Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » fifty one
just a movie
fifty one
Toen ging de tijd ineens heel erg snel. Sneller dan ik ooit voor mogelijk had kunnnen houden. Phoebe en ik hadden nog steeds geen zekerheid over Londen. We zeurden niet omdat we wisten dat we dan zeker niet meer mochten. Ik kende paps, mams, Esther en Robin goed genoeg om dat te weten. Mams buik bleef maar groeien. Voor ik het wist was ze bevallen. Ik heb er zelf niet zo veel van meegekregen, ik was te verbaasd. Het kindje was 1,5 maanden te vroeg geboren, maar er scheelde niks aan hem. Hem. Ik was een grote zus. Ik had een klein baby broertje. Het was zo raar. Ik had paps en mams niet meer voor mezelf. Maar ik vind het heerlijk om een grote zus te zijn. Ik hield van kleine kinderen. Dus ook van de kleine Leo Chris Lawrence Janssen. Mijn kleine baby broertje heette Leo Chris Lawrence Janssen. Dat was zijn volledige naam. Zijn roepnaam was gewoon Leo. De kleine Leo had donkere haartjes. Hij was zo schattig!
'Met een beetje geluk is hij net zo'n baby als jij Lady. Jij huilde heel weinig.' bromde paps met een gelukkige blik toen hij Leo in zijn armen had. Mams zag er nog gelukkiger uit. Maar door de vroege bevalling moest ze nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven. Toen er geen complicatie's opkwamen mochten zij en Leo naar huis.
Gelukkig was Leo net zo'n baby als ik. Hij huilde heel weinig en ik merkte niks van alle problemen die andere tienerzussen meestal hebben. De tijd ging nog sneller. Ik begon dagen af te tellen. Over vijf dagen was het 1 september, en dan zouden ze hier zijn. En een hele week blijven! Nog 4 dagen. Leo was zo schattig! Nog 3 dagen. Nog 2 dagen. Nog 1 dag... Op 1 september belde Phoebe al om 10 uur aan. Terwijl ze normaal niet voor 11 uur haar bed uitkwam. Zij zou ook bij mij komen logeren, net zoals Edward, Martin, Alex, Janice en Lyam. We stormde meteen de trap op naar zolder om daar hijgend aan te komen. De zolder moest groot genoeg zijn voor 7 tieners. Ik stormde weer naar mijn kamer om mijn uberluxe tweepersoonsmatras van mijn bed te pakken en stormde weer naar de zolder. Dit keer iets langzamer. Je kunt niet echt goed rennen met een mega groot matras in je handen. Phoebe had het voor elkaar gekregen om haar tweepersoonsmatras op de zolder te leggen. Vraag me niet hoe. Ik weet het niet. Ik wil het niet weten. Ik weet alleen dat er veel meer in dat tasje van haar past dan je zou denken. Ik en Phoebe stormde weer naar beneden om de 2 matrassen van de logeerkamer te halen. Geen idee waarom we een logeerkamer hadden. Als er iemand kwam logeren sliep die altijd bij mij op mijn kamer. Dat was veel gezelliger. In ieder geval, rond 11 uur hadden we voor 6 personen een slaapplek. Even ervan uitgegaand dat Alex bij Phoebe sliep en Lyam bij mij. Phoebe haalde een luchtbed uit dat geniale tasje van haar.
'Een pomp paste er zeker niet meer bij?' vroeg ik lachen. Phoebe werd rood.
'Dan moet ik gaan blazen.' zei ze terwijl haar gezicht weer normaal werd. Ik begon te lachen.
'Succes met blazen. Daar ben je nog wel even mee bezig.' Phoebe knikte alleen maar. Ze was te druk bezig met blazen. Haar hele gezicht werd weer rood. Het was eigenlijk best grappig om te zien. Terwijl Phoebe zich kapot blies haalde ik een elektrische koelbox uit de garage. Die vulde ik met frisdrank en chips. En popcorn. En chocolade. Toen ik hem naar boven wilde tillen haalde ik alles er maar weer uit. Het was veel te zwaar. Ik droeg uiteindelijk eerst de koelbox naar boven. Daarna pas de frisdrank en chips enzo. Zelfs toen ging ik bijna door mijn rug heen. Misschien moest ik toch maar eens een koelkast op de zolder installeren. Phoebe was net klaar met het eerste luchtbed.
'Schiet toch eens op, klein slakje van me.' giechelde ik. Phoebe gaf geen antwoord. Ze was te druk bezig met blazen. Ik besloot de kasten die op zolder stonden leeg te ruimen. Dan konden we daar onze spullen in leggen. Ik had slechte ervaringen met tassen die overal en nergens rondslingerden. Ik kwam allemaal speelgoed tegen waar Phoebe en ik nog mee gespeeld hadden.
'Kijk, met dit theeserviesje dwong je me altijd thee te drinken.' Ik dacht terug aan de goede tijden terwijl Phoebe alleen maar knikte en weer doorblies. Met een knalrood hoofd. Halverwege kwam mams boven, met Leo.
'Zijn jullie nou nog niet klaar?' vroeg ze plagend. Ik stak mijn tong uit en liep naar haar toe. Ik gaf haar en Leo een knuffel voordat ze weer verder liepen. Ik ging weer verder met opruimen. Tegelijk met Phoebe was ik klaar. Ik haalde snel wat kleding uit mijn kamer, en andere spullen die ik die week nodig kon hebben. Het was mijn bedoeling om mijn kamer niet binnen te komen. Net toen ik daarmee klaar was ging de bel. Phoebe en ik vielen bijna de trappen af, zo graag wilden we open doen. We opende samen de deur.
'O, jullie zijn het maar.' zei Phoebe teleurgesteld.
'Wij houden ook van jou Phoebs!' zeiden Esther en Robin in koor. Ik had het kunnen weten. De jongens en Janice zouden echt niet om half twaalf al op de stoep staan. Zo snel konden ze niet rijden. Teleurgesteld sloot ik de deur.
Reacties:
Ach arme esther en robin! Nou ja als ik op mijn vriendje en mijn beste vrienden stond te wachten zou ik ook teleurgesteld zijn als mijn ouders voor de deur stonden! XXXXX Tamara