FanFic.nl

Rainy adventures

2.

Het was een lange rit naar het vliegveld en we waren alle drie best moe. We vielen in slaap en werden pas wakker toen we voor het vliegveld stopten. We stapten uit en pakte onze koffers en tassen uit de achterbak en liepen naar de douane. We moesten alle metalen dingen afdoen. ''a-alles? Ook sieraden?'' vroeg ik. Ik had mijn ketting gekregen van mijn moeder. Het was een miniscuul muziekdoosje dat als je het open deed een slaapliedjes speelde die mijn moeder had ingezongen. Ik kon hem gewoon niet afdoen. De man mompelde iets in zijn portofoon. ''Mevrouw ik wil u verzoeken om even aan de kant te gaan.'' zei hij tegen mij. ''W-waarom? ik heb toch niks misdaan?''
''Mevrouw, u moet aan de kant.'' zei hij. Ik stapte opzij en liet de andere mensen erdoor. Marlinde en Amy liepen naar mij toe en gebaarde dat ze me iets moesten vertellen. Ik ging wat naar voren hangen en Amy fluisterde in mijn oor: ''Ze denken dat jij een mini-bom of drugs in je ketting hebt zitten. Ze durven de ketting dus niet open te maken omdat er misschien iets gevaarlijks in zit.'' Ik schoot in de lach. ''Maar wat gaan ze daar dan aan doen?'' vroeg ik. Marlinde en Amy wisselde een blik. Ik keek ze angstig aan en herhaalde mijn vraag. Marlinde boog voorover en fluisterde: ''Ze gaan er speciaal opgeleide honden bij halen.'' Ik kreeg even geen adem meer en begon bijna te hyperventileren. ''Ik moet hier weg. NU!'' zei ik jammerend. ''Rustig maar, het komt wel goed.'' suste Amy en Marlinde. Er kwam een man aan met twee honden. Ik gilde en probeerde weg te rennen, maar ik zat helemaal ingesloten. Ik begon te huilen en te schreeuwen dat die honden weg moesten gaan. ''Mevrouw ik wil u dringend verzoeken om nu onmiddelijk rustig te doen en deze honden u te laten besnuffelen.'' zei de man zenuwachtig. ''Haal die honden dan weg!!!'' schreeuwde ik terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. Amy sprong naar voren en pakte mijn ketting beet. Ze deed hem open en een paar seconden later klonk er een melodietje gevolgd door de prachtige stem van mijn moeder. ''Ik geloof dat u nu de honden wel kan weghalen?'' vroeg Amy. Ze brachten de honden weer weg en langzaam kalmeerde ik en begon zachtjes mee te zingen. Ik werd overeind geholpen door mijn vriendinnen en we liepen door naar het vliegtuig. De reis was goed. Ik sliep een beetje en ik praatte samen met mijn vriendinnen over hoe cool het was om met zijn drieën samen te wonen. Eindelijk na een lange reis hoorden we een vrouwen stem over de intrercom spreken: ''Riemen vast, we gaan landen.'' We deden onze riemen vast en pakten elkaars handen beet. We zouden zometeen landen in Seatle en dan waren we nog maar een paar uur verwijdert van ons nieuwe thuis: Forks.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.