FanFic.nl

The Road To Happiness

Chapter 29

De overgebleven dagen van augustus gingen veel te snel voorbij. Het uitstapje naar het zwembad was niet het enige wat we nog gedaan hebben. Het weekend erna zijn we, samen met Iana, naar de kinderboerderij gegaan. Natuurlijk weet ik ook dat Iana er nog niets aan heeft, maar het is de gedachte die telt. Jared heeft het nodig om zoveel mogelijk tijd door te brengen met haar en met mij. Dat merk ik duidelijk als ik thuiskom en hij meteen Iana vasthoudt en naar me toekomt. Het maakt het voor mij ook niet makkelijk. Al is alles wel veel beter nu we besproken hebben hoe we het gaan aanpakken. Het gebeurt dagelijks dat we erover praten om elkaar zo op te peppen dat het wel zeker gaat lukken. Maar er zijn zeker ook momenten dat ik het helemaal niet zie zitten en me ook moedelozer voel dan anders. Gelukkig is hij er dan meteen om me op te vangen.
Vandaag is het dan ook een belangrijke datum, namelijk één september. Ik heb zeker al vijftig keer tegen mezelf gezegd dat hij volgende maand weg is. En hoe lang een maand soms ook lijkt te duren, ik weet zeker dat het deze keer veel te snel voorbij gaat zijn. Het is dan ook met veel moeite dat ik me probeer te concentreren op mijn werk en op de taken die ik nog moet doen. Soms heb ik van die buien dat het me allemaal tegenzit, ik gewoon alles wil laten vallen om terug naar huis te gaan en daar met Jared en Iana in bed te kruipen om er niet meer uit te komen. Vandaag is net zo’n dag. Maar gelukkig is het bijna middag en kan ik dan praten met Rebecca, die me altijd wel weet op te vrolijken. Lucas weet er nu intussen ook van. Het staat natuurlijk in sommige magazines dat de band naar het buitenland gaat en aan mijn gezicht te zien, kan hij wel raden dat ik niet meega. Gelukkig is hij zo tactvol om er niets over te zeggen. Al vind ik de manier waarop hij me aankijkt, ook niet leuk. Alsof hij gewoon afwacht om zijn slag te gaan.

Ik heb net mijn laatste cliënt weg gestuurd en zit nu nog wat te schrijven aan zijn dossier als er ineens iemand mijn kamer komt binnen gestormd. Geschrokken ruk ik mijn hoofd op om te kijken wie er zo hardhandig komt binnengevallen. Tot mijn grote verbazing zie ik dat het Jared is.
“Jared?”� vraag ik verbaasd. “What are you doing here? Is something wrong with Iana? Where is she?”�
“She’s home with your brother’, antwoordt hij en hij sluit de deur en draait aan de sleutel. Voor ik het besef, heeft hij me uit de stoel getrokken en drukt hij zijn lippen stevig tegen die van mij. Ik ben te verbouwereerd om meteen te reageren, maar de kus is zo wanhopig en smaakt zo zoet dat ik me al gauw aan hem vastklamp. Jared draait me om, schuift de papieren onhandig aan de kant en plaatst me op het bureau. Dit keer kom ik wel terug bij mijn zinnen, omdat ik het papier voel kreuken onder mijn gewicht.
“Jared”�, probeer ik tussen zijn dwingende kussen door te zeggen. Ik leg mijn handen zacht op zijn borstkas om hem voorzichtig iets van me af te duwen. “What has gotten into you?”� vraag ik dan, omdat hij eindelijk lijkt te beseffen wat hij van plan was. Hij zet een stap achteruit om me meer ruimte te geven en haalt dan verward zijn hand door zijn haar.
“I can’t do this, Alys”�, zegt hij zacht. “I can’t leave you and Iana for half a year.”�
Met gefronste wenkbrauwen kijk ik hem aan. “Where is this coming from?”�
“From deep within my heart”�, zegt hij met ruwe stem. Hij voelt zich precies aangevallen.
“I didn’t know you felt like this”�, antwoord ik zacht.
“So you thought I was fine with me leaving you?”� vraagt hij, terwijl hij schamper lacht omdat hij het niet lijkt te geloven. “How can you think that? This is the hardest thing I’ll ever have to do. I pull myself through each and every day, thinking that everything will be all right, but knowing that it won’t. I can’t do it.”�
Ik weet niet goed wat ik daarop moet zeggen en dus kijk ik hem enkel stomverbaasd aan. Ik wist wel dat hij het moeilijk had, maar niet dat hij er soms net zo mee zit als ik. Ergens voel ik me dan ook opgelucht, al doet het me pijn dat hij het nu zo moeilijk heeft. Tijd voor mij om hem op te vangen, zoals hij mij ook al zo vaak heeft opgevangen.
Ik zet een stap naar hem toe en leg mijn hand tegen zijn wang.
“Yes, you can, honey”�, zeg ik. “You love performing. You love singing, you love the band and your fans. And I love to see you in action. Yes, it will be hard, but you are not alone. We’ll call twice every day and it will be December before you know it.”�
“You think?”� vraagt hij sarcastisch. “Do you really think it will be a piece of cake? That time will fly?”�
Ik kijk hem aan, laat mijn hand vallen en zucht eens diep.
“No”�, zeg ik dan. “Every second will feel like an hour.”�
“Well then”�, antwoordt hij nors en hij komt terug een stap dichter en neemt me in zijn armen. “Let’s continue.”�
“Jared, you are not making any sense”�, probeer ik hem nog tegen te houden, maar zijn hand knoopt mijn broek al los en voor ik het weet, is het enige wat ik uit kan brengen een ‘oh God’.

Zo gauw hij wat bekomen is, wrijft hij rustig over mijn rug. Terwijl bedenk ik met een beetje schaamte dat Rebecca zich wel zal afvragen waar ik blijf. Toch heb ik er geen spijt van. Het was goed om zo dicht mogelijk bij hem te zijn als kon.
“Are you okay?”� hoor ik hem dan zacht vragen en hij geeft een lichte kus op mijn haren.
“I’m fine”�, antwoord ik. Ik leg me nog wat beter tegen hem aan, het intieme contact nog even houdend.
“I’m sorry”�, zegt hij dan. “I shouldn’t have barged in here like I did. I don’t know what came over me.”�
“Don’t apologize. You did this because you felt desperate. That’s how I feel all the time. It’s a surprise you didn’t lose it before.”�
Jared tilt mijn kin naar hem op, zodat hij me kan aankijken. “I really don’t know how I’m going to survive without you. Do you even realize how much you mean to me?”�
“I think I do”�, glimlach ik. “But I guess we’re just going to have to wait and see. None of us can predict what it will be like. It could be worse, but it could be better too. Maybe we won’t even miss each other that much?”�
Met een taxerende blik kijkt hij me aan. “Really now?”�
Een glimlach komt om mijn lippen als ik in zijn mooie ogen kijk. “Not a chance”�, zeg ik zacht. Ik kus hem nog eens liefdevol op de mond, maar sta dan op om me te fatsoeneren.
Terwijl hij zijn broek dichtknoopt, leg ik mijn papieren terug in orde. Jared neemt me dan zacht vast langs achter.
“Still, I should have controlled myself better, shouldn’t I?”�
“I kind of liked this”�, antwoord ik plagend. “And I suggest we stay close together every moment we have from now on.”�
“I would like that”�, zegt hij en ik hoor de glimlach in zijn stem, dus draai ik me om. Ik kijk hem aan en sla mijn armen rond zijn hals.
“I love you, Jared. One way or another. We’ll do this.”�
“I sure hope we will”�, zegt hij zacht voor hij zich naar me toe buigt en me opnieuw kust. “I’m going home now, but as soon as you’re back…”�
“I’ll be all yours”�, beloof ik glimlachend.
Hij knipoogt nog eens naar me en verlaat dan de kamer. Met een buik vol kriebels en een zwaar hart neem ik mijn lunchbox om naar Rebecca te gaan.

Tien dagen later is mijn gemoed nog zwaarder geworden. Toen ik die dag van mijn werk thuiskwam, ben ik geen moment van Jareds zijde geweken. Hij stond me al op te wachten en nam me meteen in zijn armen. Het is steeds moeilijker om het naderende vertrek op een veilige afstand te houden. Deze keer was het nog erger om in mijn bed te kruipen, omdat er dan weer een dag voorbij was. Die pijn en wanhoop zag ik ook weerspiegeld in zijn ogen. Toch werd er niet veel over gepraat en de dagen vlogen voorbij. Intussen is het 9/11 wat altijd zorgt voor veel commotie in de US . Het is nog altijd warm, wat toch een magere troost is. Morgen staat er opnieuw een picknick op het programma. Jared wilde nog een laatste keer iedereen die speciaal voor hem was bij elkaar hebben. Maar het moest ook niet te dicht bij de eerste oktober, omdat hij de laatste weken nog bij me wil zijn. Mijn ouders komen, zijn mama, mijn broer met zijn vriendin, Shannon, Tomo en zijn vrouw en ook Julie en haar vriend. Julie heb ik intussen wel op de hoogte gebracht en ze vond het vreselijk toen ze het hoorde. Maar zoals een goede vriendin heeft ze beloofd om er voor me en Iana te zijn. Ze gaat meer op bezoek komen en ik moet één keer in de week bij haar komen eten. Ze heeft me zowat verplicht, dus ik kan er niet onderuit. Jared was heel blij toen hij dat hoorde.
Nu zit ik in de tuin op een bank onder een mooie boom. Ik heb mijn benen opgetrokken en mijn kin rust op mijn knieën. Als ik vrij heb van mijn werk, is dat ook één van mijn favoriete bezigheden, naast samen met Jared en Iana zijn. Ergens rustig alleen zitten, genieten van de omgeving en voor me uit staren. Het vertrek weegt zwaar op me en ik kan er nauwelijks aan denken, zonder een zware druk op mijn borstkas te voelen. Maar ik heb geen keus. Omdat ik zo in gedachten verzonken ben, merk ik niet dat Jared met Iana naar buiten komt. Hij legt haar in haar wiegje buiten en kijkt dan met een vreemde blik hoe ik peinzend voor me uit zit te staren. Zijn hart breekt als hij me zo ziet zitten. Nadat hij gecontroleerd heeft dat Iana goed en veilig ligt, komt hij naar me toe gewandeld. Ik merk nauwelijks dat hij naast me komt zitten. Zo zit ik maar te staren.
“Honey?”� hoor ik zijn stem van ver komen.
“Hmm?”� vraag ik afwezig.
“Are you okay?”�
De bezorgdheid en ernst in zijn stem maken me terug wakker. Ik draai mijn hoofd en kijk hem met een flauwe glimlach aan. “I’m fine”�, zeg ik. “Just lost in thought.”�
“What’s on your mind?”� vraagt hij, al kan hij dat zelf ook wel raden.
“It’s not something specific”�, antwoord ik. “This day just brings a lot of thought with it.”�
“Yeah, that’s true”�, zegt hij zacht.
Het blijft even stil als we elk in onze eigen gedachten verzonken zijn. Daarna strek ik mijn benen terug voor me uit en leg ik mijn hoofd op Jareds schouder. Hij reageert meteen door zijn arm rond me te leggen.
“So many bad things happen in life”�, zeg ik mijmerend. “Surely we can survive this. If you compare it, this means nothing. How many children grow up without their parents, how many people leave their loved ones behind? This is nothing.”�
“It’s true that there are a lot of bad things in the world. But that doesn’t mean we have to minimalize our own feelings when it comes to something that matters to us. This is a big deal to us.”�
“I know”�, zucht ik. “But time passes. Do you remember my birthday? It’s already September now. And it will be October before you know it.”�
Jared reageert er niet op, maar houdt me nog iets steviger vast. Met een liefdevolle blik kijk ik hem aan. “And it will be March before you know it too. We can do this. It’s nothing.”�
“I’m happy you feel confident”�, zegt hij. “ ‘Cause I seem to doubt it sometimes.”�
“It’s good practice for when you have to go again”�, zeg ik met een lach.
“Oh no”�, reageert hij meteen. “This is the last time I’m going to tour. I swear. I’m not putting us through this again. No way.”�
Ik maak me een beetje los uit zijn omhelzing en kijk hem met gefronste wenkbrauwen aan. “Are you serious?”�
“Damn right I am”�, zegt hij. “I don’t ever want to feel like this again. Besides, I’m already 40. I want to spend the rest of my life with you and Iana and her brothers or sisters. We have enough money to settle down and maybe if I act every now and then, everything will be fine.”�
“You are serious”�, zeg ik verbluft. “Have you thought about this before?”�
Dit keer glimlacht hij. “I remember when I had amnesia and I told you I wanted to stay with you, even if I couldn’t act or sing. Ever since then, the idea kept circling in my mind.”�
Ik kan het niet laten om terug te glimlachen. Hij zou nooit meer gaan touren. Hoe heerlijk! Nu moet ik alleen nog deze ene keer overleven en dan nooit meer. Voor ik verder kan nadenken, knuffel ik hem met een brede glimlach.
“If that means I only have to survive these six months, then I’ll be happy to do so. We can do this.”�
Lachend streelt hij door mijn haren. “Yes we can!”�

De dag erna schijnt de zon volop. Iedereen zit in de tuin voor de picknick die uiteindelijk meer weg heeft van een barbecue. Jared en mijn broer Trey houden zich bezig met het bakken van het vlees. Shannon staat met Julie en Michael te praten over dat ze goed voor Iana moeten zorgen nu hij er even niet is en zoals gewoonlijk zijn de ouders ook weer met elkaar aan het praten. Tomo houdt zich met Iana bezig en ik sta met zijn vrouw en Treys vriendin Sophia te praten over de speciale dienst die ze gehouden hebben om de overledenen van 9/11 te herdenken. Het is een prachtige dag en met al die mensen om me heen voel ik me al iets minder alleen in mijn ‘miserie’. Ik laat Sophia en Vicky even alleen staan om aan de groentjes te werken in de keuken. Jared houdt me even tegen als ik hem passeer.
“You look beautiful in that dress”�, zegt hij met een schittering in zijn ogen.
“I know”�, antwoord ik grijnzend. “That’s why I wear it.”�
“Teaser”�, zegt hij grommend. Ik schiet in de lach en hij trekt me naar zich toe om me passioneel op de mond te kussen. Buiten adem laat hij me na een tijdje los. Ik ben er zelf niet beter aan toe.
“Now who’s the teaser”�, zeg ik lichtjes hijgend. Jared grijnst alleen maar, geeft me een pets op mijn billen en hoofdschuddend ga ik naar binnen om aan de groentjes te beginnen. Ik ben net komkommer aan het snijden als Julie binnenkomt.
“Can I help?”� vraagt ze.
“Maybe you can work on the carrots?”�, lach ik. “Thank you.”�
“Shannon and Michael started talking about sports, so there’s nothing for me to do there. It’s better if I help you.”�
“Men”�, zucht ik dramatisch. “They’re all the same!”�
Zwijgend gaan we iets erna aan de slag. Het begint er steeds beter uit te zien. Sophia komt ook nog helpen en ik geef haar het servies en bestek, zodat ze de grote tuintafel kan dekken.
“How are you now?”� vraagt Julie als ze terug buiten is. “Are you hanging on a bit?”�
“I’m fine for the moment”�, antwoord ik. “Jared told me yesterday that this tour is the last one and that gives me a bit more courage to hang on. If it’s only for this one time, maybe I can handle it.”�
“It’s seems impossible to be without Michael for so long”� , zegt ze mijmerend. “It will be hard.”�
“Probably one of the hardest things I ever had to do”�, beaam ik glimlachend. “But we made some good appointments and we’ll call twice a day.”�
“But that won’t be the same, will it”�, zegt Julie begrijpend.
Ik zucht eens diep. “No, it itsn’t. Maybe it’s even worse to see him, without being able to touch him. I don’t know how I’m going to survive that part.”�
“When I see Jared looking at you like that, I think he will have a hard time too”�, zegt ze op plagende toon om me wat op te vrolijken. “He follows you everywhere with his eyes. I don’t know if you realize that.”�
“Actually I don’t”�, zeg ik nadenkend. “Is it really that bad?”�
“Let’s see”�, lacht ze. “You take those bowls and I will take these.”�
Ik neem de kommen met tomaat en patatjes en Julie die met worteltjes en eitjes. Dan volg ik haar naar buiten en zie ik dat Sophia de tafel al mooi heeft gedekt. Als ik langs Jared loop, kijk ik hem bewust niet aan en met mijn rug naar hem toe zet ik de kommen op tafel.
“Look now. He’s been watching from the moment you came outside.”�
Ik draai me om en zie inderdaad hoe Jared naar me kijkt. Zijn blik laat niks aan de verbeelding over en ik voel een rilling door mijn lichaam gaan. Met een lief glimlachje kijk ik hem aan en hij knipoogt. Dan concentreert hij zich pas terug op het vlees, wat ook bijna klaar is. Natuurlijk zijn er ook vegetarische dingen bij voor hem.
“You’re right Julie”�, zeg ik lachend. “But I’m not the only one being watched you know. Michael might be talking to Shannon, but he’s watching too.”�
“Really?”� vraagt ze giechelend en ze draait zich om om lachend tot de conclusie te komen dat Michael haar inderdaad ook bekijkt.
“We’re very lucky to have guys like that”�, glimlacht ze dan naar mij.
“True story”�, antwoord ik. “After all the difficult things, we’re finally really happy. And that’s the point.”�
We lopen goedgezind terug naar binnen om de rest van het eten op tafel te zetten en ook de drank mag niet ontbreken. Iana begint te huilen en mijn mama is er al snel om het flesje van me over te nemen, zodat zij haar de fles kan geven. Zo gauw ze een boertje heeft gelaten, legt mijn mama haar terug in de wieg en zet ze zich bij de rest aan tafel. Iedereen neemt groentjes en gaat om de beurt vlees halen. Ik zet een radio aan, zodat goede muziek de tuin vult. Er volgen grappige, serieuze en gewoon goede gesprekken aan tafel en de sfeer is opperbest. Het eten smaakt, de drank maakt de tongen al wat losser en voor even kan ik de stress van de voorbije weken van me af voelen glijden. Na het eten wordt er nog verder gepraat, maar dan is het tijd om de zwemkledij aan te doen. Omdat het nog altijd warm is en het water van het zwembad ook warm is, is er dus geen enkel probleem. De meisjes gaan zich op de badkamer, de wc en de slaapkamer omkleden en daarna zijn de jongens aan de beurt. Mijn ouders en Jared zijn mama blijven aan de kant zitten en besluiten om dan maar af te ruimen en af te wassen. Ze vinden het voor één keertje niet erg om te doen. Jared, Shannon en Tomo springen er meteen met een plons in, gevolgd door Michael en mijn broer. Wij dames doen het iets rustiger aan. Ik probeer zelf met een sierlijke duik erin te springen en de anderen gaan via de trapjes. De jongens stoeien wat met elkaar, terwijl de meisjes in een hoekje gezellig hun conversatie voortzetten. Tot de stoere gasten het beu zijn en ook bij ons komen zitten. Jared trekt me spontaan bij hem op schoot en ik zie dat de andere jongens hun meisje ook dicht nemen. Alleen Shannon zit alleen.
“Well, I guess I have to find someone then”�, grapt hij.
“At least you don’t have to leave someone behind”�, antwoordt Jared en de rest wordt meteen stil bij die woorden.
“I’ll be fine”�, probeert ik de sfeer wat terug te krijgen. “Everyone here will help me, so don’t worry.”�
“And you will let me know when something is wrong, right?”�
Ik wist dat hij dit terug ging oprakelen. “This is not the time nor the place to talk about it”�, zeg ik zacht, terwijl Trey de boel wat wil redden door een mop te vertellen.
“You have to promise me, Alys”�, zegt Jared intussen in mijn oor.
“I don’t have to promise you anything. You would only get worried.”�
“If you don’t promise me, I’ll worry every day thinking that something might have happened. If you promise to tell me, than at least I’ll have some peace of mind.”�
Ik haat het dat hij daar gelijk in heeft.
“We’ll talk about it later”�, probeer ik het toch nog wat uit te stellen.
Omdat ik het niet leuk vind dat hij mijn avond verpest door over zoiets te beginnen, schud ik zijn armen van me af en ga ik wat verder van hem staan. Niet te ver, zodat iedereen het doorkrijgt, maar wel zodat hij me niet meer aanraakt. Jared is het daar echter helemaal niet mee eens en hij verschuift zich terug achter me, zodat ik al snel terug zijn naakte borstkas tegen mijn rug voelt.
“I can’t let you go, Alys”�, fluistert hij in mijn oor, terwijl iedereen lacht met Treys mop en ik de rilling over mijn rug voel lopen.
“Then don’t push me away”�, antwoord ik in een poging om toch nog kwaad te blijven. Jared reageert niet en omdat hij achter me staat, zie ik niet dat hij me verbouwereerd aankijkt.
“Excuse me people”�, hoor ik hem ineens zeggen. “I have to kidnap this lady for a while.”�
Ik draai me met een verbaasde blik naar hem om, maar hij heeft mijn hand al gepakt en trekt me zowat de trapjes op en het zwembad uit. Jared stopt niet in de keuken, maar gaat recht door naar de living om de trap naar boven te nemen. Hij stopt pas als we op de slaapkamer zijn. Daar sluit hij de deur en draait hij zich naar me om.
“How am I pushing you away?”� vraagt hij verbaasd.
Ik ben te geschokt van zijn plotse handelen dat ik niet meteen antwoord. Pas na enkele tellen heb ik mijn stem weer gevonden.
“By starting this topic tonight. I was having fun. I was finally a bit relaxed and then you have to bring this up. I don’t want you to worry, because you can’t change anything. You won’t be here for six months, Jared. Let me take care of things.”�
Ik weet dat ik verwijtend klink, maar ik ben even niet voor rede vatbaar.
“So just because I’m not here, it means that you won’t keep me updated on things here?”�
“That’s not what I said”�, protesteer ik.
“Wouldn’t you want to know if something is wrong with me during those six months? What if I get sick. Do you want me to keep it from you just because you can’t do something about it?”�
“That’s different”�, zeg ik wanhopig. “Just let it be, Jared! Fine, I’ll tell you everything. Never mind.”�
“I do mind”�, zegt hij zacht en hij komt naar me toe om me te doen kalmeren. Ik heb mijn armen over elkaar geslagen om kwaad te lijken, maar hij trekt ze zachtjes los om mijn handen te kunnen vasthouden. “I’m just worried about you, honey. I know there is nothing I can do and I have a hard time dealing with that as it is. So if I can help you by just listening, please let me do that. Don’t shut me out.”�
Ik kijk hem niet aan, maar staar naar een druppel water die over zijn borstkas naar zijn buik loopt. My god, wat is hij toch knap.
“I’m sorry”�, zeg ik zacht. “I won’t shut you out.”�
Jared zegt er niets meer op, maar neemt me in zijn armen om me te troosten. Zacht wrijft hij door mijn natte haren. “I’m sorry too. I shouldn’t have talked about this now. Not today. Please tell me I didn’t spoil the entire evening?”�
Hij klinkt zo smekend dat een flauwe glimlach al terug om mijn lippen komt. “No, of course not. This was an amazing day. I had so much fun and it was nice to have everybody here. Maybe we should get back.”�
“We will”�, zegt hij, “but first..”�
Eerst kijkt hij me grijnzend aan om me dan met zo’n hartstocht te kussen dat ik me aan zijn schouders moet vasthouden om niet te vallen. Zijn tong draait cirkeltjes in mijn mond en maakt me helemaal gek. Zijn lippen proeven zoet en zacht en als ik hem vasthou aan zijn nek, voel ik hoe zijn natte haren mijn vingers kietelen. De sensatie wordt me bijna teveel, maar net op dat moment besluit hij te stoppen.
“This is a promise for tonight”�, zegt hij hijgend, net zo onder de indruk als ik.
“Can we send everyone home then?”� vraag ik smekend.
Jared schiet in de lach. “No, not yet! But soon, honey. Soon.”�
Met een zucht volg ik hem terug naar beneden om hand in hand me terug bij de rest in het zwembad te voegen.
Als ik die nacht naast hem kruip in bed, doet hij zijn belofte alle eer aan. Het is vrij laat als we uitgeput in elkaars armen in slaap vallen.

Reacties: