Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » fifteen
just a movie
fifteen
Lyam boog zijn hoofd omlaag en gaf me een kus. Natuurlijk beantwoorde ik die. Wat zou jij doen als je door een ontiegelijk knappe jongen met spieren, blauwe ogen en bruine krullen die jij je vriendje mag noemen gekust word? Niets anders denk ik dan maar. Had ik al verteld dat Lyam knap was? Precies toen ik dat dacht kregen we een kussen naar ons hoofd gesmeten. Verontwaardigt keek ik op en ik zag Alex grijnzen. Hij en Martin stonden bij de tweepersoonsbedden. Lyam trok mij en Edward mee naar de stapelbedden. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren. Ik vond kussengevechten nooit zo leuk. Ik kreeg het altijd voor elkaar om dingen kapot te maken. Een vaas, een televisie, een raam... Gelukkig 'beschermde' Lyam en Edward me. Alhoewel, beschermde. Ze konden niet voorkomen dat Martin en Alex me ontvoerden terwijl ze schreeuwen: 'Dat is onze prinses! Jullie hebben onze verloren prinses gejat!' Als ik niet zo hard had moeten lachen had ik waarschijnlijk nog een kussen kunnen gooien, maar ik moest daar te hard voor lachen. Ik werd er gewoon helemaal slap van. Alex tilde me op zijn schouder en zette me voorzichtig op een bed neer.
'Lyam vergeeft het me nooit als ik je neergooi', fluisterde hij lachend. Ik moest lachen. Na een paar keer van team te zijn geswitcht kwam ik weer bij Lyam terecht. Tegen die tijd had ik al 5 levens doodgelachen. Na een tijdje begon ik met sokken te gooien. Waren ze toch nog ergens nuttig voor.
'Daar ga je spijt van krijgen verloren prinses!' riep Alex. Ik bleef met sokken gooien en begaf me toen samen met Edward uit ons fort. Ik bleef met sokken gooien terwijl Edward een paar nerfpistolen uit een keukenkastje haalde. Ik wilde eigenlijk wel eens weten wat er allemaal in die keukenkastjes van ze zat. Toen mijn voorraadje sokken op was renden we weer terug. Toen pas zagen Martin en Alex dat we nerfpistolen hadden verovert. Plus munitie.
'Dat is niet eerlijk!' riep Alex. 'Dat zijn mijn pistolen!' Ik pakte een random nerfpistool en begon te schieten. Dit was veel beter dan de kussens.
Het duurde niet lang meer voordat Alex en Martin zich over gaven. Ze pakte een wit t-shirt van Edward en zwaaide daarmee in het rond.
'Alleen door die stomme nerfpistooltjes', gromde Martin.
'Martin', zei ik op mijn allerliefst. 'We hadden nog maar 5 kogeltjes over. Was 5 minuten doorgegaan en je had gewonnen.' Martin zag eruit alsof hij zichzelf wel voor zijn kop kon slaan. Voordat hij dat ook echt kon doen zei Edward: 'Nu moeten we eigenlijk truth or dare spelen. Dan doen meiden toch altijd met sleepovers?' Als blikken konden doden was Edward nu 9 levens kwijtgeraakt. Als Edward een kat was geweest, en als mijn blikken konden doden was hij nu dood geweest. Maar hij was geen kat en mijn blikken konden niet doden dus hij leefde nog steeds.
'o', zei ik. 'Dus zo denk je over mij. Mocht je het nog niet gemerkt hebben, ik ben niet echt een meisjesmeisje. Met sleepovers kijk ik horrorfilms en gaan we om 4 uur 's nachts buiten voetballen. Want dat vinden onze buren zo leuk.' Lyam moest lachen.
'Toch gaan we nu truth or dare spelen', zei Edward koppig. Ik haalde mijn schouders op en knikte maar, ten teken dat ik wel mee wilde doen.
'Ik begin!' riep Lyam voordat iemand anders wilde beginnen. Volgens mij speelde de jongens wel vaker truth or dare.
'Edward, truth or dare', vroeg Lyam.
'Truth', zei Edward.
'Heb jij de laatste koekjes opgegeten in de tourbus?' vroeg Lyam serieus. Ik barstte in lachen uit. Dit waren andere vragen dan dat ik gewend was. Maar dit was veel beter dan vragen over de liefde. Ik moest nog harder lachen toen Edward rood werd en schuldbewust ja knikte. Nadat Alex had moeten toegeven dat hij de gitaar van Lyam had geleend (hoe cool, mijn vriendje speelt gitaar!) en Lyam als een aap had rondgesprongen omdat hij dare had gekozen was het mijn beurt.
'Truth or dare', vroeg Lyam me.
'Dare', zei ik. Ik had wel zin in een uitdaging. Lyam dacht even na en zei toen:
'Kus me'. Daar hoefde ik geen twee keer over na te denken. Ik sloeg mijn armen om Lyam heen en gaf hem een dikke smakkerd. Martin kreunde en Alex zei: 'Daar gaan we weer.'
Reacties:
