FanFic.nl

Another Granger

5) Afscheid

Het was de laatste week van de vakantie. David zat nat van het zweet op het muurtje bij het basketbalveld samen met zijn twee beste vrienden Mathias en Xavier. "Waarom moet jij nu verhuizen?" vroeg Xavier weer. David zuchtte ze hadden het al zo vaak gevraagd. "Xav dat heb ik al uitgelegd." zei David een beetje geïrriteerd. "Ja maar kunnen je ouders geen
praktijk in jullie huis hier maken?" drong Xavier aan. "Of kunnen jullie een groter huis hier kopen?" stelde Mathias voor. "Nee we hebben het nieuwe huis al gekocht," zei David triest. Zo ging het al de hele tijd sinds zijn ouders hadden beslist om te verhuizen. Het was niet omdat ze een tandartspraktijk in hun huis wilden zoals ze tegen de mensen zeiden. Het was omdat ze anders lastige vragen kregen over waar Hermelien en David naar het school gingen. "We gaan je hier missen Dave," zei Mathias. "Vooral omdat we dan een van onze beste basketbalspelers kwijt zijn," vervolgde Xavier. "Ik ga jullie ook missen," zei David "Het is stom dat we moeten verhuizen." Dat was niet helemaal waar. Hij zou zijn vrienden weliswaar missen maar hij wou ook niet dat hij de hele tijd tegen hen moest liegen over waar hij was. Dit was de beste oplossing. Xavier keek op zijn horloge en zei plots: "O nee ik had al thuis moeten zijn! Daag!" en hij liep weg. "Ons wel schrijven hè!" riep hij over zijn schouder. "Oké!" riep David terug. "Ik ga ook maar eens door," zei Mathias en hij pakte zijn basketbal op en liep het basketbalveld over en verdween uit het zicht. David bleef nog even zitten. Hij zou het hier missen maar hij kon niet wachten om naar Zweinstein te gaan. Hij stond op en wandelde naar huis.

"Hey," zei David tegen Hermelien terwijl hij de deur sloot. Hermelien zat over een boek gebogen. "Ah hallo," zei ze uiteindelijk. "Het standaardspreukenboek: niveau 1?" vroeg hij. Hermelien knikte. "Weet je? Ik zou wel eens een spreuk willen uitproberen," zei David met een stoutmoedige blik in zijn ogen. Hermelien keek op van het boek en er verscheen een ondeugend lachje op haar lippen. David wou dat andere mensen deze kant van Hermelien konden zien dan zou ze niet zoveel gepest worden, niet dat de kinderen op school haar nog pestten want David had er steeds een stokje voor gestoken. "Heb je een bepaalde spreuk in gedachte?" vroeg Hermelien ondeugend. David zag het standaardspreukenboek: niveau 1 voor zijn ogen. Hij opende het boek in gedachten, bladerde door de inleiding en hij zag op pagina zeven staan: 'reparo' spreuk om gebroken dingen te herstellen... "Euhm... op pagina zeven die 'reparo' spreuk lijkt mij wel interessant," stelde hij voor. "Die is ook best handig," zei Hermelien opgewonden "Mmm... maar hoe gaan we hem uit testen?" David sprong recht en liep naar de keuken. Hij pakte het kopje dat zijn vader die ochtend had laten vallen toen Xerxes plots de keuken was komen binnen vliegen. "Dit kunnen we gebruiken," zei David enthousiast. "Hier staat dat je je stok op het kapotte voorwerp moet richten en dan reparo moet zeggen," zei Hermelien terwijl ze in het boek keek. "Oké, jij eerst?" bood David aan. Hermelien knikte en pakte haar toverstok die ze blijkbaar op zak had. Ze wees naar het kopje en zei lichtjes stotterend: "Re...reparo." De twee helften van het kopje trilde lichtjes maar bleven daarna weer liggen. Hermelien keek een beetje teleurgesteld. "Nu jij," zei ze. David pakte zijn toverstok van de kast. Zijn stok trilde lichtjes alsof hij ook opgewonden was. Hij wees naar het kopje en zei: "Reparo." De twee helften versmolten tot een geheel. Het was hem gelukt. Hermelien keek een beetje jaloers. "Als je niet had gestotterd was het zeker gelukt," zei hij vlug om haar op te beuren en hij had gelijk. Na het kopje terug op de grond te hebben gegooid lukte het haar van de eerste keer om het te herstellen. Ze oefenden de hele namiddag nog verschillende gemakkelijke spreuken.

Reacties: