FanFic.nl

Baby Lux -Gepausseerd-

2 |Feelings are coming ♥

Nilla bleef naar de televisie kijken, hoe moeilijk het ook was. Ze voelde de ogen van Harry in haar zij branden. Haar hoofd wou niet kijken, maar haar hart smeekte er om. Ze kon het niet laten en draaide haar hoofd.
Nu keek ze recht in de groene ogen van Harry, die langzaam rood aanliep. 'Sorry,' mompelde hij en draaide zijn hoofd naar de tv.
'Awkward..' mompelde Nilla, maar eigenlijk vond ze het wel leuk, dat ze aangestaard werd door Harry. 'Zeg dat wel,' stemde Harry in, 'Dat was zeker awkward. Maar, ik kon het niet laten, sorry.'
Nilla lachte verlegen, 'Geeft niets hoor. Als ik aan het staren ben, krijg ik ook later pas door dat ik al de hele tijd naar iemand keek.'
'Maar,' begon Harry, 'Ik staarde niet..' Hun ongemakkelijke conversatie werd onderbroken door baby gehuil. en Harry was daar zo te zien blij om. Hij mocht dan wel 'de flirt' van de band genoemd worden, maar in zo'n situatie als deze was hij vaak verlegen geweest, terwijl hij normaal direct op de woorden af was. Dit was anders, het voelde ook anders. Harry voelde zich anders. Hij vond het maar raar. Maar, hij moest toegeven, dat Nilla bijzonder was.
'Ho! Stop Styles,!' sprak hij zichzelf tegen, 'Don't fall in love, je weet dat heus wel Curly Boy.' Nee, het kon wel, maar het mocht niet. Van management. Hij had het altijd al belachelijk gevonden, en de reden erachter.. Management dacht dat als Harry met iemand zou gaan, ze duizenden fans zouden verliezen en ja, dat wouden ze niet. Dan was alle publiciteit weg, en alle spotlight op Harry gericht zijn. Maar Harry was niet alleen de band! Louis, Zayn, Liam en Niall waren er toch ook nog? En die mochten aanrommelen wat ze wilden, maar Harry, nee, die mocht dat niet. Maar management zou nooit zijn hart kunnen stoppen met liefde ontvangen, dat kon niet. Harry was ook gewoon een mens, een persoon, iemand met gevoelens! Hij was geen robot die je kon Voorprogrammeren en dat zou hij ook niet worden.
'Harry, waar denk je aan?' vroeg Nilla, 'Je kijkt zo moeilijk..' Harry keek Nilla verward aan, 'Owh, sorry. Ik dat in diepe gedachten met mezelf.'
'Ja, dat merkte ik,' zei Nilla lachend, 'Dan heb je ook vast niet doorgehad dat Lux gestopt is met huilen en ze weer verder slaapt, en dat ik net bij haar gekeken heb.'
Harry werd rood, 'Sorry, maare. Hoe ging het met Lux.?' 'Goed hoor, ze ligt lekker op haar zij te slapen met haar speentje in haar mond.' zei Nilla tevreden.
Harry glimlachte, 'Mooi zo. En weet je? Het gaat je goed af, dat babysitten.'
Nilla glimlachte, 'Dat komt omdat we bijna geen last hebben van Lux.' Harry, knikte lachen. En het eerst compliment was mislukt..
'Zeg, Harry,' begon Nilla, 'Nu ik hier toch met je op de bank zit, vertel eens wat meer over jezelf? Ik wil je graag beter leren kennen.'
Harry knikte en begon te vertellen. Over z'n kindertijd, z'n vrienden, z'n schooltijd en z'n ouders. Over de scheiding tussen z'n ouders en over z'n zus Gemma. Nilla luisterde geïnteresseerd mee, eigenlijk had hij al veel meegemaakt.
'En, dat was het wel zo'n beetje,' sloot Harry zijn verhaal af. 'Dat was het levensverhaal van Harry Edward Styles. Dank u.'
Harry stond op en maakte een buiging. Nilla schoot in de lach en viel achterover op de bank, 'Nou, Edward. Ik heb genoten. Dank u wel.' 'Geen dank,’ antwoordde Harry en ging lachend naast Nilla zitten. Hij kon het eigenlijk wel goed met haar vinden.
‘Is er echt niets anders op tv?’ Nilla pakt de afstandbediening van de tafel en zapte langs allemaal zenders. Bij MTV bleef ze hangen, de One Thing Music video was er op. Nilla keek Harry aan die begon te glimlachen, ‘Ja, dat ben ik.’ Nilla knikte, alsof ze dat niet wist..

Het was inmiddels half 10 en Harry was achter de piano van Tom gekropen. Hij probeerde een beetje te spelen, wat niet bepaald lukte. ‘Hier, laar mij maar.’ zei Nilla en ging naast hem, achter de piano zitten. ‘Ik zal je leren op ‘’I Want’’ te spelen.’
Nilla legde Harry de akkoorden uit en blijkbaar was Harry een snelle leerling. Hij kende alle akkoorden in no time, maar moest nog wel wat oefenen om het lied goed onder de knie te krijgen. ‘Bedankt Nilla,’ had Harry bewonderend gezegd, ‘Ik wist niet dat jij piano kon spelen.’ Nilla lachte, ‘Dat komt, omdat je me nog maar 4 uurtjes kent.’ Ze stond op achter de piano vandaan, ‘Nu kun je, met nog wat oefenen, samen met Niall ‘’I Want’’ spelen. Jij op piano of keyboard, en hij op gitaar.’ Harry knikte en speelde het liedje nog eens.

De tijd was voorbij gevlogen, wat ze niet door hadden gehad. Het was half 12 en de auto van Tom & Lou reed de oprit weer op. Harry en Nilla waren nog steeds met de piano bezig. Lou gluurde door het raam en zag ze daar staan, Harry achter de piano en Nilla ervoor. Ze glimlachte en wenkte Tom. Hij keek haar raar aan, deed de auto op slot en liep naar haar toe. Toen pas zag hij wat Lou bedoelde.
Zo stil als ze kon opende Lou de voordeur en liep door de gang naar de deur voor de woonkamer. Ook al wist ze dat de deur niet kraakte, toch deed ze hem stilletjes open, ook omdat Lux op bed lag. Ze keek vertederd naar Harry en Nilla. Tom kwam naast Lou staan en kuchte, waardoor Harry zich verschrikt omdraaide. Nilla liep snel rood aan, dat gebeurde altijd als ze zich doodschrok en ze had er een hekel aan.
‘Wat te doen kinders?’ vroeg Tom en liep de kamer in. Toen hij bij Harry kwam staan gaf hij hem een knipoog, ‘Nog last gehad van Lux of was m’n kleine duifje rustig aan het slapen?’
‘Nou,’ begon Nilla, ‘Ze heeft een keertje gehuild maar is vlak daarna weer in slaap gevallen.’
‘Oh, dat is prima,’ zei Lou en kwam naast Nilla bij de piano staan, ‘Dat doet ze altijd.’ Nilla lachte, ‘Weet ik, heeft Harry me verteld.’ Harry knikte.
‘Maar, dan ga ik nu naar huis, anders wordt m’n moeder ongerust enzo.’ Lou knikte en liep met Nilla mee naar de voordeur.
‘Is het goed als ik..’ Harry keek Tom aan, ‘Ja, ga maar weer mee.’ Harry stond op en liep achter Lou en Nilla aan. Hij kwam bij Lou in de deuropening staan. ‘Nou, als je me nog eens nodig hebt, kun je me altijd bellen.’ Zei Nilla terwijl ze op haar fiets stapte.
‘Wacht!’ riep Harry, en rende naar Nilla toe. Lou keek de twee aan. Nilla knikte en glimlachte. Daarna liep Harry weer terug naar Lou.
‘Nou, doei dan maar.’ Zei Nilla, stapte op har fiets en ging weg. ‘Doei, Nilla. Bedankt voor het oppassen.’ Riep Lou haar na en liep met Harry het huis weer binnen.
‘Je kon het goed met haar vinden hé, Harry.’ Zei Lou toen ze door de gang liepen, ‘Maar, waarom moest ze nou nog even wachten?’
Harry trok z’n wenkbrauwen omhoog, ‘We hebben nummers uitgewisseld en ik heb haar haar oppasgeld gegeven.’
Lou knikte, ‘Oh. Moet jij nu ook niet weer eens op huis aan?’ Harry knikte en liep de woonkamer weer binnen waar Tom nu achter de piano zat. Hij geritste z’n autosleutels van de tafel, zei gedag tegen Lou en Tom en niet veel later reed hij weg in z’n grijze Audi. Dit was toch wel een gezellig en leuk avondje geworden, al zei hij het zelf. Hij hoopte dat Nilla dat ook vond. Met een blij gevoel reed hij naar huis.

Reacties: