Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » forty nine
just a movie
forty nine
De volgende morgen stond Phoebe al vroeg op de stoep.
'Hoe gaan we dit in hemelsnaam aanpakken?' vroeg ze terwijl ze naar binnen liep en een cola voor mij en haarzelf inschonk. Ik grijnsde. Ik had het gisteravond al helemaal uitgedacht.
'Powerpoint of werkstuk?' vroeg ik.
'Moet ik daar nou echt tussen kiezen? We zijn net van school af, ik wil niet denken aan powerpoint presentatie's en werkstukken.' Ik keek haar streng aan.
'Phoebs, wil je nou naar Londen of niet?' vroeg ik aan Phoebe.
'Een werkstuk.' zei ze toen. 'Maar dat is alleen omdat ik naar Londen wil. Alex mag me wel dankbaar zijn.' mompelde ze daarna. Ik lachte mijn liefste glimlachje naar haar.
'Laten we dan maar beginnen!' riep ik uit.
In totaal werkten we twee hele dagen non-stop aan de werkstuk. Phoebe zocht van alles op op de laptop die ze mee had genomen. Van huizen tot verkeers ongelukken. Ik maakte er een mooi verslag van. Ik verwerkte alle positieve dingen in het werkstuk. Alle dingen die negatiever waren, zoals de prijzen van de huizen, verwerkte ik er niet in. Die zette ik op een apart papiertje zodat ik de vragen die gesteld werden wel goed kon beantwoorden. Mams bracht af en toe wat drinken en eten naar mijn kamer zodat we niet zouden verhongeren of verdorsten. Volgens mij was verdorsten niet een woord. Ik had paps en mams nog niks verteld over het samenwonen met Lyam. Deels omdat ik het nog niet zeker wist, en deels omdat Lyam me technisch gezien nog moest vragen.
3 dagen nadat we op Schiphol waren geland riepen Phoebe en ik onze ouders bij elkaar. We zette ze in de woonkamer neer. Ik gaf ze een kopie van het werkstuk dat we gemaakt hadden. Phoebe had koffie en thee ingeschonken en koekjes uitgedeeld. Daarna kletste Phoebe alles aan elkaar terwijl ik braaf de plaatjes liet zien. Gelukkig hoefde ik niks te zeggen. Zelfs voor onze ouders begon ik te stotteren en werd ik rood. Ik kreeg het wel voor elkaar om de dingen te vertellen die ze vergat. Ze vergat eigenlijk alleen maar het metro-stelsel uit te leggen, maar dat was nou ook niet bepaald heel erg belangrijk. Maar het was een nutteloos feit en ik onthield altijd alle nutteloze feiten. Dus vertelde ik het er maar bij. Onze ouders zagen dat we heel graag wilden gaan. Maar ik zag in hun ogen dat ze ons nog niet wilden laten gaan. In hun ogen waren wij nog steeds kleine meisjes die hun ouders nodig hadden.
'We weten dus dat Phoebe voor piloot gaat studeren in Londen. Maar Lady, wat ga jij doen?' vroeg Esther me.
'Een beetje freestylen, genieten van Londen. Ik wil Londen leren kennen, niet te serieus bezig zijn.' antwoordde ik eerlijk. 'Na dat ene jaar wil ik rechten gaan studeren, maar ik weet nog niet of ik dat in Nederland of in Engeland wil gaan doen.' Esther knikte.
'Ik weet het eigenlijk niet.' zei mams.
'Neem de tijd.' reageerde Phoebe direct. 'Overhaast niets. We willen niet meteen nu antwoord. We kunnen wel even wachten.' ging ik verder.
'Dan nemen we de tijd.' zei Robin. 'Zodra we eruit zijn hoor je het van ons.'
Die avond belde Lyam me op. Hij wilde alles weten over Nederland. Ik vertelde braaf dat we typisch Nederlands weer hadden. Ik legde hem uit dat typisch Nederlands weer regen was. Daar moest hij om lachen. Toen riep Martin dat Lyam op moest hangen omdat ze verder moeten repeteren.
'Geef ze allemaal maar een dikke knuffel van me. Ook Janice.' zei ik als afscheid.
'Doe ik.' zei Lyam. 'Je krijgt waarschijnlijk een heleboel knuffels terug.' Ik moest lachen.
'Ik hou van je.' zei ik voordat ophing.
'Love you to!' riep Lyam terug. 'ik mis je nu al!' Ik liet hem mijn lach horen en hing weer op. Het was zo moeilijk om niets over de verhuisplannen te vertellen. Maar zolang het nog maar plannen waren wilde ik helemaal niks vertellen. Helemaal niks. Anders werd de teleurstelling zo groot.
Reacties:
Het is niet to maar too.
To zet je voor een werkwoord zoals
To read en to walk. En too is als het "ook" betekent.
XxX Tamara