FanFic.nl

Hiding love. [COMPLEET]

18. Peace, love and pizza's.

‘Wacht hier een klein momentje alsjeblieft.’
Ik gaf ze een por dat ze moesten blijven staan en nam de dozen van ze over.
‘Dit zijn de laatste twee.. Zeg, mam. Moet jij mij wat vertellen?’
Ik gaf haar een knipoog. Ze werd rood van haar tenen tot haar oren. Ik richtte me nu tot Jaimy.
‘Jay, je weet dat je het allerliefste zusje van de hele wereld bent toch?’
Jaimy keek me aan alsof ik compleet gestoord was.
‘Wat moet je van me?’
Ik keek haar engelachtig aan.
‘Beloof me dat je niet zult gillen, schreeuwen, janken, springen en lever je telefoon even in wil je?’
‘Haha! Ben je helemaal gek geworden? No way dus!’
Mijn moeder had zich herpakt.
‘Jaimy Fiona Rose, luister naar je zuster!’
Mokkend en grommend legde ze haar telefoon in mijn hand.
‘Ik beloof het..’
Ik liep terug naar de hal om de jongens op te halen.
‘Welkom in ons nederige stulpje, heren. Waarmee kan ik u verblijden?’
Kevin stapte als eerste de woonkamer in.
‘Pff, wat een schatje! Ben jij dat, T?’
Hij keek naar een foto waar ik lachend mijn wisselende gebit liet zien.
‘Jup! Ik was daar.. Zeven, denk ik?’
‘Haha, wat was je lief!’
Joe stond naar Kevin en prikte me in mijn zij. Jaimy had de jongens opgemerkt en hapte naar adem. Ik wierp haar een waarschuwende blik toe, waarna ze een paar keer slikte en zich stil hield. Joe had het blijkbaar opgemerkt, gaf me een knipoog en liep naar de bank, waar hij naast Jaimy neerplofte.
‘Hoi! Ik ben Joseph, maar de buitenwereld noemt me Joe. Met wie heb ik het genoegen?’
Hij pakte haar hand en drukte er een kus op. Jaimy wist niet wat ze moest zeggen. Er kwam alleen wat gepiep uit haar keel.
‘Normaal praat ze aan één stuk door. Misschien moet jij haar even helpen, Kevin?’
Kevin liep ook naar de bank en plofte aan de andere kant van Jaimy neer.
‘Goedenmiddag, mijn naam is Kevin. We zijn vrienden van je zus!’
Jaimy was onderhand rood aangelopen.
‘Ho.. Hoi.. Ik ehm.. Ik ben Jaimy.’
‘Het is me een waar genoegen.’
Kevin glimlachte haar stralend toe.
‘Lach eens!’
Kevin en Joe toverde een schitterende glimlach tevoorschijn terwijl Jaimy nog steeds zo rood als een tomaat was. Ik maakte een foto met haar telefoon en gooide die in haar schoot.
‘Veel plezier ermee, zusje lief!’
Ik aaide haar over haar haar en nam de jongens mee naar de keuken, waar mijn ouders lachend toe zaten te kijken.
‘Hallo! Mijn naam is Kevin en dit is mijn jongere broertje, Joe! Hartstikke bedankt dat we even langs konden komen.’
Hij schudde mijn vaders hand en drukte twee kussen op mijn moeder haar wangen. Joe volgde zijn voorbeeld.
‘Ik hoop dat jullie Taylor weer wat op het rechte pad kunnen helpen.’
Ik voelde een brok in mijn keel opkomen, maar slikte het weg. Mijn ogen werden vochtig, maar ik beheerste mijn tranen en knipperde een paar keer. Joe keek me bezorgd aan. Ik gaf hem een glimlachje.
‘Geen zorgen, het gaat wel weer.’
‘Dus dit zijn de beroemde Jonas broertjes waar Jaimy het zo vaak over heeft?’
Mijn vader bromde, maar zijn stem klonk vriendelijk.
‘Leuke mannetjes!’
Joe bedankte hem uitermate vrolijk.
‘Bedankt meneer! U bent echt een geweldige vader dat u Taylor zo heeft leren gamen.’
Hij ogen sprongen open.
‘Heeft ze dat jullie laten zien? Dat laat ze niemand zien! Dat is ons kleine geheimpje.’
‘Blijkbaar niet meer. Ik zou graag een keer tegen u spelen, meneer Rose. Kijken of ik u aankan.
‘Ga daar maar niet van uit, Joey. Mijn vader is nog beter dan dat ik ben.’
Mijn vader grijnsde en ging voldaan op de barkruk zitten.
Ik trok de koelkast open en rukte er een fles cola uit. Ik jatte drie broodjes mee uit de mand en flikkerde alles op een dienblad.
‘Wij gaan even babbelen boven, ok?’
Joe en Kevin begrepen de hint en liepen terug naar de woonkamer, waar Jaimy opeens stond met een gigantische poster van de jongens.
‘Aangezien ik niet hysterisch rond mag rennen van mijn zíºs (zus zei ze zo boos dat ik niet anders kon dan lachen), zouden jullie mijn poster willen tekenen? Dan ben ik zó de coolste op school!’
‘Imago is alles, goed zo!’
Joe pakte een stift uit haar handen en zette er keigroot op:
‘JOE IS DE LEUKSTE. XXX JOE’
Kevin nam de stift over en tekende er wat lachende poppetjes omheen, waarna hij zijn handtekening er ook onder zette.
‘Wauw, bedankt! Tay, komt Nick ook nog een langs om zijn naam erop te zetten?’
Ik voelde een steek in mijn hart, waardoor er tranen in mijn ogen sprongen. Kevin merkte het op en greep in.
‘Vast wel. Excuseer ons nu, wij gaan even met Taylor babbelen. Joe, neem jij het dienblad mee?’
Hij duwde me richting de deur van de woonkamer, de trap op.

‘Bedankt..’
Ik gaf hem een knuffel en liep naar mijn kamerdeur. Joe kwam langzaam achter ons aan.
‘Hoe doen mensen dit toch? Ik kan zó niet met een dienblad lopen!’
Het aanzicht van Joe met een wiebelend dienblad maakte me aan het lachen. Het zag er zo aandoenlijk uit.
‘Jij hebt zeker nog nooit bij je oma in de ijssalon geholpen?’
Kevin draaide zich ook om en schoot in de lach.
‘Nee! Daar voelt meneer zich altijd te goed voor, denk ik.’
Joe herstelde zich, pakte het dienblad steviger vast en manoeuvreerde het zo mijn kamer in, richting het bureau.
‘Nee, daar heb ik het te druk voor. Weet je nog?’
Kevin liep achter hem aan naar binnen, waarna ik de deur sloot. Ik sprong op mijn bed en zakte in een kleermakerszit in elkaar.
‘Bedien jezelf.’
Joe pakte een glas en schonk wat cola in en Kevin jatte een broodje. Samen plofte ze in mijn twee zitzakken.
‘Ik vind het heerlijk dat jullie er zijn, maar het is me nog niet helemaal duidelijk waarom precies. Dus brand los lieve broertjes!’
Er kwam een flinke zucht uit Joe zijn mond.
‘Kijk. Nick is zichzelf niet meer sinds jij weg bent. Het is pas twee dagen geleden, maar hij speelt niet meer, wilt niet meer zingen, draagt alleen nog maar rode skinny’s en staart maar naar zijn telefoon, alsof hij ieder moment een sms’je verwacht.’
Ik snapte er niets van.
‘Maar ik hoorde hem tegen jullie zeggen dat hij nog vaak aan Natasja denkt en dat hij dacht dat ze de ware voor hem was!’
De tranen schoten me weer in mijn ogen en dit keer liet ik ze gaan. Het kon me niets schelen dat ze het zagen, ze waren hier voor mij en dat vond ik al geweldig.
‘Is dat serieus het enige wat je hebt onthouden van wat hij heeft gezegd? Niets van wat hij daarvoor heeft verteld?’
Ik schudde mijn hoofd. Ik had het wel gehoord, maar er niet bij stilgestaan.
‘Taylor, die jongen is smoorverliefd, op jou! Natuurlijk zal hij nog wel eens aan Natasja denken. Dat is nog redelijk vers, maar hij was niet zo toen het net uit was met haar. Toen was hij hooguit wat afwezig soms. Maar nu is het alsof hij.. Leeg is! Vreselijk om te zien. Elvis is er al net zo slecht aan toe. Die ligt samen met Nick de hele dag op de bank.’
Ik wist niet wat ik hoorde. Ik heb het compleet verkloot. Compleet!
‘Ik weet niet wat ik moet zeggen..’
Kevin stond op en liep naar het bed waar ik op zat. Hij knielde naast me neer en legde zijn armen op mijn knieën.
‘Ga met ons mee terug. Ga met hem praten. Geef het niet op.’
Ik smeerde langs mijn wang. Joe greep in zijn broekzak en gooide me een pakje papieren zakdoekjes toe. Ik pakte het op en haalde er eentje uit, terwijl ik naar het etiket keek. Het waren dé zakdoekjes.
‘Jij hebt ze harder nodig dan ik..’
Ik lachte door mijn tranen heen. Nick had ze al die tijd bewaard. Opeens bedacht ik me iets.
‘Ik heb dit gevonden, thuis, bij mij op.. Of ja. í�n mijn bank. Weten jullie of het van Nick is?’
Ik liet ze het kettinkje zien. Kevin pakte het uit mijn hand en keek ernaar.
‘Volgens mij heb ik dit nog nooit gezien.. Jij, Joey?’
Joe pakte het dingetje over.
‘Nee, anders had ik het wel opgemerkt.’
Ik nam het kettinkje weer over en liet het in mijn zak vallen. Dat moest ik maar aan Nick vragen dan.
‘Ik.. Ik hou van jullie.’
Joe en Kevin waren echt net broers voor me geworden in die korte tijd dat ik ze heb leren kennen.
‘En wij van jou. Alle drie.’
Ik dacht aan Nick.
‘Ik ben verliefd op jullie broertje. Ik kan niet anders dan aan hem denken.’
Kevin klopte me op mijn rug.
‘Morgen gaat ons vliegtuig terug. Als je wilt, kan je met ons mee..’
Ik wist dat ik mee moest.
‘Ik denk..’
Mijn telefoon begon te rinkelen.
‘Ik herken het nummer niet..
‘Momentje jongens, alsjeblieft?’
Joe knikte en ik nam mijn telefoon op.
‘Hallo, met Taylor Rose?’
‘Ha Taylor! Je spreekt met Jones, partner van Adams. Ken je ons nog?’
‘Maar natuurlijk! De mannen die in bezit zijn van mijn demo!’
Kevin en Joe deelde een blik die ik niet kon plaatsen.
‘We hebben goed nieuws voor je. Jij mag morgenavond met de jongens in de Madison Square Garden staan. Bij het benefietconcert!’
Ik wist niet wat me overkwam.
‘Pí¡rdon? Ik? Wauw!’
‘En daarna willen we het graag met je hebben over onze toekomst samen. Ze zijn laaiend enthousiast over je en wij ook! Je bent bijna binnen! Ze willen alleen nog zien hoe je bent voor een groot publiek.’
‘Geweldig! Ik zal er zijn!’
Adams nam de telefoon over.
‘We hebben van Joe en Kevin vernomen dat je momenteel niet in L.A. bent. We zullen zorgen dat er morgen een limo voor jullie klaarstaat op het vliegveld. Deal?’
‘Deal!’
‘Dan zien we je graag morgen.’
Ik hing op.
‘Jongens, ik ga mee. Morgen staan wij samen in de Madison Square Garden!’
Joe grinnikte.
‘En dat was het andere nieuws waar we graag met je over wilde hebben.’
Hij haalde een envelop uit zijn kontzak.
‘Hier staan de exacte details in over morgenavond. You’re in, baby girl!’
Ik nam de envelop over. Morgen.. Make it or break it, in alle gevallen. Met Nick, mijn platencontract, mijn carrière..
‘Blijven jullie slapen vannacht?’
‘We dachten dat je het nooit zou vragen.’
Grijnzend trok Joe ons weer mee de trap af, naar het oude autootje. Hij gooide de achterklep open.
‘Ik heb de PlayStation maar meegenomen, voor het geval dat.’
‘Die jongen is compleet de weg kwijt soms.. Niet te geloven dat dat familie van mij is.’
Kevin stond hoofdschuddend naar de auto te kijken en trok zijn telefoon uit zijn zak.
‘Ik bestel de pizza’s..’

Reacties: