Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » thirty three
just a movie
thirty three
Als ik Alex niet zo erg had gemist had ik de koekjesdrop-act heel erg smerig gevonden. Maar ik had hem meer gemist dat verwacht dus het boeide me niet zo heel veel. Phoebe stond oog in oog met haar grote voorbeeld, ok een van haar grote voorbeelden, dus haar viel het ook niet op.
'Lady?', vroeg Alex. De koekjes waren intussen allemaal al uit zijn mond gevallen.
'Lady?', vroeg Alex nog een keer. Ik wilde iets briljants zeggen zoals: ik hoorde je de eerste keer ook al.
'Uhu', was alles wat er uitkwam. Ik moest echt sneller kunnen reageren. Dit was de zoveelste faalactie. Ineens werd ik geknuffeld door Alex. Hij liet zelfs zijn koekjes vallen. Edward kwam nu ook aangelopen.
'Alex?' vroeg hij. 'Waarom laat je je.. O my freakin' god!' En dat was persoon nummer twee die me doodknuffelde.
'Lyam, Martin. Komen. Nu!' schreeuwde Edward. Helaas schreeuwde hij recht in mijn oor. Ik was bang dat ik doof was geworden. Ik wist niet dat Edward zo hard kon schreeuwen. Nu wist ik het. ik had het liever niet geweten. Alex knuffelde me nog steeds zwijgend dood.
'Wat is er Ed?' vroeg Lyam.
'je hoeft niet geheimzinnig te... LADY!!!' Martin kwam op me af rennen. Ik werd nu doodgeknuffeld door drie mensen. Eigenlijk vier, want Phoebe was intussen ook aan het knuffelen gegaan. Lyam bleef als bevroren staan.
'Help me', mimede ik. Lyam glimlachte schaapachtig.
'Nope', zei hij en toen was het knuffeldrama compleet.
'Krijg. Geen. Lucht!' schreeuwde ik recht in Edward's oor. Hij schrok ervan. Ha, nu wist hij dat ik ook hard kon schreeuwen. Iedereen verloste zijn greep een beetje maar niemand liet me los. Ten einde raad probeerde ik naar binnen te lopen. Ik kreeg het niet voor elkaar. Toen besloot ik zwaar geschut in te zetten.
'Alex, als je zo door gaat ontvoer ik je koelkast. Martin, je haar zit echt niet goed, dat moet echt overnieuw. Lyam, als je me niet snel loslaat krijg je geen cadeautjes van de Kerstman. En dat geld ook voor jou Phoebe en Edward! Alex liet me meteen los. Als je zijn eten bedreigde deed hij alles voor je. Martin rende meteen naar de spiegel en begon zijn haar te fatsoeneren. Niet dat er iets mis mee was, ik wilde gewoon bevrijd zijn van de knuffelbende. Phoebe, Lyam en Edward barsten in lachen uit. Toen wilde Phoebe me wat privé tijd geven met Lyam. Althans, dat denk ik want ze zei:
'Jongens, ik ken jullie alleen via wikipedia en Lady, maar kunnen jullie me even naar de wc brengen? Alsjeblieft?' Phoebe trok daar een smekend gezicht bij. Martin en Alex snapten haar bedoeling. Edward niet.
'De wc, dat is hier links, de tweede rechts en dan...' Phoebe wilde hem alles subtiel uitleggen maar daar had Martin geen zin in. Martin ging meer voor de directe aanpak
'We brengen haar wel even', zei Martin terwijl hij Edward bij zijn bovenarm pakte en hem mee naar de deur sleurde. 'Kom je mee Alex?'
'Maar, maar...' Arme Edward. Hij werd als de slimste van de groep beschouwt maar hij snapte het nog steeds niet. Onwillekeurig moest ik glimlachen. Toen besefte ik dat ik alleen met Lyam zou zijn. Dat was iets minder. Hoe moest ik met hem praten? We waren krap drie dagen samen geweest. En daarna had hij me ervan beschuldigt hem verraden te hebben aan de paparazzi. Veel tijd om erover na te denken had ik niet. Binnen een minuut waren alle geluiden van Phoebe, Martin, Alex en Edward weg. Lyam liep meteen naar me toe. Ik merkte dat hij gegroeid was. Ongeveer 15 centimeter. Mijn hoofd kwam nog maar net bij zijn borst. Hij stal zijn armen uit en ik vloog naar hem toe om hem een knuffel te geven. Hij rook nog steeds naar zeep. Hij had nog steeds dezelfde spieren, blauwe ogen en bruine krullen. We bleven even zo staan. We hielden elkaar alleen maar vast.
'Ik heb je gemist', fluisterde Lyam na een tijdje. Mijn maag maakte weer zo'n sprong die nog niet door de turnbond was uitgevonden.
'Ik jou ook', fluisterde ik.
Reacties:
dat is alles wat ik hier over kwijt wil