Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » just a movie » twenty

just a movie

29 juli 2012 - 22:01

770

2

300



twenty

Let me tell you something Never have I ever been a size 10 in my whole life I left the engine running, I just came to see, What you would do if I, gave you a chance to make things right... Rihanna - Stupid In Love

Ik wist niet meer hoe ik terug ben gekomen. Ik wist het gewoon echt niet meer. Ik wist alleen nog maar dat ik in de lift ben gestapt. Als ik dan vast kwam te zitten ging ik misschien dood door een zuurstofgebrek. Of ik stortte naar beneden. Had ik meteen een mooie metalen doodskist. Maar er gebeurde helemaal niks. Ik kwam helemaal heel de lift weer uit. Ik rende mijn kamer in en kreeg een andere schok. Paps en mams stonden samen in dezelfde kamer zonder ruzie te maken. Ze leken zelfs blij met elkaar. Dat was nog nooit eerder gebeurt. Niet zolang ik me kan herinneren tenminste.
'Lieverd!', jubelde mams terwijl ze bijna even erg straalde als de zon. Ze zag er veel jonger uit.
'We kunnen ons huis in Spanje kopen!' Ik keek haar verbaasd aan. Waar had zij het nou weer over. Toen pas besefte ik dat mijn gezicht helemaal behuild was. Ze hadden niks gezien. Ik wist niet of ik daar blij mee moest zijn of niet.
'Die 4 jongens met wie jij omgaat', ging mijn vader verder. Ik wist niet waar ik geschokter mee moest zijn. Dat paps praatte of dat hij wist wat ik deed tijdens de vakantie's. Hij wist dus toch iets over me. Maar toen ging paps verder en mijn gezicht kwam op donderwolken te staan.
'Je moeder herkende ze. Het is die band genaamd Troublemaker. Natuurlijk belde ze meteen de paparazzi en daardoor...'
'JE HEBT WAT GEDAAN?' schreeuwde ik in mams gezicht. Ze werd meteen weer de vrouw die ik kende.
'Lady Catherina Anne Janssen...' Mams gebruikte mijn hele naam alleen maar als ze echt heel pissig was. Maar ik liet haar niet uitpraten.
'IK HAAT JULLIE! IK ZAL JULLIE ALTIJD HATEN', schreeuwde ik nu.
'Lady, besef je wel tegen wie je het hebt?' vroeg paps terwijl zijn kleine snorretje trilde. Als het snorretje van paps trilde zat je in de problemen. Heel erg in de problemen. Maar ik was zo boos dat ik niet merkte dat het snorretje van paps trilde. Ik merkte zelfs niet dat er tranen over mijn wangen liepen. Waren mijn tranen nog niet op?
'Ga weg!', schreeuwde ik. Toen paps en mams niet reageerden begon ik weer te schreeuwen.
'Eruit! Eruit, eruit, eruit!' Mams stak haar neus in de lucht en liep naar buiten. Waarschijnlijk ging ze zichzelf dronken voeren met tequilla's. En anders deden die zogenaamde vriendinnen van haar dat wel. Paps keek me even aan, zijn snorretje trilde nog steeds, en liep toen achter mams aan. Zoals hij altijd deed. Toen ze eindelijk weg waren knalde ik de deur dicht. Dat zorgde ervoor dat ik me een heel klein beetje beter voelde. Een heel klein beetje. Ik voelde me nog steeds kut. Ik zocht naar mijn telefoon. Ik gooide van alles om en toen de koelkast kapot ging besefte ik pas dat mijn mobiel nog in mijn tas zat. Ik rende naar mijn tas, struikelde over een pak melk dat ik uit de koelkast had gegooid, en rende weer door. Ik belde Phoebe.
'Kun je me alsjeblieft komen ophalen?' smeekte ik voordat ze ook maar iets kon zeggen.
'Zijn ze weer bezig?', vroeg ze medelevend. Ik wilde bijna knikken. Toen besefte ik dat ik aan het bellen was en zei ik maar gewoon ja.
'Maar dat is niet het enige.' Ik kon niet verder gaan. Ik begon weer te janken.
'Ok', zei Phoebe. 'Ik jaag papa de auto in en kom naar je toe. Het adres staat al in de tomtom. Ik bel wel als we in de buurt zijn.'
'Wat moet ik toch zonder jou', vroeg ik tussen 2 tranen door.
'Ik heb geen idee', zei Phoebe rustig. 'I love you!', zei ze.
'Love you to!' zei ik voordat ik ophing. Ik zocht snel al mijn spullen bij elkaar en gooide alles in mijn tassen. Het paste nog ook. Ik zette mijn tassen tegen de bank aan en ging op het kleed zitten, met mijn hoofd in mijn handen. Ik geloof dat mijn tranen op waren.
'Lady?', hoorde ik een bekende stem zeggen terwijl er werd geklpt.
'Flikker op!' riep ik richting de deur.
'Lady, ik moet met je praten!', zei de bekende stem weer. Er werd niet gestopt met kloppen.
'Lyam, welk deel van flikker op begrijp je niet!' Ik schreeuwde nu echt tegen de deur. En tegen Lyam. Ik schreeuwde vooral tegen Lyam. De deur had me niks misdaan. Toen Lyam niet opgaf zei ik: 'Fijn, kom dan maar binnen. Verpest mijn leven nog maar meer als je dat zo leuk vind!'


Reacties:


tamarastyles
tamarastyles zei op 29 juni 2013 - 15:58:
als het net weer goed is gekomen komt er een gillende phoebe aan en is ze liam weer kwijt


Tweety
Tweety zei op 29 juli 2012 - 2:31:
NEE HET MOET GOED KOMEN, ZE ZIJN ZO LIEF SAMEN