FanFic.nl

Hiding love. [COMPLEET]

20. Shop 'till you drop.

Aan: Taylor
Van: Nick
Bericht:
Please be mine.

Ik las het over en over en over. Steeds weer opnieuw. Ik wilde reageren, maar deed het niet. Ik wil dat het een verrassing voor hem was dat ik vanavond dat podium oploop.
‘Ja, zo kan je natuurlijk niet de bune op, T! Wij moeten maar eens wat kleren voor je gaan fixen. Die oude broek van Nick kan echt niet meer.’
Ik keek naar mijn outfit. Een zwart shirtje, Nick zijn rode broek en de zwarte All-Stars, opgefleurd met wat accessoires. Joe drukte op een knopje waardoor de chauffeur zichtbaar werd.
‘Charles, kan je ons naar één van de beste winkels van L.A. brengen? Taylor heeft kleren nodig voor vanavond.’
‘Natuurlijk, heer Jonas.’
De man achter het stuur glimlachte vriendelijk naar me en deed het scherm weer omhoog.
‘Joe, wij kunnen zelf ook wel wat nieuws gebruiken, aangezien we denk ik niet meer langs huis gaan?’
Kevin keek naar wat hij aanhad.
‘Ja, want dit had ik gister ook al aan, pardon! Kan dus echt niet meer.’
Joe gedroeg zich als een diva. Hij zwaaide met zijn handje heen en weer en trok allemaal rare hoofden.
‘Meid, jij moet indruk maken op ons broertje. Kopen, kopen, kopen dus.’
Ik schoot in de lach.
‘Haha! Hartstikke leuk natuurlijk, maar ik heb geen idee hoe ik dat ga betalen.’
Nu was het de beurt van Kevin en Joe om te lachen. Kevin pakte zijn portemonnee en haalde daar een kaart uit.
‘Op kosten van ons natuurlijk! Gek.’
Ik schudde wild mijn hoofd.
‘Nooit! Na-aa!’
Joe pakte mijn hoofd vast en aaide het.
‘Rustig meisje Rose. Wij hebben zat geld, teveel eigenlijk. We weten niet meer wat we er eigenlijk mee moeten doen! Dus laat ons jou nou eens verwennen. Dat verdien je wel na de afgelopen paar dagen.’
Ik zuchtte.
‘Op een dag betaal ik het je allemaal terug, beloofd.’
Hij liet mijn hoofd los en stak zijn tong uit. Het lampje van de intercom sprong aan en meneer Charles’ zijn stem klonk door de auto.
‘Mijnheren, mejuffrouw. We zijn gearriveerd bij het Bluewater Shopping Center.’
Kevin gooide de deur open en zwaaide zijn benen naar buiten.
‘Bedankt Charlie, geef ons een uurtje!’
Ik stapte ook naar buiten en liep naar de voorkant van de limo, waar ik op het raampje klopte. Charles liet het zakken.
‘Bedankt voor de lift meneer, tot straks!’
Hij keek beduusd.
‘Het is mij een genoegen, juffrouw. Maar het is mijn werk.’
Ik gaf hem een stralende glimlach en rende achter de jongens aan. Blijkbaar wisten ze hier de weg, want ze sleurde me de ene winkel na de ander in. Kochten dit, kochten dat en dachten nergens over na. Alles wat ze leuk vonden trokken ze aan, keurde ze, gooiden ze terug de winkel in of namen het mee. Ik werd elke winkel ingeduwd en Kevin en Joe grepen allerlei dingen mee van de rekken vol met kleding. Ze waren in een gulle bui. Ik mocht nergens ook maar iets van vinden. Alles wat zij leuk vonden moest ik aantrekken en als het alleen al paste werd de pas door het automaatje heen gehaald.

Na een uurtje liepen we met weet ik veel hoeveel tassen terug. Blijkbaar hadden ze er hulp bij gehaald want er liepen nog vier mensen volgeladen mee terug naar de limo.
‘Nou, dat valt nog mee toch?’
Joe propte de meeste tassen in de immens grote achterklep, waar net niet alles inpaste. Er gingen er een paar mee met ons het grote achtergedeelte in.
‘Ik hoop dat je het niet erg vind dat we je een beetje verwend hebben?’
Kevin keek me schuldbewust aan.
‘Ik heb eerlijk gezegd geen idee welke tassen er allemaal voor mij zijn.’
Joe trok een fles champagne open.
‘Genoeg, geloof me. Nu wil ik graag toasten op een goede afloop. Dat jij en Nickie maar heel gelukkig mogen worden samen en dat hij het ons vergeeft dat we hem zomaar alleen hebben gelaten. Amen!’
Hij schonk drie glazen vol en gaf Kevin en mij er ook een.
‘Cheers!’
We tikte de glazen tegen elkaar aan.
‘Charles? Richting de Madison Square Garden graag! We hebben een benefietje te rocken.’
Ik had er eigenlijk nog niet bij nagedacht hoe groot die zaal eigenlijk was.
‘Ehm, hoeveel mensen kunnen er eigenlijk in die zaal?’
Ik nipte aan mijn glas.
‘Oh, dat valt best wel mee. Maak je geen zorgen. Een stuk of.. 40.000? Nee, rond de 60.000 denk ik, maximaal!’
Ik verslikte me en spuugde de champagne uit.
‘Zo vies is hij nou ook weer niet toch?’
Joe keek me aan alsof ik gek was geworden. Toen ik uitgespuugd, gehoest en weer op adem was kon ik eindelijk weer wat woorden uit mijn keel krijgen.
‘Hoeveel zei je?!’
‘Rustig maar Tay, we zijn bij je. Wij alle drie.’
Kevin streek me geruststellend over mijn rug heen. Ik vond het fijn hoe ze Nick overal in betrokken, alsof hij bij ons was. Ik miste hem.

Nadat we nog een tijdje in de limo hadden gezeten, genoeg hadden gebabbeld en de fles champagne leeg was kwamen we aan bij de Madison Square Garden. Het was een gigantisch complex.
‘Hier gaat het allemaal gebeuren vanavond.’
Joe en Kevin vonden het allemaal heel normaal, maar ik kon het nog steeds niet geloven.
‘Knijp me is?’
‘Met genoegen!’
Ze opende een knijpjes-oorlog, waar ik heel hard voor wegrende, zo hard als ik kon. Ik beukte bijna tegen twee grote mannen in pak op.
‘Sorry!’
Ze begonnen te lachen. Ik keek ze eens beter aan en herkende meneer Links en Rechts.
‘Hey! Leuk om jullie weer eens te zien!’
Meneer Links gaf me een hand en Rechts volgde zijn voorbeeld.
‘Heeft u een goede reis naar huis gehad, juffrouw?’
Ik knikte dankbaar.
‘Heel erg bedankt voor de lift, nogmaals! Het is heel goed voor me geweest om eventjes thuis te zijn.’
Ze lieten me naar binnen, ik werd op de voet gevolgd door Joe, Kevin en vijf mensen die al onze tassen droegen.
‘Mevrouw Rose! Welkom.’
Adams kwam aanlopen.
‘We hebben een kleedkamer voor u aan de andere kant, geheel verwijderd van de broertjes, om de verrassing voor Nick zo groot mogelijk te houden. Hij weet dat er iemand mee komt zingen, maar niet wie. Er staat een team met visagistes voor je klaar. Ik zal iemand meesturen om je tassen te dragen.’
Ik bedankte hem en liet me meevoeren.
‘Tot straks meisje Rose! Wij gaan eerst de soundcheck in, daarna zullen ze jou ophalen! Vergeet niet te genieten!’
Joe riep het me na, dus had ik geen kans meer om te antwoorden. Ik liet het allemaal over me heen komen.

Reacties: