Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » sixty four
just a movie
sixty four
Intussen was het vijf uur 's middags. Paps, mams, Leo, Esther en Robin waren alvast naar huis gegaan zodat ze zich konden klaar maken voor vanavond. Aangezien we uit eten gingen in een chique restaurant. Waarvoor ik een jurk aan moest. Ze konden maar beter genieten van dat moment. Als het aan mij lag zou ik nog maar een andere keer een jurk aantrekken. Als ik ging trouwen. Als ik ervan uit kan gaan dat Lyam en ik gaan trouwen. Het was opvallend dat Leo de hele dag niet had gehuild. Misschien vond hij het leuk om in het centrum van Eindhoven rond te hobbelen. Of misschien had hij geleerd om te slapen met open ogen. Ik wist het niet zeker, maar ik ging voor de eerste optie.
'Wat ga jij vanavond aantrekken?' vroeg Phoebe ineens aan me.
'Eeeuhm.' zei ik met mijn geniale brein. Ik moet echt sneller kunnen reageren. Het liefst ook nog met een paar briljante opmerkingen.
'Kleren?' zei ik vragend. De jongens lachten zich kapot om die opmerking. De ogen van Janice werden groot.
'Je hebt nog niets in gedachten?' zei ze verbaasd.
'We gaan nu meteen naar de H&M jongedame. Janice, ga je mee?' zei Phoebe terwijl ze opstond.
'Ik ga graag mee, alles om deze dame hier een jurk aan te krijgen.' zei Janice grijnzend. De jongens lagen nog steeds helemaal dubbel. Edward viel bijna van zijn stoel af.
'Zo grappig was mijn opmerking toch niet?' vroeg ik me hardop af terwijl Phoebe en Janice me meesleurde naar de H&M. Waar we overigens anderhalf uur eerder ook al waren geweest. Zonder iets te kopen. Hopelijk zou het personeel ons niet herkennen. Anders zou het best genant kunnen worden. Over herkennen gesproken, de jongens waren nog helemaal niet herkend. Een applausje voor de vermommingskunsten van Janice. Al hadden ze vandaag alleen zonnebrillen en petjes op. In de H&M pakten Janice en Phoebe elk beschikbaar jurkje in mijn maat. Ze dirigeerden me naar de pashokjes en lieten ze me, pak hem beet, 300 jurkjes passen. Zwarte jurkjes, paarse jurkjes. Effen jurkjes, jurkjes met strepen. Jurkjes met riempjes en jurkjes met stroken. Jurkjes met mouwen en jurkjes met spaghettibandjes. Ik heb alle mogelijke combinaties uitgeprobeerd. Nadat ik alle jurkjes had geshowd besloten Phoebe en Janice welk jurkje ik aan zou trekken. Het was een jurkje tot net iets boven mijn knieën. De bovenkant was zwart, de onderkant was wit met zwarte hartjes.
'Mag ik daar zelf ook nog over beslissen?' vroeg ik lachend.
'Nee, dat mag niet.' zeiden Phoebe en Janice terwijl ik afrekende. Binnen een half uur waren we weer terug bij de jongens. Ik vond het wel knap van ons. Binnen een half uur naar de H&M gelopen, een paar miljoen jurkjes gepast, betaald en weer teruggegaan. De jongens lagen nog steeds dubbel om mijn opmerking.
'Serieus?' vroeg ik terwijl ik mijn handen omhoog gooide. Daarbij mepte ik Janice bijna omver.
'Sorry Janice, ik wil je niet dood hebben hoor.' verontschuldigde ik me.
'Dat lijkt alleen maar zo.' antwoordde Janice bijdehand. Daardoor moesten de jongens nog harder lachen. Ik schudde mijn hoofd en betaalde de drankjes die we hadden gekocht. Toen sleurde ik Lyam uit zijn stoel. Edward werd door Janice omhooggehesen en Phoebe trok Alex omhoog. Er kwam een knap serveerstertje voorbij die Martin omhoog haalde. Ze knipoogde naar hem en liep weer door. Martin stopte pas met blozen toen we het bushokje hadden bereikt.
'Moet je nou blozen om een meisje?' zei Edward plagend.
'Nee.' protesteerde Martin. 'Het is gewoon warm.' Phoebe en ik begonnen spontaan te lachen.
'Warm, in Nederland. Natuurlijk.' lachte Phoebe.
'Val in slaap en droom verder!' zei ik tussen een lachbui door.
'Oke.' zei Martin en hij ging over me heen hangen.
'Lyam, help me!' grinnikte ik.
'Maar natuurlijk niet, jonkvrouwe Lady. Dan krijg ik meneer Martin over mijn schoot. En dat zie ik ook niet zitten.' was het bijdehante antwoord van Lyam. Daardoor moest ik nog harder lachen.
Reacties:
ze moet hem gewoon van haar afwerpen en op hem gaan liggen