Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » sixty one
just a movie
sixty one
Ik werd wakker doordat ik een heleboel mensen Happy Birthday hoorde zingen. Langzaam opende ik mijn ogen.
'Happy birthday dear Lady.... Happy birthday to you!' zong iedereen (zelfs Leo!) terwijl ik langzaam overeind kwam. Ik had mijn pyjama aan. Ik wist bijna zeker dat ik die niet zelf had aangetrokken. Misschien had Lyam dat gedaan. Of Phoebe. Of paps, mams zou ook nog geholpen kunnen hebben. Het boeide me allemaal niet. Het waren allemaal mensen om wie ik gaf dus mij mochten ze best half bloot zien. Ik bedoel, als ik mijn bikini aanhad zag het er hetzelfde uit. Ja toch? Ineens was ik klaarwakker.
'Ik ben jarig!' riep ik uit.
'Je bent jarig!' riepen Phoebe, Janice en Esther uit.
'Ik ben 18! Ik ben meerderjarig!' riep ik.
'Je mag autorijden!' gilde Phoebe.
'Als ik mijn autorijbewijs heb dan.' zei ik, ineens weer practisch. Lyam en Alex lachte terwijl de rest glimlachten.
'Uw taxi staat te wachten.' zei Martin beleefd. Ik lachte en sprong op zijn rug. Hij droeg me naar de woonkamer en zette me voorzichtig neer op de bank. Die helemaal versierd was met ballonnen en slingers en confetti.
'Wie heeft dit allemaal gedaan?' vroeg ik mezelf lachend af. Lyam en Janice werden rood.
'Die twee rode kreeftjes daar. Paps en ik liepen om negen uur naar beneden en zagen toen dat alles al gedaan was. Janice en Lyam hadden alles al in Londen gehaald omdat ze zeker wilden weten dat het een perfecte verjaardag zou worden.' lachte mams terwijl ze Leo liet paardje rijden op haar knieën. Ik lachte met haar mee. Typisch Janice en Lyam. Ik stond op en rende op ze af om ze een dikke knuffel te geven. Al snel zette ze me weer terug op de versierde bank.
'Dan kun je in stijl je cadeautjes ontvangen.' zei Janice terwijl ze me terug begeleidde.
'Cadeautjes?' protesteerde ik. 'Het is al een cadeau dat jullie hier zijn! Meer kan ik toch niet aannemen?' protesteerde ik. Niemand luisterde. Waarschijnlijk wilden ze het gewoon niet horen.
'Nu kan ik eindelijk mijn cadeautje geven!' zei Alex blij.
'Maar ik ga eerst!' riep Edward in het oor van Alex.
'Nietes!'
'Welles!'
'Nietes!'
'Welles!' Intussen was Martin al naar me toe gelopen.
'Hier heb je mijn cadeautje alvast. Want als het aan die twee gasten ligt krijg je je cadeautje pas met Kerstmis.' Ik begon te lachen. Het had geen zin om te protersteren. Ik moest gewoon de cadeautjes aannemen en als ze zelf jarig waren was het mijn beurt om enorm veel cadeaus te kopen. En te geven.
'Martin! Je bent zo'n sukkel!' riep ik blij uit toen ik zag dat hij me parfum van chanel had gegeven.
'Of is dit een hint?' vroeg ik er aan toe.
'Geen hint, gewoon een cadeautje.' lachte Martin.
'Maar dit is enorm duur!' protesteerde ik lachend.
'Je bent het waard.' zei Martin, en ik wist dat hij het meende en niet zomaar zei. Ik gaf hem een dikke knuffel. Edward en Alex waren gewoon doorgegaan met hun discussie.
'Nietes!'
'Welles!'
'Nietes!'
'Welles!' zeiden ze. Volgens mij hadden ze nog niet door dat het eerste cadeautje al gegeven was.
'Jullie zijn al te laat!' riep Martin met een gemeen, duivels lachje. 'Ik heb het eerste cadeau al gegeven! Moehahahahaha!'
Alex en Edward vielen hem meteen aan. Ondertussen gingen ze gewoon door met hun discussie.
'Nietes!'
'Welles!'
Esther en Robin liepen naar me toe en gaven me een zwaar cadeau.
'En dat zijn dan mijn toekomstige schoonouders.' mompelde Alex.
Reacties:
ik vind die discussies nog steeds grappig! hoe lang je er mee door kunt gaan ook!