FanFic.nl

just a movie

thirty four

We hielden elkaar alleen maar vast. Alsof we niet konden geloven dat we elkaar echt zagen. Wat eigenlijk ook zo was. Als je er over ging nadenken. Maar op dit moment dacht ik alleen maar aan Lyam. Dit leek echt net een slechte film. Ik kreeg het gevoel dat ik moest gaan huilen, maar ik probeerde mijn tranen tegen te houden. Ik ging niet huilen waar Lyam bij was. Lyam dacht er anders over. Er drupte een warme traan op mijn kruin. En als Lyam mocht huilen, dan kon ik dat toch zeker ook? Dus liet ik mijn tranen stromen. Niet dat het heel veel tranen waren maar toch. Lyam tilde mijn hoofd omhoog en veegde mijn tranen weg.
'Kleine diamantjes, die tranen van je', zei hij met zijn bekende smile van hier tot Toyo.
'Grote diamantjes, die tranen van je', zei ik terwijl ik zijn tranen wegveegde. Lyam tilde me even op en draaide me een rondje. Mijn leven begon steeds meer op een slechte film te lijken. Ik beging de fout om in zijn ontzettend blauwe ogen te kijken. Ik was weer verdwaald. Maar het was leuk om weer verdwaald te zijn. Want dat betekende dat ik Lyam weer voor mezelf had. Lyam gaf me een klein kusje op mijn neus. Ik durfde niet naar onze situatie te vragen. Waren we samen? Friends with benefits? Apart? Ik wist het echt niet.
'Moet ik toevallig het podium zien?' vroeg Phoebe enorm hard. Ik wist dat ze achter de deur stond, samen met Edward, Martin en Alex. Ik vond de uitgang uit Lyams doolhofogen.
'Is goed!' schreeuwde ik naar de deur. Ik pakte Lyams hand en rende de ruimte uit.
'Maar wij gaan mee', zei ik met een grijns.
'Aaah, dus jullie zijn weer samen?' vroeg Edward. Hij was nog steeds even subtiel. Daar moest ik toch maar eens iets aan gaan doen. Misschien een spoedcursus subtiel wezen? Lyam gaf antwoord.
'Ik denk het', zei hij aarzelend. Ik glimlachte.
'Ik weet het wel zeker', zei ik en ik ging op mijn tenen staan om Lyam een kus te kunnen geven. Mensenkinderen, wat had ik hem gemist, niet normaal. Het voelde alsof ik weer compleet was. Ik weet het, dat klinkt als een enorm slechte film, maar dat is de enige manier waarop ik het kan omschrijven. Ik hoorde Phoebe, Martin, Edward en Alex niet zeggen hoe schattig we wel niet waren. Ik zag niet hoe Alex iets dichter bij Phoebe ging staan. Ik merkte niet dat ze langzaam wegliepen. Ik merkte pas dat ze weg waren toen ik mijn ogen open deed.
'He', zei ik verbaasd. 'Waar zijn die gasten nou weer naartoe?'
'Ik denk naar het podium, kom mee!' Lyam pakte me bij mijn hand en trok me mee door een doolhof van gangen. Na een tijdje kwamen we bij een enorm podium uit.
'Dus hier staan jullie?' vroeg Phoebe verbaasd. 'Dit podium is zo groot als mijn huis!' Alex grinnikte en zette haar ergens neer.
'Hier sta ik meestal' zei hij. 'Als we niet rondhuppelen enzo dan.' Phoebe moest lachen hoewel het een heel erg slechte grap was.
'Nog even en we kunnen gaan dubbeldaten', mompelde ik. Lyam hoorde me en begon te lachen.
'Dat zou toch gezellig zijn?' zei hij. Ik bloosde. Het was mijn bedoeling geweest om het te denken, niet om het hardop te zeggen. Lyam streek mijn haar uit mijn gezicht.
'Waarom bloos je nou?' vroeg hij.
'Ik.. Ik weet het niet' stamelde ik.
'Het staat wel schattig', fluisterde hij in mijn oor, en hij kuste me. Dit keer hoorde ik Edward wel praten.
'Daar gaan ze weer', zuchtte hij. Die spoedcursus subtiel zijn moest echt snel gegeven worden.

Reacties:

tamarastyles zei op 29 juni 2013 - 17:06:
zie eens voor je hoe een meisje door de kamer huppelt en probeert de computer mee te nemen. I am that girl!

Tweety zei op 30 juli 2012 - 1:42:
Wahahahha daar gaan ze weer XD
Super geweldig,love it

MEER BOMMEN, I NEED MEER BOMMEN!!!