FanFic.nl

just a movie

thirteen

Als het goed is had ik popcorn meegenomen. Ik nam overal popcorn mee naar toe. Zonder popcorn ging ik gewoon dood. Ik keek in een paar keukenkastjes. Bij het laatste keukenkastje vond ik de popcorn. Duh, als je de popcorn hebt gevonden ga je toch niet verder zoeken? Ik gooide nog meer kastjes open op zoek naar een bak. Ik had een speciale popcornbak. Die had ik meegenomen. Ik was helemaal voorbereid op wekenlang films kijken.
'Wat doe je?' vroeg Alex toen er van alles uit een kastje kwam vallen. Ik hief mijn armen omhoog ter bescherming en toen alles gevallen was zette ik alles geduldig weer terug. Bijna alles. Doordat alles was gevallen had ik een bekende plastic bak gezien. Mijn popcornbak. Wie had die nou weer daar neer gezet? Waarschijnlijk ikzelf, maar daar ging het niet over.
'O, gewoon', zei ik tegen Alex. 'Wat elk tienermeisje doet als ze wakker word. Met cactussen gooien. Aha, daar is dat ding dus.' Ik bedoelde de popcornbak maar dat kon Alex niet weten. Hij keek heel verbaasd. Nu kreeg ik ook de aandacht van Edward, Martin en Lyam.
'Cactussen?', zei Martin verbaasd.
'Waar had ik de popcorn nou weer gelaten?' mompelde ik in mezelf.
'Popcorn? Wat hebben popcorn en cactussen met elkaar te maken?' vroeg Lyam terwijl er iemand werd vermoord op de televisie. Ik moest lachen toen ik de popcorn vond en ik besloot er nog een schepje bovenop te doen.
'Nu alleen nog maar een fietspomp' zei ik hardop in de hoop dat ze er nu helemaal niks meer van snapten. Het lukte redelijk goed, al zeg ik het zelf.
'Fietspomp, plastic bak en popcorn', zei Edward. 'Dit kan nog interessant worden.
'Vergeet die fietspomp', riep ik lachend. 'Ik snapte niet dat jullie deze film konden kijken zonder popcorn.' Terwijl ik dat zei gooide ik de popcorn in de bak. Ik rende zo ongeveer naar de bank, bedacht dat ik de popcorn vergeten was en rende weer terug naar het kleine keukentje. Ik pakte de bak, liep iets rustiger naar de bank en plofte tussen Lyam en Alex neer.
'Ooh', riepen ze in koor.
'Mijn favoriete stukje!', riep ik enthousiast. 'Dat vrouwtje daar, zien jullie die? Maakt trouwens niet veel uit, jullie zien haar dadelijk nog wel een keertje. Ze gaat dood in 3, 2, 1...' Er klonk een afschuwelijk gekrijs. Edward keek me raar aan. De rest besteedde al geen aandacht meer aan mijn aparte gevoel van humor. Ik nestelde me tegen Lyams enorm gespierde lichaam aan. Lyam sloeg een arm om me heen. Ik probeerde in hetzelfde ritme als hij te ademen. Gewoon omdat het kan. Lyam rook lekker. Naar zeep. Dat viel me nou pas op. Maar het kon niet dat hij deze ochtend gedoucht had. Dan had hij nog geen 3 uur geslapen! Hoe kun je nou zo fris en fruitig zijn als je maar 3 uur geslapen had? Lyam woelde met zijn hand door mijn haar. Ik gaf hem een klein kusje op zijn slaap.
'Moet dit nou?', vroeg Martin quasi chagrijnig. Maar je zag aan hem dat hij het niet meende. Hij was blij voor Lyam, dat zag je aan zijn gezicht. Ik glimlachte en graaide in de popcornbak die ik voor het gemak op Lyams schoot had geplant. Toen gooide ik de popcorn naar Martin toe. Binnen no time lag er overal popcorn. Behalve in onze magen. Of in de bak. Jammer dan. Ik ging niet opstaan om de bak te vullen, ook al keek Alex me nog zo smekend aan. Ik lag net zo lekker. Maar ik kon me niet meer concentreren op de film. Vaag zag ik dat er een huis in brand vloog maar dat was alles. Ik dacht na. Over Lyam, Alex, Edward en Martin. Ik kende ze nog geen 3 dagen maar we gingen nu al met elkaar om alsof we niet zonder elkaar konden. Ze waren belangrijk voor me geworden. Heel erg belangrijk. Maar hoe zou het na de vakantie verder gaan? Zij hadden allemaal optredens en worldtours en dat soort dingen. Tussen mij en mijn beste vriendin Phoebe hing een onafgesproken afspraak. Als we klaar waren met school zouden we samen verder gaan studeren. En samen in een huis wonen zodat ik weg kon bij mijn ouders. Ik wilde op zich best naar Londen emigreren. Ik zou mijn vrienden allemaal wel missen natuurlijk, maar ik zou Lyam ook missen als ik hem nooit meer zou zien. Maar ik kon niet van Phoebe verlangen dat ze met me mee zou gaan. Zij zou haar ouders te veel missen. Ik schudde de gedachtes van me af. Ik zou hier niet aan denken. In ieder geval de komende 3 weken niet. Daarna mocht ik me er weer druk over maken. Dan kon ik alles gaan uitpluizen. Nu moest ik plezier maken. Maar het lukte me nog steeds niet om me op de film te concentreren. Waarschijnlijk merkte Lyam dat ik er niet helemaal bij was. Hij zei er niks van. Waarschijnlijk omdat hijzelf er ook niet helemaal bij was.

Reacties:

tamarastyles zei op 29 juni 2013 - 15:26:
is hoeheetie? nou nog niet aan haar humor gewend?! ik al lang nee grapje ik ben er net aan gewend

Tweety zei op 29 juli 2012 - 2:09:
Awh das eigenlijk best sneu

En ik moest keihard (maar toch zacht want m'n ouders slapen) lachen bij die cactussen en fietspomp XD

Oke, de smileys hier zijn wel beetje bagger maar goed

Love your story x