Hoofdcategorieėn
Home » 30 Seconds to mars » The Road To Happiness » Chapter 30
The Road To Happiness
Chapter 30
De tijd lijkt steeds sneller en sneller en sneller te gaan. Behalve op één plaats: mijn werk. Daar lijkt het wel of de klok spelletjes met me speelt. Het duurt te lang eer ik terug bij Jared kan zijn. Maar zo gauw ik thuiskom, lijkt het weer te vliegen en voor ik het goed en wel besef, liggen we weer allebei in bed. Intussen is het 20 september. Nog tien dagen voor hij moet vertrekken. Jared vertrekt op een vrijdag en ik heb die dag vrij genomen, zodat ik fatsoenlijk bij hem kan zijn. Ook al gaat hij heel vroeg naar de luchthaven moeten. Ik zie me niet in staat om die dag te werken. Nu is het maandag en kan ik me met de grootste moeite concentreren op het kind dat voor me zit. Ik weet zelf ook wel dat dat niet hetgene is wat Jared wil, maar het wordt steeds moeilijker. ‘Wat heeft het voor zin?’ vraag ik me soms af. De schaterlach van het kleine meisje brengt me terug tot de werkelijkheid. Zij kunnen er ook niets aan doen dat mijn verloofde binnen tien dagen vertrekt en ze verdienen de beste opvang. Ik tover een glimlach op mijn gezicht en ga verder, vastbesloten om niet meer aan de datum te denken.
Als ik weer thuiskom, staat Jared me met Iana op de arm op te wachten.
“Mommy’s home”¯, zegt hij tegen onze dochter en ze kirt van plezier. Mijn zware gemoed valt even van me af. Zolang ik mijn zonnetje in huis maar heb.
“Hi little one”¯, begroet ik haar en ik neem haar meteen van Jared over. Hem geef ik een kus.
“How was your day?”¯ vraagt hij, terwijl we naar binnen lopen. Ik brabbel wat lieve woordjes, waar Iana plezierig op reageert.
“Hard”¯, antwoord ik. “It’s hard to focus sometimes. Like I don’t even know why I’m doing it.”¯
“Don’t say that. You know why you do it. Because you want to help people. That’s the reason I was attracted to you from the beginning.”¯
“Oh, so not because of my charms?”¯ lach ik. Hij schiet ook in de lach en schudt zijn hoofd. “Of course that too, but I was really impressed with what you do for a living.”¯
Ik leg Iana in haar wiegje en loop met de glimlach naar hem toe. Speels sla ik mijn armen rond zijn hals. “I know”¯, zeg ik. “That’s why I told you immediately what my profession was. In the hopes that you would fall in love with me.”¯
“You evil person”¯, lacht hij en hij boort zijn ogen in de mijne.
“Just shut up and kiss me”¯, zeg ik en hij voldoet gewillig aan mijn verzoek. Zijn lippen voelen zo zacht aan dat ik kippenvel krijg. God, wat ga ik hem missen. Ik speel wat met zijn haar aan de achterkant van zijn nek en laat hem dan zuchtend los. “You’re such a good kisser”¯, zeg ik mijmerend.
Hij grijnst tevreden. “And that’s why I kissed you during that benefit party. I was hoping you would fall in love with me.”¯
Speels sla ik hem op zijn borst. “I was in love with you long before that!”¯
“Good! At least I wasn’t the only one.”¯
Ik kijk hem speels aan en loop dan naar de keuken.
“What do you want for dinner?”¯
“Something easy”¯, zegt hij. “I don’t want to lose too much time.”¯
Hij knipoogt en ik schiet in de lach. Jared is werkelijk onverbeterlijk. De sfeer is zo gezellig als hij er is. Hoe hij het doet, weet ik niet, maar hij zorgt er altijd voor dat ik me op slag beter voel. Dat ga ik ontzettend missen. Met een diepe zucht haal ik wat pizza’s uit de diepvries en steek ik die in de oven. Iana begint te huilen en snel maak ik haar flesje klaar. Jared komt sussend met zijn kleine meid binnen.
“Here is her bottle”¯, zeg ik en ik geef het hem.
“I love how we are so cooperative together”¯, glimlacht hij. Daar heeft hij ook gelijk in. Het zal niet makkelijk zijn als ik er voor alles alleen voorsta. Jared houdt zich even bezig met Iana, terwijl ik de tafel dek. Als de pizza’s klaar zijn, bedenk ik ineens dat ik misschien maar direct met zijn koffers moet beginnen. Er moet dringend eens een lijstje gemaakt worden met wat hij moet meenemen. Tijdens het eten leg ik het hem voor.
“Already?”¯ vraagt hij fronsend.
“It’s just a list to make sure you don’t forget anything. You’ll definitely need enough clothes and maybe some books, pills, … I don’t know, stuff like that.”¯
“I’ve been on tour before and I have a pretty good idea what I need.”¯
“Then we can already prepare something after dinner”¯, zeg ik tevreden en ik steek nog een stuk pizza in mijn mond.
Het blijft even stil, maar dan vraagt hij. “Why the rush?”¯
Met een zucht leg ik mijn vork neer. “Because I don’t want to do this next week. By then I want to spend time with you and Iana alone. And not worry about your luggage.”¯
“Good point”¯, mompelt hij.
Meteen na de afwas beginnen we er dan ook aan. Ik haal zijn winterkleren uit de kast en laten we het zo zeggen, zijn hele kast wordt leeg gemaakt en in de koffers gestoken. Hij blijft toch de hele winter in Europa, dus het heeft geen zin om wat thuis te laten. Als hij terugkomt in maart, zal de zon in LA wel terug volop schijnen.
Omdat ik wel merk dat het voor hem nu vrij definitief wordt, probeer ik de boel op te vrolijken door herinneringen op te halen aan vorige winter toen ik nog zwanger was. Hij lijkt er zich toch wat beter door te voelen. De kleren zijn al allemaal ingepakt en ik besluit morgen verder te gaan met de andere dingen. Nu wil ik nog wat tijd met hem doorbrengen. Iana slaapt en met een list lok ik Jared naar de slaapkamer, waar we de rest van de avond en nacht in blijven.
Op 24 september komt Julie op bezoek om te horen hoe het gaat. Het is vrijdagavond en volgende week rond deze tijd is hij weg. Ik kan het niet laten om te rillen elke keer ik daaraan denk. Ik zet me met haar in de zetel en vertel wat ik ook al 80 keer eerder heb gezegd. Dat hoe meer het vertrek nadert, hoe paniekeriger ik me voel. Er is echter niets aan te doen en dat besef maakt me ook bang. Zes maanden is zo lang. Oké, Iana is ook al zeven maanden oud en die tijd is gevlogen, maar dat is alleen maar als ik erop terugkijk. Als ik zelf iets meemaak dat pijnlijk en moeilijk is, duurt het altijd langer. Ook al gaat alles dan voorbij. Via de babyfoon hoor ik dat Iana wakker is en ik ga ze even halen om ze aan Julie te geven. Intussen komt Jared ook hallo zeggen.
“How are you holding up?”¯ vraagt ze hem.
“I’m barely holding on”¯, bekent hij. “I can’t believe it’s only one more week. Thank god that Shannon and Tomo take care of all the preparations because I really couldn’t. I don’t want this.”¯
“Jared, I can only imagine what you feel like”¯, zegt ze begrijpend. “But I promise you that if something is wrong with Alyssa and she didn’t tell you, then I will. So if you want to know anything, just contact me, okay?”¯
Dankbaar kijkt hij haar aan. “Thank you so much, Julie. That means a lot. I know she promised me she would keep me informed but I’m just not sure… I know I can’t do anything to help, but still.”¯
“She’s not alone either. I will take care of her and so will her parents and brother. We will help with everything and take care of Iana as well.”¯
“I know”¯, glimlacht hij. “I trust you with that. But it’s hard, you know. I should be the one to protect them. And now I can’t.”¯
Julie staart even voor zich uit. “I don’t really know what to say. This is terrible for the both of you. I can’t even imagine losing Michael for so long.”¯
“Alyssa will never lose me”¯, zegt hij vastberaden. “We’ll keep in touch as much as possible.”¯
“I know you will”¯, glimlacht ze. “Just remember that I’m there for you too, if you need me. I’m your friend as well.”¯
“That means more than you can imagine”¯, glimlacht hij terug.
Op dat moment kom ik terug met Iana. Ik laat mijn blik even kort van Jared naar Julie gaan, maar overhandig mijn beste vriendin dan mijn dochtertje. Jared knipoogt nog even naar Julie en gaat dan weg om ons wat privacy te geven.
“What do you think of a Grey’s marathon next weekend?”¯ zegt Julie, terwijl ze wat met Iana speelt.
“I think I could definitely use some McDreamy and McSteamy”¯, lach ik. “And chips. Lots of chips.”¯
“Oh and not just chips! But ice cream and chocolate and candy and cookies en pizza and everything we can eat! I could stay here for the weekend?”¯
“Sure that Michael won’t miss you?”¯ vraag ik lachend, dankbaar om haar voorstel.
“He’s old enough to take care of himself”¯, zegt ze stoer. “He should go do some things with his friends. Next weekend I’m here for you.”¯
“Thank you Julie”¯, zeg ik zacht. “I think I’m going to need it.”¯
“That’s what friends are for”¯, antwoordt ze en ze stoot me speels aan. “I’m not going to leave you and this sweet little girl alone!”¯
Dankbaar dat ik zo’n goede vriendin heb, praat ik nog wat gezellig met haar over haar en Michael en over haar werk. Het doet goed om ook eens niet aan mijn eigen problemen te moeten denken. Als Julie weg is, zit ik in de zetel voor me uit te staren. Afwezig streel ik over het medaillon aan mijn hals, waar een foto van ons drie insteekt. Het juweel is iets dat me moed geeft. Het doet me denken aan de mooie momenten en ik ben echt heel blij dat ik er zoveel mogelijk naar kan kijken.
Dat doet me er eigenlijk aan denken. Het zou toch fijn zijn als Jared ook zoiets had? Hij moet namelijk niet alleen mij, maar ook nog Iana missen en bovendien is hij nog eens weg van huis! Waarom heb ik er niet eerder aan gedacht? De winkels zijn nu al dicht, maar ik neem mezelf voor om morgen meteen te gaan kijken.
De volgende ochtend sta ik met een wrang gevoel op. Jared ligt nog te slapen en ik loop even naar zijn kant van het bed om hem aan te kijken. Hij ligt er zo rustig bij. Voorzichtig wrijf ik door zijn haren. ik weet nog goed hoe ongelooflijk ik het vond om de eerste keer naast hem wakker te worden. Hij zag er toen ook zo rustig en gelukkig uit. Al is gelukkig nu misschien niet het juiste woord. Ik kus hem zacht op de wang en ga me dan aankleden.
Net als ik gedaan heb met ontbijten en naar de juwelier wil vertrekken, komt hij slaperig de kamer binnen.
“Are you going somewhere?”¯ vraagt hij in enkel zijn boxershort. Zijn haar ligt door elkaar en het is een grappig zicht. Vertederd kijk ik hem aan.
“Yes, but I will be back soon, so just have breakfast and take a shower.”¯
“Where are you going?”¯
“I won’t tell you just yet”¯, antwoord ik. Ik zie hem fronsen en loop naar hem toe. Met mijn wijsvinger streel ik hem van zijn borstkas tot zijn buik. “You will just have to trust me.”¯
Hij kijkt me onderzoekend aan, maar ziet de twinkeling in mijn ogen. Daarom zucht hij verslagen en knikt hij. “Okay, I’ll have breakfast and take a shower and give our daughter her bottle and change her.”¯
“And I will be back when you’re done with all that”¯, lach ik. Snel geef ik hem een kus en dan ren ik de deur uit voor hij me kan tegenhouden. Het wordt al een beetje frisser, maar ik trek het me niet aan. Hopelijk kan ik er een laatste gezellig weekend van maken.
De juwelier kan me alleen maar blij maken, want hij heeft nog net een ketting die er hetzelfde uitziet als degene die ik heb. Ik had stiekem een fotootje uit een album gehaald en meegepakt. Volgens de man is het geen probleem om die foto te verkleinen. Geef hem gewoon een minuutje. Terwijl hij bezig is, kijk ik de winkel rond. Ergens goed beschermd liggen trouwringen. Jared en ik hebben die van ons nog niet uitgekozen. Maar dat is maar een kleine moeite. Gelukkig is het meeste al allemaal geregeld. Met een zucht kijk ik naar de mooie ringen. Volgend jaar rond deze tijd gaat hij nooit meer op tour en ben ik officieel zijn vrouw. Een glimlach doet mijn gezicht oplichten als ik daaraan denk. Eindelijk. De juwelier kucht als teken dat hij klaar is. Ik loop snel naar hem toe en hij laat me het resultaat zien. Een prachtige zilveren ketting met als hangertje een medaillon, daarin de foto van Jared, mezelf en Iana. Ik bedank de man hartelijk, betaal hem en rij dan terug naar huis met het doosje in mijn handtas. Jared is zoals eerder gezegd, klaar als ik thuiskom. Hij zit net in de zetel met Iana op zijn schoot.
“Well, did you find what you were looking for?”¯ vraagt hij terwijl hij zijn dochter de fles geeft.
“Yes, I did”¯, zeg ik en ik drop mijn handtas op zijn gebruikelijke plaats. Daarna ga ik naast hem zitten en kijk ik vertederd naar het beeld. Jared glimlacht als Iana het flesje wegduwt als teken dat ze genoeg heeft. Hij houdt haar tegen zich aan en klopt op haar rugje voor haar een boertje te doen laten.
“And where is it?”¯
“Jared, will you stop interrogating me? It’s a surprise so I’m not saying anything.”¯
Taxerend kijkt hij me aan. “A surprise? Like… you are coming with me?”¯
“You know I can’t do that”¯, zeg ik zacht. “People are counting on me here. I can’t leave them for six months.”¯
“I know”¯, zegt hij zuchtend. “But I had to try.”¯
Iana laat haar boertje en ik leg mijn hoofd op zijn andere schouder. “I love you, you know”¯, zeg ik. Glimlachend kijkt hij me aan. “I love you too, almost Misses Leto.”¯
Het ligt op het puntje van mijn tong om iets te zeggen over de trouwringen, maar dan gaat hij zich natuurlijk afvragen waarom ik bij de juwelier was en dus zwijg ik.
De rest van de dag wordt heerlijk en ontspannen. Jared en ik gaan met Iana wandelen in een bos. Er zijn maar weinig mensen en daar maak ik handig gebruik van. Ik hang gezellig aan zijn arm en praat over vanalles en nog wat.
Die avond kookt Jared voor me en na samen afgewassen te hebben, besluit hij om het eens romantisch te maken. Met een excuus gaat hij naar boven waar hij de badkamer omtovert tot een waar relaxparadijs. Hij zet overal theelichtjes, zet een ontspannende cd op en laat het bad vollopen met heet water. Als hij er wat lekkere geuren heeft ingedaan, komt hij terug naar beneden om me te halen. Lachend laat ik me door hem meenemen. Met mijn mond vol tanden kijk ik erna naar mijn badkamer. Het ziet er prachtig uit.
“It’s not just for us”¯, waarschuwt hij me meteen. “Iana has to come with us too.”¯
“She will love this”¯, zeg ik verrukt. “It’s such a nice idea!”¯
Ik draai me naar hem om en kus hem blij op zijn mond. Hij lacht en zegt dat ik me al kan uitkleden, dan gaat hij Iana halen. Ik doe zoals opgedragen en als ik naakt ben, kleed ik Iana uit, terwijl hij zijn kleren ook uitdoet. Jared zet zich eerst in bad om de temperatuur te voelen en dan neemt ik plaats tussen zijn benen, met Iana in mijn armen. Het wordt een ontzettend gezellig uurtje waar onze kleine meid ook van geniet. Ze kirt er maar op los. Jared en ik kijken goedkeurend toe.
Na het bad is het tijd voor onze dochter om te gaan slapen. Jared gaat haar te slapen leggen, zodat hij nog een liedje voor haar kan zingen. Ik zet me intussen in de zetel en laat mijn haren maar vanzelf drogen. Ik zet de televisie op, maar kijk niet echt naar wat er op het scherm komt. Volgende week is hij weg. De spullen zijn gepakt en alles ligt klaar voor vertrek. Om het makkelijk te maken, had ik een losse trainingsbroek aangetrokken en nu trekt ik mijn benen onder me op de zetel. Ondanks dat ik net een warm bad hebt genomen, voel ik de kou over mijn lichaam als ik eraan denk. Ik staar naar de televisie en besef nogmaals hoe hard ik hem ga missen. Als het nu een week was, dan ging het nog. En misschien ging een maand ook nog! Maar zes maanden… een half jaar… wat doen ze mij en hem in hemelsnaam aan? Om nog maar te zwijgen over Iana. Jared komt de kamer terug binnen en ziet best hoe afwezig ik ben.
“Is she sleeping?”¯ vraag ik met een flauwe glimlach.
“Yes”¯, zegt hij en hij zet zich naast me. “What was on your mind just now?”¯
“Oh just what’s always on my mind”¯, zeg ik verontschuldigend. “I can’t believe it’s already the end of September.”¯
“Me neither”¯, zegt hij zacht. Hij slaat zijn arm rond me en ik leun dichter naar hem toe.
“Can we just sit like this for a while?”¯ vraag ik. “Watch a little TV and stay close together?”¯
“We can do whatever you like”¯, glimlacht hij. Hij kust me op mijn voorhoofd en kijkt dan mee naar de televisie. Maar nog altijd zijn mijn gedachten te druk bezig om het echt te zien en na een kwartier beseft hij dat mijn blik niet echt op het scherm gericht is.
“You are not watching”¯, zegt hij speels in mijn oor. Ik draai mijn hoofd naar hem om en kijk hem in die mooie blauwe ogen. “You are right. Watching television is a bad idea. I want to watch something much more interesting.”¯
Ik leg mijn hoofd op de zetel en blijf hem al die tijd aankijken. Mijn ogen zijn met de zijne gelinkt en kunnen hem niet meer los laten. Ze zijn van zo’n mooi, intens blauw dat ik ze met een serieus gezicht probeer in te prenten.
“What are you doing?”¯ vraagt hij zacht.
“I’m trying to captivate your eyes”¯, antwoord ik even zacht. “I don’t want to forget how they look like.”¯
Daarna verplaats ik mijn blik naar zijn lippen. Met mijn duim streel ik er zacht over. “I don’t want to forget how this feels either.”¯
“Maybe you should do more than just feel it with your thumb?”¯
Grinnikend kijk ik hem aan. “Maybe.”¯
Heel traag breng ik mijn hoofd dichter naar hem. Zijn ogen lijken elke beweging nauwkeurig te volgen. Ik voel mijn hart nog sneller kloppen als ik zijn ademhaling op mijn lippen voel. Met een zucht van verlichting sluit ik mijn ogen en druk ik mijn lippen zacht op de zijne. Jared laat zijn mond teder over de mijne glijden. Hij speelt met mijn lippen, sabbelt er wat aan en blijft al die tijd oneindig teder. Zelfs als zijn tong mijn onderlip streelt, blijft hij teder. Ik leg mijn hand achter aan zijn nek en word meegevoerd door zijn tempo. Het voelt zo heerlijk dat ik het tot in mijn tenen voel. Na een kwartier zo gezeten te hebben, hou ik mijn lippen op twee centimeter afstand van de zijne. “I can’t tell you how I feel right now”¯, fluister ik.
“Then don’t say anything”¯, fluistert hij terug. “Let me show you how I feel.”¯
Hij kust me terug, maar ruwer dit keer. Al is het net zo intens. Ik verplaats mezelf, zodat ik praktisch op zijn schoot zit. Het enige wat ik wil is nog dichter bij hem zijn. Jared streelt mijn rug en legt me zacht neer in de zetel. De televisie wordt uitgezet en mijn kleren worden weer uitgetrokken. Net zoals die van hem. Er wordt een hoopje gevormd op de grond, maar we storen ons daar niet aan. Jared kust iedere vierkante centimeter van mijn lichaam en proeft me helemaal tot ik sterretjes zie. Intussen masseer ik zijn schouders en zijn rug en probeert ik iedere plek waar ik aan kan aan te raken met mijn lippen. Mijn natte haren plakken nog half aan mijn gezicht als hij ze teder uit mijn gezicht wegveegt. “You are so beautiful, Alys”¯, zegt hij zacht. “I love you more than anything.”¯
Ik leg mijn vinger onder zijn kin en breng hem dichter voor nog een kus. “You mean the world to me”¯, fluister ik terug. Nu onze gevoelens voor elkaar zijn uitgesproken, vindt Jared het hoog tijd om het tempo op te voeren. Heel langzaam voel ik hem het diepste van mijn ziel raken. Ik sla mijn armen en benen rond hem om hem zo dicht mogelijk bij me te houden en hij kust me met zo’n ijver en tederheid dat het niet lang duurt eer ik van de bewoonde wereld val en in de hemel terechtkom. Jared volgt me nauwelijks enkele seconden later.
We blijven nog lang innig verstrengeld in de zetel liggen, maar dan draagt hij me naar boven om daar nog uitgebreid verder te gaan.
Zo gaan de dagen voorbij. Zondag. Maandag. Dinsdag. Woensdag. Uiteindelijk is het donderdag. De laatste dag dat we samen zijn. De dag voordat hij moet vertrekken. Op het laatste nippertje had ik besloten om die namiddag ook al vrij te nemen. Het gejaagde gevoel in mijn borstkas kon niet meer genegeerd worden. Ik moest bij hem zijn en enkel bij hem. Normaal was alles voor het huwelijk geregeld, maar moesten er vragen zijn, dan kan ik hem in Europa nog altijd contacteren. Ook had ik besloten om geen interviews te doen tijdens zijn afwezigheid. Als ze zouden vragen hoe het ging, zou ik zeggen dat het moeilijk was, maar dat ik me wel zou redden. Als laatste hadden Jared en ik besloten om een soort dagboek bij te houden. Er moest niet elke dag in geschreven worden, maar enkele keren per week als ik het moeilijk had of als het eens beter ging. Jared had toch veel tijd als hij in de trein zou zitten om van het ene land naar het andere te gaan. En het zou me ook een bezigheid geven ’s avonds. Naast mijn dossiers bij te werken en zorgen voor Iana dan.
Ik kwam thuis en Jared stond me al met een ernstig gezicht op te wachten. Meteen liet ik mijn tas vallen en vloog ik in zijn armen. “I don’t want you to go”¯, snik ik en de tranen druipen over mijn wangen. “I don’t want to go either”¯, zegt Jared en ik hoor hoe moeilijk hij het er mee heeft.
Ik neem zijn gezicht tussen mijn beide handen en kijk hem met een pijnlijke blik aan. “I will wait for you”¯, zeg ik. “Even if it’s until the end of the world. I will wait for you. I love you. I love you so much.”¯
“God, I love you too”¯, zegt hij en hij trekt me tegen zich aan voor een kus. Iana begint op dat moment te huilen en ik lach tussen mijn tranen door. “She wants some special time with her Daddy too”¯, zeg ik.
“We’ll have some special time with the three of us”¯, antwoordt hij en ik ga er volledig mee akkoord.
De rest van de dag blijven we gewoon met ons drietjes zitten. Jared had al eerder die week afscheid van iedereen genomen. Iedere keer de klok aangaf dat het een uur later was, bloedde mijn hart meer.
“I don’t want to sleep tonight”¯, zeg ik tijdens het eten. “I don’t have to work tomorrow so I just want to stay awake and look at you all night.”¯
“Fine by me”¯, glimlacht hij. “I can sleep on the plane. At least then I won’t have to think about..”¯
Hij maakt zijn zin niet af, maar ik weet wat hij wilde zeggen. “Yeah, me too”¯, zeg ik zacht. “We can let Iana sleep between us, so you can be with her too.”¯
“That would be nice”¯, glimlacht hij. “But not all night. I want to say goodbye to you properly too.”¯
Zijn ogen worden donker en ik voel de bekende rilling over mijn rug. Om zo snel mogelijk aan die avond te beginnen, laat ik de afwas ook maar staan. Dat kan morgen ook wel gedaan worden. Rond 20u liggen we al in bed, met de gordijnen dicht, zodat er geen onderscheid gemaakt kan worden tussen dag en nacht. Iana blijft gezellig brabbelen en Jared geniet intens van haar aanwezigheid. Hij legt haar op zijn borst, knuffelt haar de hele tijd en kietelt haar over haar buikje. Daarna fluistert hij de liefste woordjes. Met tranen in mijn ogen kijk ik toe.
“I’m gonna miss her so much”¯, zegt hij. “Please promise me you’ll film everything.”¯
“I will”¯, zeg ik met verstikte stem. “I’ll do whatever I can to make this easier for you.”¯
“Thank you.”¯
Als Iana haar oogjes niet meer kan openhouden, wordt ze terug in haar bedje gelegd. Hand in hand staan we ernaast. Jared zingt nog zacht een liedje, maar weer merk ik hoe moeilijk hij het heeft. Troostend wrijf ik over zijn rug. “It will be okay”¯, zeg ik zacht. “One way or another… we will make this.”¯
“I know, but still”¯, antwoordt hij en ik zie zijn ogen glanzen. “How can we do this? How?”¯
“We’ll do it step by step. Take every day as it comes. And in December I will be there with you.”¯
“December”¯, mompelt hij triest. “I don’t know if…”¯
“Shht”¯, zeg ik en ik leg mijn vinger op zijn mond. “Don’t speak. Let me hold you this one time.”¯
En zo gebeurt het. Ik leg me terug met hem in bed en hou hem vast terwijl hij wezenloos voor zich uit staart. Om hem wat op te peppen, kus ik hem verleidelijk. Traag en intens bedrijven we de liefde. Daarna is het zijn beurt om me vast te houden en te troosten. Ik voel me zo radeloos, wanhopig, bang en alleen. Hoe kan ik in hemelsnaam zes maanden zonder hem? Dat is de grote vraag. Tranen wellen in mijn ogen op en ik hou ze niet tegen. Jared heeft het zelf ook ontzettend moeilijk. Af en toe druipt er een eenzame traan langs zijn ooghoek. Hij houdt me innig vast en zo blijven we de hele nacht liggen. Af en toe pratend, dan weer lachend en dan weer huilend. In het midden van de nacht zeg ik dat het tijd wordt voor zijn verrassing.
“I was wondering when this was going to happen”¯, glimlacht hij. Ik haal het doosje uit mijn nachtkastje en geef het aan hem. Terwijl hij het openmaakt, zeg ik: “This way we can be with you every step of the way. Just as you are with us.”¯
Jared doet het doosje open en ziet tot zijn grote verbazing een medaillon wat net hetzelfde is als dat wat ik draag. Hij doet het open en ziet dezelfde foto.
“You bought this for me?”¯
“I thought it was only fair that you should have one too”¯, zeg ik. “You can look at it every time you feel lonely. We’ll always be with you then.”¯
“Just like I will always be with you”¯, zegt hij. Hij kust me innig op de mond. “Thank you so much. This means more to me than you can ever imagine.”¯
Ik glimlach, blij omdat hij het leuk vindt en kus hem nogmaals. Hij doet de ketting om en in elkaars armen kijken we naar de twee hangers die ons door deze periode zal helpen.
Intussen gaat de tijd maar verder, de klok tikt door en dan is het zes uur en moeten we opstaan. Ik voel me een zombie, maar binnen een uur komt Shannon hem ophalen en dus zet ik nog even door. Met het laatste restje kracht dat ik in me heb. Ik neem samen met hem een douche, waar we nog eens wild en ongeremd vrijen en dan is het tijd voor hem om zich om te kleden. Met een zucht kijkt hij de badkamer rond. Daarna kleedt hij zich snel aan en gaat hij naar Iana’s kamer om haar voor de laatste keer in zes maanden haar flesje te geven. We zitten nog even samen in de zetel als de bel gaat. Ik kijk naar de klok en zie dat het 6u50 is.
“He’s too early”¯, zeg ik met van pijn vertrokken stem.
“I guess he wants to say something to you and Iana too”¯, antwoordt Jared zacht.
Ik laat Shannon binnen en hij omhelst me meteen stevig, met de belofte dat hij goed op Jared zal passen. Daar hou ik hem aan, zeg ik en de tranen komen alweer. Shannon neemt Iana over en ik omhels Jared voor een laatste keer.
“I’m going to miss you more than I can possibly say”¯, huil ik tegen hem. Hij wrijft over mijn rug en drukt me nog steviger tegen hem aan. “I know, me too. As long as you know that I love you with all my heart. I’ll call when we arrive in Denmark.”¯
Ik knik en snuit mijn neus nogmaals. “I love you, Jared. Please be careful. And enjoy it.”¯
“I will”¯, zegt hij. Zijn ogen glanzen weer en hij wrijft er snel langs voor hij Iana nog éénmaal knuffelt. Het meisje weet niet wat er gaande is en brabbelt er maar op los. Glimlachend kust hij haar op haar hoofdje voor hij ze weer aan mij geeft. “Take care of her and yourself. Know you are in my heart all the time.”¯
Hij kust me nog een laatste maal teder en loopt dan naar buiten. Zonder om te kijken, stapt hij de auto in. Shannon had de koffers er al ingelegd en wacht nu geduldig aan het stuur. Tomo is al op de luchthaven. Ik had besloten niet mee te gaan, omdat ik daar niet fatsoenlijk afscheid van hem kon nemen, maar nu zou ik alle mensen hebben willen trotseren om nog bij hem te zijn. De auto rijdt de hoek om en na enkele minuten sluit ik de deur. Als een zombie plof ik op de zetel neer en met Iana stevig tegen me aan, begin ik hartverscheurend te huilen.
Reacties:
Aaaahh!! This is soooo sad!
Ik voel gewoon helemaal met Alyssa mee
Ik hoop dat hij in t midden van de tour het canceled en dan onverwachts terugkomt, man, dat zou romantisch zijn!
Echt geweldig Stef! Amazing gewoon
Ga zo door!
xxxx Nadine
P.s. Thanks voor je reactie op mijn verhaal!