FanFic.nl

just a movie

twenty two

Phoebe sprong al uit de auto voordat die stil stond. Ze trok me overeind en zette me in de auto neer. Mijn tassen gooide ze in de kofferbak.
'Ik hoop dat je geen breekbare spullen mee hebt', zei ze glimlachend. Meteen daarna werd ze serieus.
'Vertel het eens. Wat hebben ze nu weer gedaan?' Ik glimlachte. Ik was zo blij dat Phoebe had gezegd dat ze me altijd op wilde komen halen. Dan kon ik de vakantie verder bij haar houden. Esther en Robin, Phoebe's ouders, hadden ermee ingestemd. Ze kenden me en wisten dat ik alleen zou bellen als het niet anders kon. Ik vertelde Phoebe alles. Van het uitgaan, tot het voetballen tot Lyam. Phoebe was een enorme Troublemaker fan, maar ze heeft het voor elkaar te kregen om niet te gillen. Ze slaakte alleen een klein gilletje toen ik vertelde dat ik met Lyam had gezoend. Toen ik bij de sleepover kwam kon Phoebe zich nog maar net inhouden. Ze keek verdrietig toen ik alles vertelde over Maya. Ze beloofde me om niks door te vertellen.
'Dit staat op geen enkele fansite', mompelde ze. Meteen daarna zei ze: 'Gelukkig niet, dan had Maya helemaal geen rust meer'. Ik glimlachte door mijn tranen heen. Zo kende ik Phoebe. Ik bleef maar huilen, ik kon er niks aan doen.
'Stop met huilen!' smeekte Phoebe. 'Als jij moet huilen moet ik ook huilen! Stop nou! Damn it, het is al te laat', zei ze toen er een traan over haar wangen liep. Ik ging verder met mijn verhaal.
'Ze dachten dat ik degene was die de paparazzi had... Damn it, nou begin ik weer met janken.' zei ik terwijl de tranen alweer over mijn wangen liepen. 'Ik denk dat ik intussen Afrika kan veranderen in Atlantis', mompelde ik. Phoebe moest lachen.
'Huil maar zoveel als je wilt. Dat mag wel.' En door haar lieve woorden gingen de sluizen nog verder open. Ik was net klaar met mijn verhaal toen we het huisje zagen. Ik stapte de auto uit en viel bijna in slaap. Het schreeuwen en boos zijn was vermoeiender geweest dan ik in eerste instantie had verwacht. Esther bracht me meteen naar een netjes opgemaakt bed. Waarschijnlijk had zij dat bed opgemaakt toen ik Phoebe had gebeld. Ik kroop meteen onder de wol. Ik merkte niet dat Phoebe en Robin mijn tassen naast het bed neerzette. Ik sliep heel erg diep. Mijn droom liet zien wat er zou zijn gebeurt als paps en mams de jongens niet hadden herkent. We zouden de hele vakantie onafscheidelijk zijn geweest. Lyam en ik zochten elkaar na de vakantie zo vaak mogelijk op. Het ene weekend ging ik naar hem, het andere weekend kwam hij in Nederland. Behalve dan als hij een concert of tour had, of als ik moest studeren. Phoebe en ik zouden uiteindelijk in Londen gaan wonen. Phoebe zou daar studeren voor piloot. Ik zou een beetje freestylen. Ik kreeg genoeg geld van mijn ouders om niet te hoeven werken dus stortte ik me op vrijwilligerswerk. Toen ik wakker werd wist ik niks meer van mijn droom. Ik rekte me uit en hoopte dat alles een droom was geweest. Maar toen ik de stemmen van Phoebe, Esther en Robin hoorde wist ik dat alles echt gebeurd was geweest. Phoebe legde haar ouders uit wat ik allemaal had meegemaakt.
'Och arm kind', zei Esther. 'June en Paul weten echt niet wat ze hebben aangericht.' Toen ze dit zei liep ik naar buiten en ging ik op de overgebleven stoel zitten. Esther vroeg me van alles, over paps en mams, het resort en Lyam.
'Is hij knap?' vroeg ze na een tijdje. Ik bloosde.
'Hij is de knapste van...' Toen werd ik stil. Wat zei ik nou weer? Ik noemde de jongen die ik een paar uur geleden een soort van gedumpt heb knap.

Reacties:

tamarastyles zei op 29 juni 2013 - 16:06:
grr dit liedje + dit verhaal = tranen op alles behalve m'n gezicht

Tweety zei op 29 juli 2012 - 2:37:
HET MOET GOED KOMEN!!! ALSJEBLIEFT, IK SMEEK T JE!!!

Ik hou wel van het verhaal maar nu is het niet zo leuk ( wel leuk maar tja, je begrijpt me vast wel xd)