FanFic.nl

Concert <-- afgerond

10

“heren, ik moest doorgeven dat er over een half uurtje een bus staat te wachten om naar het volgende interview te gaan.”� Het is dezelfde jongen die me naar de kleedkamer gebracht had. Hij kijkt me verontschuldigend aan alsof hij nog spijt heeft dat hij me de kleedkamer binnen bracht. Eigenlijk heb ik wel medelijden met de jongen. Hij doet zo te zien zijn best om beleefd te blijven en de band niet lastig te vallen. Ik zal hem het eerdere voorval besparen.
De drummer staat zuchtend op.
“kom, we moeten ons klaarmaken.”� Ik sta ook op.
“dan word het voor mij tijd om terug te gaan. Het was erg gezellig, ik geef het toe.”� De andere bandleden staan ook op en gooien hun borden op een stapel.
“zeg Georg, begeleid jij de dame naar haar auto? Jou kunnen we wel missen en we willen toch niet dat ze verdwaald, hè?”� de andere bandleden hebben een dikke grijns op hun gezicht wanneer de zanger de bassist een duwtje in mijn richting geeft.
“nou, leuk jullie ontmoet te hebben en tot ziens dan maar weer?”�
“ja we zien elkaar vast snel wel weer.”� Bill geeft een wenkbrauw wiebel en wuift ons gedag. Samen met de bassist loop ik naar de hal.

we lopen een beetje zwijgend naast elkaar. Het is geen ongemakkelijke stilte vind ik. De bassist geeft me een rustig gevoel. Vanuit mijn ooghoek neem ik hem op. Hij is ietsje langer dan dat ik ben, al scheelt het niet veel. Zijn bruine lange haar deint mee bij iedere stap. Hij heeft een spits klein neusje en een rechte strakke kaak. Zijn ietwat kleine groene ogen zijn naar voren gericht. Als hij door heeft dat ik naar hem kijk draait hij zich al lopend iets naar me toe.
“bevalt het?”� vraagt hij vriendelijk. Even loop ik rood aan en stotter ik.
“jawel hoor. Vroeg me gewoon af of ik mijn sleutelhanger nog kon krijgen.”� Georg glimlacht en vist iets uit zijn broekzak.
“ik vergeet je heus niet hoor.”� Hij werpt mijn sleutelhanger toe die ik ietwat onhandig opvang. We zijn bijna bij de uitgang als Georg me stilstaande houd.
“euh… misschien een rare vraag hoor. Ik wil je niet belemmeren of in verlegenheid brengen, maar lijkt het je leuk om eens wat te gaan doen? We zijn er deze hele week nog, maar ik begrijp het als je het niet wilt.”� Hij stottert. Ik vind het wel iets schattigs hebben.
“prima. Jullie hebben mijn nummer toch? Bel maar wanneer jullie wat willen doen.”�
“oh eh.. zo bedoelde ik het eigenlijk … nou oké dan. We zullen bellen.”� De deur wordt voor me opengehouden en met een sprongetje sta ik weer in de hitte van buiten.
“dank je voor het brengen. Ik red me wel verder. Later!”� ik draai me om en loop richting mijn mustang die nog steeds bewaakt wordt door de kleerkast. Ik knik hem toe en stap mijn auto in. Airco aan en gaan!

“waar ben je allemaal geweest zeg! Je bent de hele ochtend en middag weggeweest! Ik wilde nog zo graag naar een boulevaartje hier niet ver vandaan! Nu heb ik me de hele dag in de zon moeten vermaken!”� Heide is weer niet te stuiten. Ik sta nog niet eens in ons appartementje. Zal ik me nu gewoon omdraaien en weggaan? Helaas heb ik een te zuiver geweten dat me nu gewoon naar binnen loodst. De Heide zone in. Daarbij ben ik te vermoeid van de hele dag in de auto vertoeven. Ik heb de puf niet meer om Heide te ontlopen om rust te zoeken. Ik laat me op de bank ploffen en kijk naar mijn autosleutels die nu weer compleet zijn en glimlach.
“wat heb jij een glimlach op je gezicht zeg! Zo kijk je nooit! Wat is er gebeurd!”� ik haar mijn schouders op.
“lekker dagje gehad.”� Heide ploft half bovenop me en kijkt me grijnzend aan.
“jij hebt een leuke jongen ontmoet! Ontken maar niet! Vertel me alles!”� ik probeer desondanks te ontkennen maar Heide houd voet bij stuk.
“je hebt hem waarschijnlijk ontmoet op het strand. Of nee, op een terrasje, want je hebt nou niet bepaald een kleurtje gekregen na vandaag. Je moet vaker zonnen meid! Jongens houden van een getinte schoonheid! Kijk maar naar mij!”� haar boezem wordt zowat mijn gezicht ingedrukt zo ver als ze naar voren hangt. Nou als dit is waar jongens op vallen…
“heb je een date met hem? Telefoonnummer gegeven?”� Heide blijft doorvragen.
“geen date, niet één jongen maar gewoon een aardig groepje jongens.”� Heide blijft even stil en kijkt me doordringend aan.
“jij gaat toch niet aan gangbang doen of zoiets hè? Niet één maar meer jongens. Toe maar mevrouw.”� Even ben ik overrompeld.
“nee, ik… wat? Nee! Bah echt niet! Het zijn gewoon aardige gasten!”� Heide begint hoog te lachen.
“had ik je bijna! Maar goed, gaan jullie nog wat doen of zoiets? Of was dit eenmalig.”�
“geen idee. Ze bellen me wel als ze nog iets willen doen.”�
“oeh dus je hebt toch nummers uitgewisseld! Dat betekend dat er minstens één meer interesse in je heeft.”� Ik zucht diep en laat mijn hoofd op de leuning vallen. Heide staat triomfantelijk op en huppelt door de kamer heen.
“ik wil er zo bij zijn als je gebeld wordt! Misschien zit er ook nog wel iets leuks voor mij bij?!”� ik hou me in met vertellen wat de gitarist verteld had. Ik denk dat ik sowieso maar even achterwegen laat dat de ‘groep jongens’ de band is waar Heide hysterisch van wordt. Ik wil de groep graag een Heide besparen. Iedereen zou een Heide bespaard moeten blijven. Al zeg ik dat natuurlijk niet hardop.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.