Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » nineteen
just a movie
nineteen
De volgende morgen ging het mis. En met mis bedoel ik goed mis. En daarmee bedoel ik dat het enorm erg mis ging. Je snapt wat ik bedoel. Het ging gewoon mis. Ik was als eerste wakker, veel te vroeg voor mijn gevoel. Ik voelde Lyams arm om me heen en voelde me het gelukkigste meisje van de wereld. Ik lag lekker en Lyam sliep vrolijk door. Ik wilde hem niet wakker maken dus bewoog zo min mogelijk. Lyam zag er zo vredig en gelukkig uit. Ik sloot mijn ogen om weer weg te doezelen. Toen pas merkte ik dat er iets mis was. Er was veel meer geluid dan de vogeltjes die je normaal hoorde. Ik opende mijn ogen en luisterde iets geconcentreerder. Ik hoorde allemaal gegil. Stond het gebouw in brand of zo? Ik stond voorzichtig op om Lyam niet wakker te maken en legde mijn kussen onder Lyams arm. Ik stond net naast het bed toen Lyam zich omdraaide. Stil bleef ik staan. Maar Lyam sliep gewoon verder dus dat zat wel goed. In mijn prachtige pyjama liep ik naar het raam en schoof de gordijnen over. Niets had me kunnen voorbereiden op wat ik zag. Ik had liever gewild dat het gebouw in brand stond dan dit. Ik gunde de jongens hun relaxte vakantie heel graag. Maar je kon niet echt relaxed vakantie vieren als er triljoenen fans buiten de poorten je naam gilden en binnen probeerde te komen. Ik hoorde fans namen gillen. Edward, Lyam, Alex, Martin... Ik rende zo ongeveer naar Lyam toe en maakte hem wakker. Ik raakte een beetje in paniek. Een klein beetje maar. Maar dat kleine beetje was genoeg om Lyam doodsbenauwd te maken.
'Maak Edward, Martin en Alex wakker!' schreeuwde ik hysterischer dan mijn bedoeling was. Lyam wreef de slaap uit zijn ogen, maar toen hij mij zag panieken besloot hij zijn vrienden snel wakker te maken. Toen ze allemaal langs hun bed stonden zag ik aan hun gezichten dat ze al wisten wat er aan de hand was. Duh, hun herkende de gillende menigte eerder dan ik. Ik keek op de klok. Het was pas 9 uur. Niet te geloven hoe snel je leven kan veranderen op 1 ochtend. En het was niet eens mijn leven! Maar wel het leven van mijn geweldige vrienden en mijn nog geweldigere vriendje. Lyam liep naar het raam toe. Hij keek alsof hij zijn oren niet kon geloven. Alsof hij het niet wilde geloven. Hij wilde zijn armen om mijn middel heen slaan, maar bevroor halverwege zijn beweging. Hij rende zo ongeveer terug naar zijn vrienden. Ik draaide me om en zag ze kijken. Vooral Edward keek me heel eng aan. Alsof ik zonet zijn moeder had vermoord.
'Dit kan niet, dit kan gewoon niet waar zijn!' hoorde ik Alex stamelen. Maar ik wist wel beter. Het was waar. Edward bleef me maar aankijken en ik wist wat hij dacht. Hij dacht dat ik ze verraden had. Ik hapte naar adem. Geen van allen zeiden ze iets, maar ik wist wat ze dachten. Lyam keek naar de grond. Hij deed alles om mijn blik te ontwijken. Ik wilde van alles zeggen, maar mijn stem werkte niet mee. Ik ben bang dat ik eruit zag als een vis die naar adem hapte. Al boeide me dat op dat moment niet heel erg.
'Dit menen jullie niet', vroeg ik geschokt. 'Denken jullie nou echt dat ik...' Ik kreeg geen antwoord. Geen antwoord krijgen was erger dan wanneer ze me de huid vol hadden gescholden. Ik keek Lyam aan. Nog steeds ontweek hij mijn blik. Hij nam het niet voor me op.
'Jongens', fluisterde ik terwijl de tranen over mijn wangen stroomde. 'Ik dacht dat... Ik was het echt niet. Ik zou nog liever door het vuur gaan! Ik zou jullie mijn leven toevertrouwen!' Ik kon gewoon niet verder praten. Edwards blik verzachte. Martin en Alex wisten niet wat ze moesten doen. De tranen stroomde nog sneller over mijn wangen. Edward keek me weer koud aan, alsof hij zich ineens herinnerde dat ik zijn moeder voor zijn ogen had vermoord. Iets was ik dus niet had gedaan en nooit zou dien.Lyam ontweek mijn blik.
'Maar dat gevoel is blijkbaar niet wederzijds', zei ik met nog meer tranen. Ik draaide me om en rende naar de deur. Ik liet een spoor van tranen achter. De deur viel met een klap achter me dicht.
Reacties:
ik snap wel dat ze haar niet geloven. maar dat is wel ongelovelijk zielig! nu is de vraag: wie heeft dit op internet gezet ofzoo? zijn haar ouders er achter gekomen dat ze niet thuis sliep en hebben ze van die fake-vriendinnen gehoord wat ze de afgelopen tijd heeft uitgespookt