Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » fifty eight
just a movie
fifty eight
Een random opmerking. Als je met je vriendje en allerbeste vrienden naar Amsterdam gaat, moet je niks serieus willen doen. Je moet niet naar het Anne Frank huis of het Rijksmuseum gaan want daar wordt je alleen maar uit gegooid. Geloof me, ik heb het meegemaakt. Vandaag om precies te zijn. Of ik was aan het lachen, of ik was aan het shoppen, of ik was met Lyam aan het rotzooien of ik was bomen aan het knuffelen. Er is zelfs aan ons gevraagd of we het Rijksmuseum wilden verlaten aangezien we alle kunstwerken aan het bekritiseren waren. We zeiden dat het allemaal vervalsingen waren en dat we de echte versies in onze doos hadden hangen. Jeweetwel, onze doos waar we met zijn allen in woonden. Dat vonden de bewakers blijkbaar niet zo leuk. De andere bezoekers wel, die dachten waarschijnlijk dat het erbij hoorde. Daarna werden we het Anne Frank huis uitgeknikkerd nadat Martin iets opgepakt had waar hij van af had moeten blijven. Toen hebben we het opgegeven en zijn we gaan shoppen. Als je met een visagist/stylist gaat shoppen terwijl je zelf alleen maar aantrekt wat je lekker vind zitten dan... tja, niet de beste combinatie ooit. Janice probeerde me een boel hakken aan te smeren maar ik heb liever sneakers. Ik ga dus echt geen hakken aantrekken. Ik ben nu al 1.81 meter, als ik er nog hakken bijgooi ben ik echt een wolkenkrabber. En dat zie ik niet zo zitten. Al die duiven die dan op je poepen... Ik ben nou niet echt oppervlakkig maar zelfs ik van dat verschrikkelijk. Ze heeft me wel een knalrode lippenstift aangesmeerd. En een apart shirtje met een open rug. Ik trek dat ding dus alleen aan als ik er een ander shirt onder aan heb. Maar dat weet Janice zelf ook, dus dat zal wel goed zitten. Janice was de ubertoerist van ons allemaal. Ze wilde naar elk toeristenwinkeltje gaan en overal kocht ze iets. Hier een klompje, daar een tulpje, weer ergens anders een delfsblauw molentje.
'Voor mijn familie.' zei ze terwijl ze een sleutelhanger van een boerenechtpaar afrekende.
'Bij ons is het de gewoonte om altijd cadeautjes voor je vrienden en familie mee te nemen. Zeker als je in een ander land bent waar de rest nog niet is geweest.' Ik liet Janice haar gang gaan. Ze moest het helemaal zelf weten. Maar ze heeft me wel aangestoken. Door Janice heb ik een boel magneten en sleutelhangers gekocht. Geen idee waarom. Geen idee wat ik er mee moet. Geen idee wat ik er mee ga doen. Misschien zou ik alles aan Janice meegeven, voor haar familie. Dan werd er tenminste nog iets nuttigs mee gedaan. Al snapte ik niet waarom iemand een tulpje wilde hebben dat het Nederlandse volkslied speelt.
Die avond aten we bij de Mc Donalds in Amsterdam. Deels omdat we geen ander betaalbaar en leuk restaurant konden vinden, en deels omdat ik van die hamburgers hou. Alex bestelde 'maar' 5 menu's.
'Wat?' zei hij toen ik hem vragend aankeek.
'Ik heb niet zo heel veel honger.' Mijn ogen vielen zo ongeveer uit mijn kassen. Hoe kon iemand zoveel eten zonder dik te zijn? Edward zag me kijken en grinnikte.
'Laat het gewoon over je heen komen. Wij zijn al lang geleden gestopt met ons af te vragen waar hij het allemaal laat.' Langzaam keerden mijn ogen weer terug in hun normale staat. We wilden per se met zijn allen bij elkaar zitten. Maar door de 5 menu's van Alex had iedereen behalve Alex een dienblad op zijn schoot. Lyam voerde me heel romantisch wat frietjes. De hamburger liet hij aan mij over.
'Die mag je lekker zelf op eten.' zei hij terwijl hij zijn eigen hamburger opat. Ik haalde mijn schouders op.
'Dat komt wel goed hoor, maar je maar geen zorgen.' grinnikte ik terwijl ik mijn hamburger opat. Ondanks zijn 5 menu's was Alex als eerste klaar met eten. Mijn ogen vielen niet meer uit mijn kassen. Ik volgde Edwards raad op en liet het maar gebeuren. Zonder dat Phoebe het doorhad jatte Alex een boel frietjes van haar dienblad. Ik werd jaloers. Dat probeerde ik nou al mijn hele leven lang, maar het was me nog nooit gelukt.
'Mevrouw Janssen. Mag ik u eraan herinneren dat u uw eigen menu maar moet gaan opeten?' zei Phoebe streng toen ik een frietje probeerde te jatte. Lyam barstte in lachen uit. Hij had Alex frietjes van Phoebe zien jatten. Ik keek quasi boos voor me uit.
'Waarom jij wel en ik niet?' vroeg ik aan Alex. Die haalde alleen zijn schouders op.
'Magie!' zei hij terwijl hij de ie enorm lang uitrekte. Hij knipoogde geheimzinnig en stal nog een frietje zonder dat Phoebe het merkte. Ik keek hem giftig aan. Als blikken konden doden was Alex nu in de zevende hemel geweest.
Reacties:
Als je de mc donalds word uitgestuurd is het wel heel.erg ja... Maar hoezo beem.je ballonnen mee.in de mac??
Wahahahahahhahaha uber lolz!!!
Maar wij worden zelfs de mcdonalds uitgestuurd
en gewoon hier in de buurt we waren met ballonnen aan het spelen omg nu ik terug denk lig ik al weer helemaal in een deuk
ik ben nog nooit ergens uit gestuurd zodra er iemand bij is die 5 jaar ouder is dan mij gedraag ik me voorbeeldig!