Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » sixty three
just a movie
sixty three
Lyam liep weer terug naar de bank en ging weer zitten. Correctie, ging op Janice zitten. Ze werd helemaal geplet. Niet figuurlijk. Hartstikke letterlijk.
'Ik zit hier ook nog!' riep ze in Lyams oor.
'Dat weet ik.' zei Lyam plagend.
'Ga dan op zn minst je vriendin pletten, en niet mij.' zei Janice bijdehand. Lyam bloosde en ging normaal zitten.
'Dank je.' zei Janice droog terwijl ze naar me toe liep en me 2 zoenen op mijn wangen gaf.
'Dankjewel!' riep ik terwijl ik haar een knuffel gaf.
'Het is niet zo veel, maar die jongens hier betalen me niet zo heel erg veel...' zei Janice verlegen.
'Je bent al hier, daar gaat het mij om. Dit is en leuk onverwacht... dingetje.' zei ik glimlachend.
'Was dat een hint?' vroeg Martin.
'Misschien.' zei Janice.
'Natuurlijk, zou ik ook zeggen.' bromde paps goedkeurend. Ik lachte en ging op Lyams schoot zitten.
'Dan kan Janice tenminste normaal zitten zonder geplet te worden door iemand.' verklaarde ik. Ik werd meteen weer teruggestuurd door Lyam.
'Janice en ik hebben die hele bank voor je versierd, nu ga je er zitten ook.' zei hij quasi dreigend.
'Ja zuster, nee zuster.' antwoordde ik braaf, en ik liep weer terug.
'Nu is het onze beurt.' zei mams, en ze liep op me af.
'Dit is niet alles, we nodigen iedereen uit om vanavond met ons uit eten te gaan. Er wordt van jullie verwacht dat jullie er netjes uitzien. Dat betekend colbertje en jurk. Ook jij Lady.' zei mams terwijl ik kreunde.
'Een jurk? Moet dat nou? Je hebt me al in een jurk gekregen toen ik naar het gala ging, moet het nu ook nog?' mams knikte serieus.
'Maak je cadeautje nou maar open.' Gehoorzaam maakte ik mijn cadeautje open. Het was een sleutelhanger met kraaltjes in alle kleuren van de regenboog. Ik keek paps en mams vragend aan.
'Je wilde toch in Londen wonen? Dan kun je je sleutels aan die sleutelhanger hangen.' Ik gilde. Ik ben dus echt niet het type om te gaan gillen, maar ik was zo blij dat ik ging gillen. Dat zegt dus een boel.
'Phoebe, jij krijgt ook toestemming van ons. Al heb je die eigenlijk niet meer nodig aangezien jij bijna 19 wordt en dus al lang niet meer naar ons hoeft te luisteren.' Phoebe gilde vrolijk met me mee. Volgens mij heeft Alex er nog een gehoorbeschadiging van. Maar dat is een gokje. Ik weet het niet zeker. Het gaat erom dat er een bom ontplofte. Een Lady-bom. En een Phoebe-bom. Een Lady-en-Phoebe-bom. Ik sprong in Lyams armen en Phoebe in die van Alex. Ik kwam er nu pas achter dat we het gesprek in het Nederlands hadden gevoerd.
'Phoebs, zeg niks over het Londengebeuren. Laat ze maar vragen of wij bij hun willen wonen. En als ze dat niet doen, zeggen we het aan het einde van de week, deal?' zei ik terwijl Lyam me verbaasd aankeek.
'Ik vind het goed, maar waar zijn we nu dan zo blij mee?' zei Phoebe lachend.
'Mijn sleutelhanger! Duh!' riep ik vrolijk.
'Wat is er allemaal aan de hand?' vroeg Edward verbaasd.
'Ik heb een sleutelhanger gekregen!' riep ik vrolijk. Paps, mams, Esther en Robin lachten zich helemaal kapot. Deels om Phoebe en mij, deels om het idee om alles geheim te houden, deels omdat we 'blij waren met een sleutelhanger' en deels om de gezichten van de jongens en Janice. Waarschijnlijk vooral vanwege het laatste. Lyam knuffelde me terug.
'Maar waar is Phoebe dan zo blij mee?' fluisterde hij in mijn oor.
'Wat hadden we nou gezegd over fluisteren?' zei Esther.
'Phoebe heeft... Misschien kan ze dat beter zelf zeggen.' zei ik hardop. Phoebe keek me boos aan.
'Sorry.' mimede ik. 'Ik wist niets beters te bedenken.'
'Heb ik soms een reden nodig om mijn übergeweldige vriendje een knuffel te geven?' zei ze vleiend.
'Dat übergeweldig bevalt me wel.' zei Alex grijnzed.
'Ãœbergeweldig in irritant zijn.' mompelde Martin. En het onderwerp was van de baan. Ik moest erom lachen. Soms waren mensen zo naïef.
Reacties:
verschrikkelijk naïef!