FanFic.nl

Another Granger

2) De Wegisweg

Er viel een streepje licht op het gezicht van David, die met zijn ogen gesloten in bed lag. Hij was wakker en lag te peinzen over gisteren of was het een droom geweest? Hij was vrij zeker dat het geen droom was hoewel het toch zeer onrealistisch was. PIEP...PIEP...PIIIEEEP... Zijn wekker ging af. David sprong uit zijn bed hij was nu honderd procent zeker van dat het geen droom was want anders had hij zijn wekker nooit gezet in de vakantie. Half negen gaf zijn klok aan, ze hadden om half tien met Perkamentus afgesproken in Londen. David kleedde zich aan terwijl hij zich afvroeg of alle tovenaars zich kleedden zoals Perkamentus. Waarschijnlijk wel. Hij liep de trap af naar de eetkamer, waar zijn zus en ouders al aan tafel zaten. Er hing een gespannen sfeer. Hermelien frunnikte zenuwachtig met het tafellaken, zijn papa keek naar zijn krant maar las niet want zijn ogen bewogen niet en zijn mama gluurde door het raam. "Goedemorgen!" zei David opgewekt. Hij kreeg geen antwoord. Dus ging hij maar zitten en pakte de melk en cornflakes.

"We vertrekken om negen uur," zei zijn vader plots. David keek op zijn uurwerk nog een kwartier. Hij werd gek van de gespannen sfeer dus stond hij op en ging hij naar zijn kamer en begon te ijsberen. Nog tien minuten hij ging op zijn bed zitten en keek uit het raam naar de helderblauwe lucht. Hij moest terug denken aan de blik van Perkamentus toen hij gisteren vertrok. Waarom had hij hem zo aangekeken? Wat was er mis met hem? Of had het niks met hem te maken? "David we gaan vertrekken," riep zijn moeder. David schrok op uit zijn gedachten. "Ik kom," riep hij terwijl hij opstond.

De hele rit naar Londen werd er gezwegen . Ze hadden afgesproken in een drukke winkelstraat. Toen ze daar aankwamen zagen ze Perkamentus direct staan. Hij had een groene mantel aan. "Hallo," begroette hij ons vriendelijk. "Euhm...hallo," stamelde meneer Griffel die zich net als zijn vrouw niet op zijn gemak voelde bij Perkamentus. "Waar moeten we al onze spullen kopen? Hier in Londen? Maar er bestaan toch geen winkels waar ze toverstokken of toverboeken verkopen," vroeg Hermelien opgewonden aan Perkamentus. "Natuurlijk wel," zei hij direct, "maar niet in dreuzel-Londen."
"Dreuzel-Londen?" vroeg Hermelien. "Ja, dreuzel-Londen dat is het deel van Londen voor niet-magische mensen," legde Perkamentus uit. "Ah daar is het, de Lekke Ketel," zei Perkamentus een tijdje later terwijl hij naar piepklein, groezelig cafeetje wees. Als Perkamentus het niet aangewezen had, had hij het helemaal niet gezien want de mensen, die haastig langs liepen, keurden het kroegje geen blik waardig. Hun ogen gleden van de grote boekenzaak langs de ene kant naar de platenzaak aan de andere, alsof ze de Lekke Ketel niet zagen. "Waar is het?"vroeg zijn vader. "Daar," antwoordde David verward terwijl hij naar het kroegje wees. "Dreuzels kunnen de Lekke Ketel niet zien," legde Perkamentus uit. Terwijl hij meneer en mevrouw Griffel ieder bij een arm nam en hen de kroeg in loodste. David en zijn zus volgde hen. Het was binnen heel donker en haveloos een man zat aan een tafeltje en hij rookte een pijp voor de rest was er niemand buiten de oude barman die zo kaal was als een biljartbal die nog het meest weg had van een walnoot. De barman groette Perkamentus en ook de man met de pijp groette hem. Perkamentus nam hen mee achter de bar naar een klein ommuurd binnenplaatsje waar behalve een vuilnisbak en wat onkruid niets te zien was. "Oké opgepast," zei Perkamentus terwijl hij met zijn toverstaf drie keer op een steen tikte. De baksteen waarop hij had getikt trilde, wriemelde en in het midden verscheen een gaatje dat groter en groter werd en een paar tellen later stonden ze voor een gebogen poort. Een poort die naar een met keien geplaveide straat leidde die slingerend en kronkelend uit het zicht verdween. "Welkom op de wegisweg," zei Perkamentus. " Wow, hier past wel een reus door," zei David verwonderd. " "Nee hoor, maar een halfreus kan er wel door," zei Perkamentus. "Bestaan er halfreuzen?" vroeg Hermelien nieuwsgierig. " Natuurlijk en ook vampiers en feeksen en nog allerlei andere magische wezens en schepsels," zei Perkamentus serieus. David was verbaasd. Er waren waarschijnlijk nog veel dingen die hij niet wist van de toverwereld maar nu was hij te verwonderd van wat hij zag om daar over na te denken. "Laten we eerst geld gaan omwisselen en dan kunnen we jullie spullen gaan kopen," zei Perkamentus want ze waren allemaal blijven staan terwijl we naar de magische winkels en hun goederen keken. Terwijl David Perkamentus volgde keek hij om zich heen om zoveel mogelijk te kunnen zien van de winkels. " Geld wisselen?" reageerde zijn mama een beetje laat. "Ja, geld wisselen want in de toverwereld betaal je met knoeten, sikkels en galjoenen," beantwoordde Perkamentus hun vraag. Hermelien deed haar mond open om iets te vragen maar Perkamentus was haar voor en zei: "Er gaan negenentwintig knoeten in een sikkel en zeventien sikkels in een galjoen. Knoeten zijn van brons, sikkels van zilver en galjoenen van goud."

Reacties: