Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » sixty five
just a movie
sixty five
'Is al dat gepluk nou echt nodig?' vroeg ik terwijl Phoebe mijn haar verbrande met een krultang en Janice mijn gezicht plamuurde.
'Echt wel. We gaan uit eten. Dat is bijna hetzelfde als een gala.' zei Phoebe. Janice antwoordde niet. Die was met mijn oogschaduw bezig. Ik deed mijn best om niet te lachen om haar tong die een klein beetje uit haar mond hing. Alsof ze een tekening aan het inkleuren was. Na een tijdje had ik mezelf weer onder controle. We zaten op mijn kamer. Ik wilde gewoon op de zolder omkleden, maar daar waren Phoebe en Janice het niet mee eens. Die wilden niet dat Lyam me zou zien voordat ik helemaal klaar was. En aangezien zij met zijn tweeën waren en ik alleen was moest ik naar ze luisteren. Ik had de jongens al naar beneden horen gaan. Gelukkig konden ze het goed vinden met paps en mams, anders was ik meteen naar beneden gestormd om ze te redden. Ik hees mezelf in een panty. Mensenkinderen wat waren dat voor een kut dingen. Als je ze uit de verpakking haalde leken ze net groot genoeg voor een barbiepop. En aangezien ik altijd van die ladders in panty's maakte duurde het enorm lang voordat ik hem aanhad. Mijn jurkje ging gelukkig wat makkelijker. Intussen hadden Phoebe en Janice hun make up en haar ook al gedaan. Die waren daar echt snel in, niet te geloven. Phoebe had haar golvende haar gestijld en Janice had haar haar opgestoken. Een paar plukjes hingen kunstig naast haar gezicht. Meteen kreeg ik een boel paarse armbanden om, en paarse hakken. Ze hadden me omgepraat. Ze hadden me eigenlijk gedwongen om de schoenen met hakken van 7 centimeter aan te trekken. Anders zouden ze het Londen geheim vertellen. Want natuurlijk hadden we Janice alles verteld. Die mocht het wel weten. Ze vond het helemaal geweldig.
'Dan hoef ik jullie niet meer te missen!' had ze blij gezegd. Het ontroerde me. Phoebe en ik betekende zoveel voor haar, en zij ook voor ons. Alsof we zussen waren. Intussen was iedereen omgekleed. Naast elkaar stonden we in de spiegel te turen. Janice zag er prachtig uit. Ze had een blauwe strapless jurk aan die tot op de grond kwam. Met bijpassende pumps en make-up zag ze eruit als een prinses. Phoebe had een knalrode jurk aan die evenlang was als die van mij. Een zwarte riem, smokey eyes en hakken van ongeveer zestien kilometer maakte het plaatje compleet. Ik schudde mijn haren even en liep achter Janice en Phoebe aan naar beneden. Janice liep als eerste de woonkamer in. Edward stond meteen naast haar om een arm aan te bieden. Ik zat er acht naast toen ik dacht dat die twee in de friendzone zaten. Als die twee niks kregen was ik een cactus. Ik wilde niet graag zo prikkelbaar zijn dus die twee moesten gewoon iets krijgen. Phoebe liep naar binnen. Op haar veel te hoge hakken rende ze naar Alex toe die meteen een kus kreeg. Nu liep ook ik naar binnen. Ik zag paps en Robin, die allebei een fototoestel in hun handen hadden, met een pak aan. Eigenlijk hadden alle jongens een pak aan. Edward een zwart vlinderdasje met een wit overhemd, Martin een wit overhemd met een zwart vlinderdasje, Alex een rood overhemd met een zwarte stropdas en mijn Lyam had een zwart overhemd en een witte stropdas. Ik rende, voor zover dat mogelijk was met hakken, naar Lyam toe en sprong in zijn armen.
'Wauw.' was zijn reactie. Ik was dus niet de enige die niet zo snel kon reageren. Hij draaide me een rondje en droeg me naar de tuin, waar de rest al naartoe gelopen was. Daar begon de fotoshoot, net zoals ik met Phoebe had voordat we naar het gala gingen. Ik ging met iedereen op de foto. Met Lyam tussen de bloemen. Met Janice in de deuropening. Met Edward als superheroes. Met Martin terwijl we dubbel lagen van het lachen. Met Phoebe terwijl we zo'n ouderwetse dans deden. Met Alex terwijl ik op zijn rug zat. Vervolgens nog een boel poses. Zoenend met Lyam. Knuffelend met de rest. Ook nog een keer met paps en mams. Daarna nog met Esther en Robin. Ergens tussendoor hebben we het voor elkaar om een groepsfoto te maken. Een met ouders en een zonder ouders. Zo ging het door totdat we getoeter hoorden.
'Daar is de auto die ons wegbrengt.' zei Esther lachend. Ik keek haar verbaasd aan. Ik had verwacht dat we met twee auto's zouden gaan. Door de ramen keek ik naar buiten. Ik zag een enorme witte limousine staan. Een freakin' limousine.
'Whaaa!' gilde ik terwijl ik op mijn hakken naar buiten rende met een Lyam achter me aan. Eigenlijk ging op hakken lopen best goed. Lyam hield me even tegen en ging achter me staan. Zelfs op hakken van 7 centimeter was ik kleiner dan hem. Hij gaf me een kusje op mijn neus en we liepen door. De limousine in.
'Zijn jullie op je hoofd gevallen?' vroeg ik blij aan paps en Robin.
Reacties:
)
omg wat is lyam lang! ik wil ook zo lang zijn! *boos kindergezichtje*