Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » just a movie » seventeen

just a movie

29 juli 2012 - 21:59

601

2

318



seventeen

The path that I'm walking I must go alone I must take the baby steps until I'm full grown Fairytales don't always have a happy ending, do they And I foresee the dark ahead if I stay... Fergie - Big Girls Don't Cry

Alex viel al snel in slaap, net zoals Edward en Martin. Waarschijnlijk kregen ze nu pas last van hun slaaptekort. Ik hoorde Alex snurken. Even later snurkte Martin ook en toen kon Edward natuurlijk ook niet achterblijven. Al met al was het een mooi snurkfestijn. Ik deed mijn best om niet te giechelen. Ik wilde niemand wakker maken. Toen mijn giechelbui voorbij was staarde ik naar het plafond. Ik lag in een enorm tweepersoonsbed. De eigenaar van het tweepersoonsbed lag op de bank. De bank waar ik eigenlijk had moeten liggen. Ik kon niet slapen. Ik bleef maar denken aan Lyam. Over ons. Over hoe het verder zou gaan na de vakantie. Hij ging terug naar Engeland, ik ging naar Nederland. Ik had mijn examenjaar en moest er enorm hard tegenaan om af te kunnen studeren, hij zijn concerten en optredens en moest daar ook hard voor werken. Intinctief wist ik dat Lyam ook nog wakker was. Langzaam kwam ik overeind.
'Lyam?' fluisterde ik.
'Ja?' fluisterde Lyam terug
'Ben je nog wakker?'
'Nee, ik praat in mijn slaap' reageerde Lyam met zijn droge humor. Ik kon het niet laten even te grinniken.
'Kan jij ook niet slapen?' vroeg Lyam aan me. Ik schudde mijn hoofd. Daarna realiseerde ik dat hij dat niet kon zien en zei: 'Nee.' Lyam pakte zijn kussen, stond op en liep naar me toe. Ik schoof een beetje op zodat hij naast me kon liggen.
'Kan ik er ook onder?' vroeg hij fluisterend. Ik knikte ja, en dit keer zag hij me wel. Ik had besloten dat er niks zou gebeuren. Plus, ik denk dat Lyam nou ook niet het type is om binnen 4 dagen al half getrouwd te zijn. Lyam schoof onder de dekens. Ik wist dat hij ergens mee zat, net zoals ik wist dat hij nog wakker was.
'Is er iets?' vroeg ik terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder aan legde.
'Je lijkt op Maya', fluisterde Lyam hees. Ik wist niet hoe ik moest reageren. Wie was Maya? Een ex-vriendin? Een gewone vriendin? Een familielid? Ik zei maar niks en Lyam ging uit zichzelf verder.
'Maya is... ze was mijn kleine zusje.' Hij slikte hoorbaar en ik wist dat hij me geen vrolijk nieuws ging vertellen. Iets zoals: ze is morgen jarig, ze word 10, schattig toch?
'Ik deed alles voor Maya. Echt alles. Mijn ouders zijn niet bepaald, super, en daar had Maya heel veel last van. Ik probeerde een perfecte broer voor haar te zijn. Maya was dol op me.' Ik pakte Lyam's hand vast en kneep er even is.
'Zij was degene die me opgaf voor Idols. Ze had me horen zingen onder de douche en was helemaal fan geworden.' Als er geen verdrietig verhaal verteld werd door Lyam had ik hem verteld dat ik ook altijd zing onder de douche. Zo hard mogelijk zodat ik de buren kon irriteren. Maar ik zweeg.
'Ik wilde eerst niet meedoen maar ik kon geen nee tegen haar zeggen. Dat kon niemand. Ik deed mee en ter plekke kwam ik deze gasten tegen. We durfden allemaal niet alleen, dus besloten we een groep te vormen. Een groot risico aangezien we elkaar niet kende. We repeteerde ons kapot en gingen door naar de volgende ronde. Ze werden een van mijn beste vrienden. Precies een dag later werd vastgesteld dat ze leukemie had. Overal uitzaaiingen. Er kon niets meer aan gedaan worden. Deze gasten beloofden haar voor me te zorgen terwijl ze haar nauwelijks kende. Vlak voor ze stierf zei ze dat ze in me geloofde.'


Reacties:


tamarastyles
tamarastyles zei op 29 juni 2013 - 15:44:
wow... zielig.
ik ben helemaal in shok!


Tweety
Tweety zei op 29 juli 2012 - 2:23:
Ik zit hier te janken, stommerd, nou moet ik eert ophouden met huilen voordat ik verder kan lezen

Maar hou toch van jou en je verhaal xd