Hij was helemaal vergeten dat hij niet eens een zwaard voor langer dan tien minuten op kan tillen, laat staan 23 mensen vermoorden. Hij vergat het allemaal.

In een gekkenhuis, ergens in de filippijnen.

Hotaru glimlachte terwijl ze keek naar tv. Een deur opende, Hotaru keek er direct naar. Ze zag Docter Harad komen, ze haatte hem echt vreselijk. "Jij bent geko-"

"Dat weet ik, ik ben misschien 'gek' maar ik kan zien.", snauwde ze nijdig terug. Docter Harad knikte, en gebaarde dat ze hem moest volgen. Hotaru glimlachte, ze mog weg, ze mocht licht zien. Ze had altijd in deze verneukte kamer moeten blijven. Licht was altijd uit, er was geeneens een televisie, ze zette het alleen voor de honger spelen. Dus gekozen worden, was eigenlijk een zegen voor haar.

Ze ging uit de kamer en zag iets dat ze lang niet gezien had. Zonlicht, ookal zag ze het uit een raam. "Volgt u mij maar. Mevrouw Hotaru.", zei Doctor Harard. Ze gingen naar een kamer. Toen ze daar aankwamen, maakte de Doctor de deur dicht, en hij zette het op slot. "Ik moet u vertellen, dat jij een van de personen bent die ik het meest haat"

Hotary knikte gewoon en luisterde niet. Tot ze een mes hoorde, hij maakte het licht aan en ze zag dat hij een zakmes in zijn hand had. "Je gaat dood!", riep hij. Hij sprong op haar af, ze gaf hem een knie in zijn buik. Waardoor hij op de grond viel. Ze zag haar kans, dus ze pakte de zakmes zo snel als ze kon, en stak hem in zijn nek. Bloed stroomde uit zijn nek. "UGh.. Ikke.. Hota-", hij maakte zijn zin niet af. Hij maakte zijn zin nooit af, want Hotaru had het hem leven ontnomen. Hij was dood, hij lag daar gewoon levenloos op de grond.

"Ha......Ha.....Ha!", lachte ze. Haar lach begon enger en enger te worden. Ze likte de bloed van de zakmes, en maakte de deur open door een mes erin te steken. Ze maakte het gewoon rustig dicht, en deed alsof niks aan de hand was. Een glimlach geplakt op haar gezicht. Ze naderde zonlicht, de honger spelen was echt goed voor haar.

"Dat was de laatste district! Ik zie jullie morgen, schatjes.", lachte Madam. Ze liep heel erg rustig weg.


"Lijst van de mensen alsjeblieft?", zei Bobby droog. Madam gaf hem de lijst.

Alaska:
Jongens
Kanut tiko
Kaskae kota
Meisjes
Corazon Kinlo
Kapuk fajifi

Azie:

Natsume Kenichi Beroeps
Cheng Weng Chan nerd
Meisjes
Hotaru Gestoord
Sakura Beroepsa

Noord Amerika
Jongens
John Rijk en verwende beroeps
Pascal beroeps
Meisjes
Tisha verlegen
Katy beroeps

Zuid Amerika
Jongens
Zunga beste jager
Kofi beroeps
Meisjes
Christina populair
Tella twaalf jarige beroeps

Afrika
Achmed beroeps
Mohammed berserker
Meisjes
Kate beroeps
Wilka drama queen

Reacties: