FanFic.nl

FBI: The Brokenhearted One

Chapter 1: Welcome at the FBI

‘Welkom, ik ben Josh Robinson. Al tweeentwintig jaar polygrafist bij de FBI en ik kom een leugendetectortest bij je afnemen.’ Zei een gezette man met grijs haar, kleine bruine ogen, en een miniscuul brilletje op zijn neus. Hij had een pak aan dat waarschijnlijk ouder was dan hijzelf. Hij liep naar Janelle toe, en schudde haar hand.

‘Janelle O’Loughlin.’Stelde ze zichzelf voor. Ze ging met haar hand door haar lange krullende haar, en zag dat Robinson haar bewegingen nauwkeurig bestudeerde. De test was al een beetje begonnen, realiseerde ze zich.

‘Ik wist niet dat deze test ook bij solicitanten werden gebruikt. Zie ik er soms gevaarlijk uit?’vroeg Janelle met een subtiele glimlach om haar lippen.

‘Ze worden gebruikt om achter de betrouwbaarheid van de solicitanten te komen.’ Antwoorde Robinson, en hij ging zitten op een stoel tegenover haar.

´Mag ik u vragen uw stoel om te draaien zodat u met uw rug naar me toe zit?’ vroeg hij uiterst beleefd, en Janelle draaide haar stoel om. Hij stond op, liep naar haar toe, en sloot het apparaat op haar aan.

‘De test bestaat uit controlerende, relevante en irrelevante vragen. Graag alleen antwoorden met ja of nee. Klaar om te beginnen?’ vroeg hij toen hij weer achter de tafel ging zitten.

‘Kom maar op.’ Zei Janelle zelfverzekerd. Ze had niets te verbergen, en al had ze dat wel, betwijfelde ze of dit abracadabra-ding het op zou merken.

‘Bent u ooit in aanraking gekomen met jeugdzorg?’

‘Nee.’ Antwoordde ze, en het was een tijdje stil. Robinson las haar ademhalingsfrequentie, hartslag, bloeddruk en zweetproductie van het apparaat af.

‘Heeft u ooit wat gedaan wat als gevolg had dat u in aanraking kwam met jeugdzorg?’ vroeg Robinson.

‘Nee.’ Zei Janelle opnieuw, en ze begreep het nut niet van twee keer een soortgelijke vraag stellen.

‘Bent u jarig in augustus?’ vroeg hij.

‘Ja.’ Zei Janelle.

‘Valt uw verjaardag in augustus?’

‘Ja.’ Janelle glimlachte. ‘De vijftiende, aangezien u zo geinteresseerd bent.’

‘Mevrouw O’Loughlin, graag alleen met ja of nee antwoorden.’ Zei Robinson lichtelijk geirriteerd.

Die heeft vast lange tijd geen goede seks gehad, dacht Janelle. Aangezien de man zo snel geirriteerd raakte.

‘Bent u ooit medeplichtig geweest bij een misdrijf?’

‘Nee.’ Antwoordde Janelle.

‘Heeft u ooit in uw leven gelogen?’

‘Ja.’

‘Heeft u een strafblad?’

Janelle deed moeite om niet te gaan gapen. Al die vragen begonnen haar een beetje te vervelen. ‘Nee.’

‘Bent u van Argentijnse afkomst?’

‘Si.’ Antwoordde ze.‘Ik bedoel ja.’

Robinson keek geergerd op.

‘Si betekent ja, voor de duidelijkheid.’ Zei Janelle, en ze begreep niet waar de man zich zo over opwindde. Aan zijn blik kon ze zien dat hij niet kon wachten tot hij van haar af was, en dat amuseerde Janelle wel. Ze kon niet wachten op de uitslag van deze fluttest, Robins zal vast verbaasd zijn.

‘Dat kon ik me ook wel bedenken, mevrouw. Maar zou u het goed vinden als we het gewoon in het Engels houden?’

‘Tuurlijk, Rob.’Antwoordde ze en ze gaf hem een speelse knipoog.

Robinson schudde onopvallend zijn hoofd en ging verder. ‘Heeft u ooit wat gedaan wat tot het hebben van een strafblad kon leiden?’ ging Robinson verder met de rest.

‘Nee.’ Zei Janelle. Robinson leek Janelle het soort man dat alles onder controle wilde hebben, en als hij ooit de controle kwijt was dan wilde hij dat niemand het doorhad. Type controlefreak, dus. Net zoals bij alle andere mannen kon ze na vijf minuten observeren al weten tot welke categorie hij hoort.

‘Bent u ooit in aanraking gekomen met de politie?’

Nee.’

‘Bent u ooit verslaafd geweest aan drugs?’

‘Nee.’

‘Is uw geboorteplaats Buenos Aires?’

‘Ja.’
‘Heeft u ooit seks gehad met dieren?’

‘Nee...wat?!’ Janelle fronsde, en draaide haar lichaam om, zodat ze Robinson aan kon kijken.

‘Of eigenlijk...wel.’zei Janelle, en ze draaide zich weer om met haar rug naar hem toe. Ze glimlachte. ‘Mijn ex-vriend had wel wat van een varken. Vooral als hij lachte, dan maakte hij zo’n vreemd knorrend geluid. Zijn gewicht deed me er ook wel aan-‘

Robinson onderbrak haar.‘Mevrouw O’Loughlin, alleen ja of nee...’

Ze ging ongestoord verder. ‘... Paul had wel wat van een paard, zijn tanden waren nogal groot in verhouding met...’

Robinson stond abrupt op, en liep naar de deur. ‘Uitslag halen...’ mompelde hij onverstaanbaar.

Toen hij weg was, barstte Janelle in lachen uit. Niets leuker dan een controlefreak die de controle verliest.

___

Na minutenlang te hebben gewacht kwam niet Robinson, maar een andere man binnen. Hij was ongeveer één meter vijfenzeventig, en droeg een grijs pak, had blauwe ogen en grijs met blond gemixt haar.

‘Janelle O’Loughlin.’Zei hij, en hij liep naar haar toe.

‘Dat ben ik.’Antwoordde Janelle, en ze schudde zijn hand. Hij gaf haar een bruine envelop. Ze keek ernaar, en keek toen vragend naar de man.

‘De uitslag van de polygrafietest.’ zei hij, en hij glimlachte. 'Volgens de test is het 91% zeker dat je de waarheid sprak. Een erg hoog precentage dus.'
Janelle opende de envelop en zag inderdaad bovenaan het blaadje in het groot "91%" staan. 'Dat is geweldig.' ze glimlachte haar witte tanden bloot. De man keek haar glimlachend aan. í�ets te lang misschien. 'Kom maar mee.' zei hij uiteindelijk. Ze liepen langs een aantal verhoorkamers en door enkele drukke gangen, voordat ze aankwamen bij een grote ruimte vol computers en enorme smartboards. Janelle keek haar ogen uit. Ze zag datver drie mannen van ongeveer haar leeftijd bij een computer stonden. 'Janelle, deze jongeman hier is Matthew Bradley...' hij wees naar de bruinharige van de drie. Hij had kort, donkerblond haar, en blauwe ogen. Hij glimlachte breed naar haar en zwaaide kort. '... Dave Griffin...' hij wees naar een brede man van ongeveer twee meter. Hij was kaal en had een getinte huid. Ook hij zwaaide naar Janelle, maar iets langer. '... En Winston McGrath.' Hij wees naar de jongen die achter de computer zat. Hij was ongeveer één meter zeventig, had nogal lang zwart haar, en had een krijtwitte huid. Hij glimlachte verlegen naar haar. 'Hallo, jongens. Ik ben. Janelle O'Loughlin.' zei ze, en ze voelde zich gelijk thuis. Wat nooit wat goeds kon betekenen als je voornaam Janelle was en je achternaam toevallig O'Loughlin...
'En jij bent?' vroeg Janelle aan de man die iedereen net voorstelde.
'Carl Jenkins, je baas.' zei hij, en hij schudde haar hand.
'Oh, nou, oké. Ik houd wel van een man bovenop me.' zei Janelle.
Er viel een ongemakkelijke stilte. Winstons mond viel open, Matthew en Dave keken elkaar lachend aan, en Carl werd met de seconde roder.
Hij kuchte. 'Nou, voor ik het vergeet: Dit is je FBI pas en je badge.'
Janelle nam het aan en keek er blij naar. 'Wacht, ben ik al aangenomen?' vroeg ze verbaasd.
Carl knikte. 'Geweldige uitslag van de test, je hebt al ervaring, en je hebt de vorige rondes ook goed afgerond. Welkom bij de FBI.'
***
De volgende dag was het alweer weekend, en Janelle had zoals elk weekend plannen gemaakt met haar twee vriendinnen Joanne en Emily. Ze zouden vandaag naar de club Hot Swag gaan, de ultieme uitgaansplek als.je zin had in een wilde avond. Terwijl Janelle haar oogmake-up bijwerkte, zette Joanne haar steile haar extensions in. Janelle had haar vaak genoeg gezegd dat haar mooie bos afro-amerikaanse krullen geweldig waren, maar Joanne was niet te overtuigen. Emily zat op Janelle's bed te wachten op de rest, zij was een klein uurtje geleden al klaar. Ze droeg een schattige crème strapless-jurk, en droeg pumps met een strikje. Haar bruine haar had ze opgestoken, en droeg alleen mascara. In tegenstelling tot Emily droeg Janelle niet zo schattige kleding. Ze droeg een zwarte leren jurk die tot boven haar knieeën kwam, waarbij haar buik helemaal te zien was. De bovenste deel van de jurk werd verbonden met het onderste door twee kettingen die zich kruisden op haar buik en rug. Onder de jurk droeg ze hoge, zwarte killerheels, waar ze waarschijnlijk het einde van de avond.niet kan lopen. Haar lange, zwarte krullende haar deed ze los. Ze was duidelijk op jacht vanavond. Joanne droeg een rode jurk die tot op het midden van haar knieeën kwam. Daaronder droeg ze felgroene pumps, en het viel Janelle op dat de kleuren rood en groen goed pasten bij haar.mooie donkere huidskleur. Joanne droeg alleen lippenstift, wat haar volle.lippen mooi accentueerde.
'Em, hoe is het met Kyle?' vroeg Janelle.aan Emily terwijl ze haar oogmake-up bijwerkte. De zwarte kleur van de oogpotlood en mascara bracht de felgroene kleur van haar ogen goed naar voren.
'Oh, gewoon... wel eh.... goed.' stotterde.Emily, en bestudeerde haar nagels té geïnteresseerd om in te trappen. Janelle zocht oogcontact met haar.via de spiegel die ze in haar hand had. 'Wat is er?'
'Nou, er is iets mis met hem...' begon ze voorzichtig. 'Hij doet raar de laatste tijd.'
'Hoe dan?'
'Nou, hij komt extreem laat thuis, blijft soms de hele nacht weg, neemt niet op... En is opeens véél vaker bij vrienden dan normaal.'
Cheater, dacht Janelle. Mannen waren ook í¡llemaal hetzelfde.
'Ik denk dat hij vreemdgaat...' zei Emily fluisterzacht, alsof ze zich al.schuldig voelde door het te dénken.
'Zie het zo: Hij is onschuldig tot je.bewijsmateriaal hebt, en als je dat hebt... Dan gaat hij wat beleven. Dat kan ik je verzekeren. Maar niet aan denken.vanavond, gewoon even losgaan.' zei Joanne.
'Inderdaad, let loose.' zei Janelle langzaam.
'Jullie losgaan is anders dan mijn losgaan, hoor.' glimlachte Emily.
'Het is mijn verjaardag, dan mag ik wel een wilde avond hebben.' zei Janelle, en Emily rolde met haar ogen. Ze kende de "wilde avonden" van Janelle maar í¡l te goed. Toen ze alledrie klaar waren, gingen ze in Janelle's Jeep naar Hot Swag. Zodra ze er waren, snelden Janelle en Joanne naar de bar. Janelle bestelde een paar shots en sloeg ze achter elkaar achterover. 'Hoeveel is dat?' vroeg Janelle en ze pakte haar portomonee. 'Helemaal gratis voor jou, schatje.' de ogen van de barman bleven ter hoogte van haar borsten hangen, maar Janelle negeerde het. Ze bestelde nog een paar shots en nam de sterkste whiskey die ze hadden. Het begon al aardig om haar heen te draaien, en rechtop blijven staan was opeens een hele klus. Ze danste als een bezetene rond, en danste dirty met elke gast die dichtbij genoeg stond. Ze was zó ver heen dat ze de shirts van zowat elk mannelijk persoon in de club van hun lichamen afrukte en spontaan hun bovenlichamen begon te likken. Vanaf een afstandje zag ze een jongen naar haar toe lopen. Hij had een stoppelbaardje, droeg een zwart t-shirt en een spijkerbroek. Janelle schatte zijn lengte op zo'n één meter tachtig. Zelfs al droeg ze killerheels, hij was toch nog iets langer. Al was de jongen minstens even dronken als Janelle, hij was toch nog een beetje verlegen. Toen hij dichtbij genoeg stond, begon Janelle met hem te dansen. Ze draaide zich met haar rug naar hem toe, en bewoog haar lichaam tegen het zijne op een manier waarop ze wist dat het de mannen gek maakte. Zijn ietwat schuchtere houding verdween op slag toen Janelle hem een lange, intense tongzoen gaf: hij gleed met zijn handen over haar lichaam, en kuste haar nek gretig. ‘Ik ben Janelle...’mompelde Janelle, ‘En jij?’ Hij boog zich voorover en zei: ‘Ik ben Ryan.’ Janelle draaide zich weer om. 'Ik ben jarig vandaag... Wil je mijn verjaardagscadeautje zijn?' murmurde ze hijgend, en ze trok de jongen weer naar haar toe voor een kus. ‘Maar al te graag.' hijgde hij in haar oor en hij gleed met zijn handen over elke centimeter van haar lichaam. Bingo, dacht Janelle.

***

Met een taxi reden ze naar haar huis, en ze vermaakten zich al op de achterbank. Al zoenend strompelden ze even later richting Janelle’s voordeur. Ze probeerde de voordeur open te krijgen zonder te stoppen met zoenen. Dat lukte niet. Janelle trok zich terug en stak de sleutel in het slot, hopend dat het dit magische moment niet verbrak. Eenmaal binnen rukte ze ruw zijn shirt uit, en keek verlekkerd naar zijn lichaam. Hij zoende haar vurig, en zijn bezweten handpalmen gleden naar haar rug. Hij maakte de rits van haar jurk open, streelde met zijn handen over haar bovenbenen, en trok de zoom van haar jurk over haar hoofd. Hij keek naar haar schaars nog schaars geklede lichaam, maar Janelle gaf hem daar niet veel tijd voor, want al gauw drukte ze haar lippen op het zijne en gleed met haar handen over zijn gespierde borstkas. Ze duwde hem met een speelse, ondeugende glimlach achterover op het bed, en zag hem met een verlangende blik naar haar goddelijke lichaam kijken. Ze droeg een rode met zwarte kant lingeriesetje. ‘Je bent fucking mooi...’ hijgde hij opgewonden toen ze boven op hem kroop. Hij begon haar nek te kussen, en gleed met zijn handen naar de sluiting van haar BH. Ze vergat zichzelf helemaal, terwijl haar telefoon naast hen op het nachtkastje voor de zoveelste keer overging.

___

De volgende ochtend gingen Janelle’s ogen langzaam open. Het eerste wat ze opmerkte was dat ze een extreme hangover had, en vervolgens zag ze twee armen om haar lichaam heen geslagen. Van de vorige dag kon ze zich nauwelijks wat herinneren, maar toen ze naar het gezicht van de jongen keek kwamen ze langzaamaan weer bovendrijven. Ryan lag met zijn hoofd op haar borst te slapen, en Janelle probeerde te bedenken hoe ze weg kon gaan zonder hem wakker te maken. Voorzichtig sloeg ze de lakens van hen af, en kwam zo rustig mogelijk onder hem vandaan. Toen ze naast het bed stond keek ze terwijl ze op haar lip beet naar het bed. Gelukkig, hij was niet wakker geworden, en omhelsde in plaats van Janelle, nu de kussen naast hem. Janelle pakte de badjas in haar kast, trok die aan, en besloot een groot risico te gaan nemen: ze zou gaan douchen in de kamer naast de slaapkamer. Terwijl ze onder de douche stond, en de vorige dag in het doucheputje verdween, hoopte ze met heel haar hart dat Ryan niet wakker zou worden. Dat zou awkward worden. Toen ze klaar was, deed ze een handdoek om haar lichaam heen, en liep op haar tenen haar slaapkamer- waar Ryan in lag- binnen. Heel voorzichtig opende ze haar kast, en pakte een setje lingerie. Die trok ze aan. Net toen ze de juiste combinatie kleding had gevonden om het huis te verlaten, hoorde ze het bed kraken. Ze vloekte binnensmonds, en draaide zich om. Ryan strekte zich uit, en wreef in zijn ogen. Dit beloofde een ongrmakkelijke ochtend te worden.

Reacties:

1 2

Kahlan zei op 4 aug 2012 - 15:10:
ok, dit verhaal klinkt wederom super,
Janelle klinkt gewoon als een superpersonage
en dat deel met die leugenditector, ik lag gewoon
plat van het lachen
Paul had iets weg van een paard, geniaal gewoon

KiKey zei op 1 aug 2012 - 16:51:
Echt fantastisch! Het was lang en ik heb er veel van genoten, de beschrijving is ook zo heerlijk...

LotStuff zei op 31 juli 2012 - 18:54:
Je bent zo geweldig Nadine.
Echt, echt, echt, echt.
Dit is zooooo goed.
~Ik ben dus helemaal verslaafd.

MissEva zei op 31 juli 2012 - 17:50:
Dit is gewoon geweldig!

xx

Hermelien zei op 30 juli 2012 - 19:26:
*slappa lach*
Dit is echt helemaal het omgekeerde van wat ik schrijf,
maar dit is amazayn
Janelle is echt een sterk karakter al in het éérste hoofdstuk!
Great job my dear! Ik mag die Matt wel
Ze gaat er zeker een zootje van maken heah op die bruiloft ? xd
It's gonna be e-p-i-c
Snel verder!
xoxo