Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » four
just a movie
four
Edward keek heel erg beteuterd terwijl Alex, Martin en Lyam zich zo ongeveer dood lachte. Gelukkig lachte ze zichzelf niet helemaal dood. Dan kwam er weer een periode van doodse verveling aan.
'Dat is niet eerlijk', was het eerste dat Edward zei, terwijl hij uit het zwembad klom. Je zag aan zijn gezicht dat hij nog meer argumenten probeerde te verzinnen, maar hij zei niks meer.
'Lady, je bent geniaal!', zei Alex. 'En als scheidsrechter moet ik je volkomen gelijk geven.' Edward zuchtte. 'Iedereen kan langer dan 2 seconden onder water blijven. Het ziet ernaar uit dat ik mijn mooie knieën moet blootstellen aan de gevaren van de stoep.' Ik sprong lachend in het water en ging op de bodem zitten. Ik had bijna mijn record verbroken, maar bij 22 seconden had ik het gevoel dat ik bijna doodging. Ik schoot naar boven.
'Daar komt ze. De vrouw die alles kan. De vrouw die 22 seconden onder water kan blijven zitten. De vrouw die Edward heeft verslagen!' Ik moest lachen.
'Martin, dat hoeft nou ook weer niet', zei ik. 'Jawel', zei Martin. 'Dat moet wel'.
Met deze jongens viel niet te praten.Toch moest ik glimlachen. En toen Edward heel onwillig voor me op zijn knieën ging lachte samen met Alex, Martin en Edward. Het is dat ik vermoedde dat ze een beroemde band waren, anders had je ze nu niet meer herkend. Ze zagen er heel anders uit, maar aan de andere kant ook weer niet. Toen besloot Edward dat het tijd werd om op te staan. Ik gaf hem een knipoog. Edward keek me niet begrijpend aan. Pas toen ik achter de ruggen om van de andere uitbeeldde dat ik ze in het water duwde snapte hij me. Geruisloos telde ik af. 3. 2. 1. Edward en ik duwde Alex en Martin in het water. Lyam ging er snel achteraan.
'Dit is eigenlijk best zielig', zei ik tegen Edward. 'Voor ons dan. Wij zijn de enige die niet in het water liggen!'. Meteen daarna duwde ik Edward het water in en sprong er zelf achter aan. Dat had ik beter niet kunnen doen. Want voordat ik weer boven was had Lyam me al weer onder water gehaald. Zo ging het een tijdje door.
'Waarom doen jullie dit?' riep ik klagend toen ik eindelijk lang genoeg boven was.
'Waarom niet?' zei Alex.
'Ja', zei Martin. 'Je hebt ons er ook in geduwd.'
'Maar nu is het 4 tegen 1! Dat is ook niet eerlijk!' riep ik nadat ik voor de tigste keer boven water kwam. Lyam zuchtte.
'Dan zal ik wel weer voor de superheld spelen', zei hij en hij versperde de andere jongens de weg zodat ik uit het zwembad kon klimmen. Als een speer kwam hij me achterna. Ik ging op mijn prachtige Mickey Mouse handdoek liggen en liet mezelf opdrogen door de zon.
'Tot wanneer blijf je?' vroeg Lyam aan me.
'Tot 28 juli', antwoord ik.
'Wow', zegt Lyam. 'Als ik goed reken zijn dat 4 weken. Klopt dat?'
Ik knik. 'Jep', zeg ik. 'Ik zit hier elk jaar 4 weken dood te gaan van verveling aangezien er geen levende wezens rondlopen die jonger zijn dan 40.' Nu bemoeien ook Alex, Martin en Edward zich ermee. Ze beginnen met zijn drieën door elkaar te praten. Ik versta er helemaal niks van. Ik hoor alleen het een en het ander over stom en raar en whatever.
'Dus jij zit hier elk jaar 4 jaar vast?' vraagt Edward verbaasd. 'Mensenkinderen, dat is toch gewoon kindermishandeling!'
'Ach', zei ik. 'Ik ben het wel gewend. Het is elk jaar hetzelfde. Mama ligt onder de zonnebank terwijl ze kletst met van die fake-vriendinnen en tequilla drinkt. Papa praat met de eigenaar over voetbal en drinkt bier. Ik zie ze eigenlijk niet.'
'Wat?!' roept Martin verontwaardigt uit. 'Dat is absoluut niet verantwoord.'
Ik haal mijn schouders op. 'Zo herinner ik het me. Zo is het altijd gegaan.'
Reacties:
dat over die levende wezens ik dacht eerst dat er vampiers ofzo waren