FanFic.nl

Pentagrams and sinners. Niall Horan

OO.

Ik voelde me onprettig, was wat ik ging doen wel het juiste? 'Kom op! Denk aan de opluchting die het zal geven.' Sprak ik mezelf toe. Heel voorzichtig opende ik de verraderlijke poort naar achter tuin. Hij piepte toen ik hem terug duwde in het slot. Ik wist vrijwel zeker dat hij alleen thuis was, ik had hem horen praten vanmiddag op school zijn ouders waren voor een weekend naar Nederland toe voor een of andere vergadering van het bedrijf dat zijn vader had,
Was hij daarom zo'n klootzak, omdat zijn vader centen had? Kon hij me daarvoor in elkaar slaan, met rotte eieren bekogelen en al dat andere onvergeeflijke? Hij stelde niets voor als hij alleen was. NEE! Geen medelijden krijgen met je slachtoffers, dat is het slechtste dat je kan over komen.
De achterdeur ging zonder moeite open, waarom zou je die afsluiten? Als hij dit had geweten had hij het huis hermetisch afgesloten. Of zich zelf van kant gemaakt, dat zou me heel wat werk besparen.
Voordat ik de deur opende rukte ik de plastic schoenomhulsels, zoals je die altijd ziet in het zwembad, onder mijn sweater vandaan. Ik trok mijn zwarte muts nog ietsjes meer omlaag zodat er geen haartje mee onderuit kwam, trok de doktershandschoenen aan die ik van mijn vader had gejat. En voelde nog een keer in mijn broekzak of het er nog wel in zat. Nadat ik alles drie dubbel gecheckt had, drukte ik de deurklink omlaag en stapte het vreemde huis binnen. Ik spitste mijn oren en hoorde het geluid van stromend water, mijn slachtoffer stond onder de douche. Perfecter kon het niet zijn. Precies de juiste positie voor het te laten lijken op zelfmoord. Eens kijken wie hier de emo is! Ik sloop door de keuken op weg naar de gang. Ik hoorde hem vals meezingen met de muziek die aanstond. Door de luide klanken van de flut muziek hoorde hij zeker niet de trap kraken. Boven waren de lampen op de overloop en in zijn slaapkamer aan. Het perfecte scenario voor een moord scène van een goede horrorfilm. Ik had vaak genoeg recht in de ogen van de slachtoffers gestaard het deed me allemaal niets meer, ook al was het allemaal in scene gezet. In zijn kamer waren de gordijnen al dicht, ik liep de kamer binnen. Zo te zien had hij zijn stereo gekoppeld aan zijn pc en was hij een of ander RnB nummer van Youtube aan het luisteren. Ik tikte met mijn behandschoende vinger de titel in van mijn lievelingsnummer, het nummer waarop ik dit hele plan bedacht had. De eerste klanken van Knives and Pens vlogen door het huis. De kraan stopte abrupt hij had het gehoord. Dit was mijn kans, ik liep naar de overloop en leunde tegen de muur tegen over de badkamer.

Het duurde niet lang of de deur ging al open. Zijn ogen vielen bijna uit zijn kassen toen hij mij zag staan. 'Wat doe jij hier!' Schreeuwde hij. Ik duwde me af van de muur en duwde hem terug de badkamer in. 'Blijf van me af, vuile homo!' Schreeuwde hij. 'Je gaat hiervoor boeten wacht maar maandag op school!' Ik kon alleen maar grijnzen, ik viste het mesje uit mijn broekzak. Hij keek me even verbaasd aan, maar toen hij het scherpe metaal zag blinken in het licht veranderde zijn uitdrukking binnen een seconde.
'Laat me gaan! Je bent gestoord! Ze zullen het weten dat jij het was! Ze komen er achter.' Ik schudde kort mijn hoofd. Ik wierp een vluchtige blik op de wastafel, en zoals ik al gehoopt had lag daar een scheermesje van hem. Met mijn linkerhand hield ik het mesje naar het gericht en met de rechter taste ik de wasbak af opzoek naar het vervloekte ding. 'Blijf daar vanaf!' schreeuwde hij. Ik greep het handvatje vast en stook het scheermesje ook dreigend naar hem uit. Ik zette nog een stap naar voren, hij deed er eentje naar achteren. Zo bleef ik dreigend naar hem toe lopen totdat hij met zijn kuiten tegen het bad aan stond. Ik liet mijn mesje vallen en schoot naar voren. Ik graaide naar een van zijn armen en zette het scheermesje op zijn pols. Hij kermde dat ik hem moest laten gaan en gepaard me de muziek op de achtergrond klonk het geweldig. Ik begon te lachen, ik kreeg een echte lachbui en ik kon hem niet stoppen. Toen er tranen bij mijn slachtoffer over zijn wangen stroomde, stopte ik. 'Alsjeblieft, ik wil nog niet dood!' Smeekte hij. Ik keek hem recht in zijn ogen aan, ik kende geen angst meer, hij verdiende het, hij had mijn leven tot een hel gemaakt. Ik trok een snee vanaf zijn pols tot aan zijn ellenboog. Het bloed wat op de mat drupte gaf een mooi contrast met de zachte groene kleur. Hij schreeuwde, het gaf me nog een kick. Ik sneed zijn andere arm precies op dezelfde manier open. Hij werd rustiger en duffer, ik trok hem overeind, hij moest steunen op mij om rechtop te blijven staan. Ik duwde hem achter over, hij viel met zijn nek op de badrand en het was in een keer afgelopen. Er liep een straaltje bloed uit zijn mond. Ik gooide het scheermesje naast hem neer. Ik keek hem nog een keer aan, dit was een mooie avond geweest, alleen er miste nog een ding. Ik raapte mijn mesje op, en begon aan mijn kunstwerk. Het pentagram.

Reacties: