FanFic.nl

just a movie

fifty seven

Giechelend liep ik naar mijn kamer, ook al had ik mezelf beloofd dat ik daar deze week niet zou komen. Maar dit was het waard. Dit was het meer dan waard. Ik giechelde nog een keer. Dit kon echt nog heel leuk worden. Heel erg leuk. Ik giechelde alweer. Mensenkinderen, wat was er met me aan de hand? Ik had nog nooit zoveel gegiecheld op een dag. En het was nog niet eens middag! Ik begon weer te giechelen. Serieus, waar was ik mee bezig. Al snel had ik het masker gevonden. Giechelend liep ik terug naar de zolder. Lyam keek me verbaasd aan.
'Het is niks voor jou om zoveel te giechelen.' zei hij verbaasd.
'Ik weet het!' zei ik giechelend. 'Ik weet ook niet wat er mis met me is! Ik blijf maar giechelen, ik kan er gewoon niet mee stoppen!' Giechelend viel ik over Janice heen. Meteen werd Janice wakker.
'Wie is er dood?' vroeg ze slaapdronken. En dat lokte weer een giechelbui uit bij me.
'Er is niemand dood!' giechelde ik. 'Maar je mag niemand wakker maken, dan is de grap voorbij.'
'Grap? Lady, waar heb je het over?' Janice werd langzaam wakker. Heel langzaam. Ik legde haar alles uit. Ook zij begon te giechelen.
'Wat hebben jullie meiden met giechelen?' vroeg Lyam terwijl hij ons verbaasd aankeek.
'Ik heb geen flauw idee!' giechelde ik.
'We zijn gewoon melig.' giechelde Janice. Lyam haalde zijn schouders op en zette mijn scream masker op. Daardoor moesten ik en Janice nog meer giechelen. Ik wenkte Janice en ze kwam bij me op mijn matras zitten. Lyam liep intussen zo voorzichtig mogelijk naar zijn eerste slachtoffer. Of moet ik zeggen, slachtoffers. Hij liep naar Phoebe en Alex en ging tussen ze in liggen.
'Phoebe.' riep Janice. 'Alex.'
'O Phoebe en Alex!' riep ik. 'Wakker worden!' Alex werd meteen wakker.
'Aaaah!' riep hij toen hij zich naar Phoebe omdraaide en haar een kus wilde geven. Janice en ik lachten ons kapot. Het zag er zo geniaal uit! Alex had een prachtige duckface en grote ogen. Phoebe schrok wakker van Alex. Gelukkig sliep de rest door. Phoebe herinnerde haar mijn streken en zag Alex's gezicht. Ook zij lachte zich helemaal kapot.
'Dit meen je niet!' bleef ze maar zeggen. Edward en Martin sliepen nog steeds. Langzaam kwam Alex bij.
'Was dat nou echt nodig?' vroeg hij chagrijnig, maar ook hij moest lachen toen Lyam geen antwoord gaf en doorging naar Edward en Martin. Lyam verlegde hun matrassen zo dat ze tegen elkaar aan lagen. Letterlijk. Toen gaf hij een Tarzan kreet en plofte bovenop ze. Als Leo nog niet wakker was, tja, dan was hij dat nu wel. Martin en Edward schreeuwden nog harder dan Alex. En daardoor begonnen Janice, ik en Phoebe weer met giechelen.
'Waarom giechelen we?' giechelde ik.
'Ik zou het niet weten?' zei Janice terwijl ze het uitschaterde.
'Je haalt me de woorden uit mijn mond.' lachte Phoebe. Lyam zette zijn masker af.
'Zijn jullie bang voor de ghostface? Nou? Zijn deze twee kleine kindertjes bang van ghostface?'
'Lyam, loop naar de hel!' zei Edward toen hij was bijgekomen. Martin begon ook te lachen.
'Waarom heb ik dit nooit bedacht?' vroeg hij zichzelf hardop af.
'Martin!' zei Edward verontwaardigt.
'Ja Edward.'
'Je moet me nu helpen, niet tegenspreken.'
'Edward.' begon Martin.
'Ja Martin.'
'Geen denken aan. Ik vond het een geniale grap!' Ik lachte me samen met Lyam, Martin, Alex, Phoebe en Janice helemaal kapot om het verontwaardigde gezicht van Edward. Vooral toen Edward dramatisch begon te huilen. Ik zal dramatisch uitleggen. Neem de ergste dramaqueen die je kent. Vermenigvuldig dat dan met honderd en dan kom je misschien in de buurt van Edward's drama. Mijn dag kon niet meer stuk.

Reacties:

tamarastyles zei op 30 juni 2013 - 11:24:
lollie (dat word mijn stopwoord) ik kan ook een behoorlijke dramaqueen zijn

Tweety zei op 5 aug 2012 - 20:09:
Wahahahhahahahhaha ik heb hier echte lol jongen, geniaal. Jammer dat ik geen screammasker heb anders zou ik dat de hele tijd doen
Snel verder eh

En ik ben ook een dramaqueen dus kan me wel wat voorstellen