FanFic.nl

Another Granger

4) Olivander de toverstokmaker

Ze stonden terug voor De Betoverende Beestenbazaar. Xerxes zat in de kooi die David droeg, de vogel wiegde zachtjes heen en weer. "Nu moeten we alleen nog maar een toverstok kopen," zei Perkamentus. De tweeling keek hem hoopvol aan, zelfs hun ouders die zich al de hele dag afzijdig hadden gehouden keken verwachtingsvol. Op dit moment hadden ze gewacht. "We gaan naar Olivanders zaak, hij is de beste toverstokmaker," vertelde Perkamentus terwijl hij begon te lopen. Even later kwamen ze aan bij smalle en sjofele winkel, afbladderende, gouden letters boven de deur vermeldde: Olivander maker van exclusieve toverstokken sedert 382 voor Christus. In de stoffige etalage lag een enkele toverstok op een vaal paars kussen. Ze gingen naar binnen en achter in de zaak klingelde een bel. In het piepkleine, schemerige winkeltje stond een gammele stoel. David staarde naar de duizenden smalle dozen die tot aan het plafond waren opgestapeld. Hij had het gevoel dat zelfs het stof en de stilte tintelde, vol verborgen magie. David kreeg het onaangename gevoel dat hij langs alle kanten in elkaar gedrukt werd, zijn longen werden in elkaar gedrukt, hij kreeg geen lucht meer. "David? David!" hoorde hij zijn moeder in paniek zeggen, ze schudde aan zijn schouder maar dat leek van zeer ver te komen. Hij zag zwarte vlekken voor zijn ogen, het duizelde hem. "Geen paniek, rustig," hoorde hij Perkamentus op een kalme toon zeggen. "Dit gebeurt wel vaker, het is de plotse hoeveelheid magie die in de lucht hangt," vervolgde Perkamentus even rustig terwijl hij David aan zijn arm mee naar buiten trok. "Een beetje frisse lucht zal hem goed doen," zei Perkamentus tegen Davids ouders en daarna sloot hij de deur. Zodra David buiten stond zag hij al minder zwarte vlekken. De druk verdween langzaam. Hij dacht dat hij vanuit zijn ooghoek Perkamentus met zijn toverstok zag zwaaien. Hij was niet zeker want hij was nog steeds duizelig. Na zo'n vijf minuten voelde hij zich helemaal beter. Ze besloten terug naar binnen te gaan. Een oude man met grote, bleke ogen die glommen als manen in het duistere winkeltje gaf net een toverstok aan Hermelien ze zwaaide ermee door de stoffige lucht er schoot een soort blauwgroene straal uit, die explodeerde als vuurwerk, het was prachtig. De man, David dacht dat het Olivander was, zei: "Geweldig, goed zo." Hij pakte de stok over van Hermelien stak hem terug in een doos en verpakte die in bruin papier. "Dat is dan zeven galjoenen," zei Olivander. Hermelien gaf hem zeven gouden munten. "Deze jongeman zal ook wel een toverstok nodig hebben," zei Olivander terwijl hij David bekeek. Het was niet echt een vraag meer een soort vaststelling. "Euhm... ja," antwoordde David. "Oké, goed David... David Griffel...oh! David Griffel," zei Olivander terwijl hij naar Perkamentus keek. Daarna haalde hij een lang meetlint met zilveren cijfers uit zijn zak. "Wat is uw stafarm?" vroeg hij vervolgens. "Ik ben rechtshandig." zei David. "Zou u uw arm willen uitsteken?" vroeg Olivander, "Prima, dank u." Hij nam Davids maten schouder tot vinger, pols tot elleboog, schouder tot vloer, knie tot oksel en als laatste de omtrek van zijn hoofd en terwijl die dat deed zei hij: "Elke toverstok van Olivander bezit een kern van een krachtige magische substantie, we gebruiken eenhoornharen, de staartveren van een Feniks en het hartenbloed van draken. Geen twee toverstokken van Olivander zijn hetzelfde net zoals ook geen twee eenhoorns, feniksen of draken hetzelfde zijn en uiteraard bereikt u nooit zo'n goed resultaat met de stok van een andere tovenaar." Meneer Olivander schuifelde langs de planken en pakte dozen. "Goed, meneer Griffel probeert u deze eens: kersenhout en drakenbloed zesentwintig coma zeven centimeter, onbuigzaam. Pak hem gewoon en zwaai ermee." David pakte de stok en zwaaide ermee maar hij voelde direct dat deze niet goed was voor hem en ook Olivander besefte dat ook want hij pakte de stok direct terug uit zijn hand. "Esdoorn en eenhoornhaar eenentwintig coma drie centimeter, flexibel. Ga u gang," zei Olivander. David probeerde het maar al bij de eerste aanraking voelde de stok fout aan. Olivander griste hem direct terug uit zijn handen en zei: "Absoluut niet." David probeerde en probeerde de stapel gebruikte toverstokken werd groter en groter. De ravage in de winkel ook. Hoe meer stokken Olivander van de plakken haalde hoe wanhopiger hij werd. Geen enkele stok leek goed. Totdat Olivander een korte blik op Xerxes wierp tegen zijn voorhoofd sloeg en dan mompelde: "Maar, natuurlijk." Vervolgens verdween hij tussen de plakken en kwam terug met een zeer stoffig doosje. "Beukwilghout staartveer van een Witte Feniks, Xerxes, veranderlijke lengte en de buigzaamheid is niet getest. Een zeer ongewone combinatie...probeert u maar," zei hij en keek David verwachtingsvol aan. David pakte de stok aan die een beetje trilde en van lengte veranderde. Deze was de goede David voelde het gewoon. Hij zwaaide met de stok, uit de punt van de stok kwam een kleine wervelwind die in plaats van dingen te vernielen de dingen repareerde. "Ja heel goed," zei Olivander tevreden "Dat is dan zeven galjoenen." David betaalde en draaide zich om. Net toen hij de winkel wou verlaten pakte Olivander hem bij de schouder en zei: "Je hebt een uitzonderlijke toverstok, dus we kunnen verwachten dat je een uitzonderlijke tovenaar wordt."

Reacties: