Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » eighty seven
just a movie
eighty seven
'There's nothing left, I used to cry
My conversation has run dry
That's what's going on
Nothing's fine I'm torn
I'm all out of faith, this is how I feel
Cold and I am shamed lying naked on the floor
Illusion never changed into something real
I'm wide awake and I can see the perfect sky is torn
You're a little late
And I'm already torn.'
Mensenkinderen, wat hadden deze mensen vele geduld zeg. Sjongejonge, ik was al vanaf negen uur aan het zingen. Het was nu een uur 's middags en ze hadden nog niet genoeg gehoord. Waarschijnlijk hadden ze allang genoeg gehoord maar durfden ze niet te zeggen dat ik niet goed genoeg was. Uit angst dat ik een scene zou schoppen. Of iets in die richting. Ik deed echt mijn best, maar na vier uur zingen werd ik het toch wel een beetje zat. Ik had al zoveel liedjes gezongen. Breath of life, van Florence and the machine. Give your heart a break, van Demi Lovato. Every rose has it's thorn, van Miley Cyrus. How do you love someone, van Ashley Tisdale. Stronger, van Kelly Clarkson. Heads will roll, van Yeah yeah yeahs (alleen maar omdat ik de titel zo cool vond.) Torn, van Natalie Imbruglia. Chasing cars, van Snow Patrol. Forever young, van Fun. Love story van Taylor Swift. Dancing crazy van Miranda Cosgrove. En dan zijn dit alleen nog maar de liedjes waarvan ik weet dat ik ze heb gezongen. Ik heb er vast nog veel meer gezongen. Ik heb zelfs een duet met Lyam gedaan. Samen hebben we high maintenance van Miranda Cosgrove gedaan.
'Wil je nog een liedje zingen?' vroeg een vrouwtje met knal rood haar toen ik klaar was met Torn van Natalie Imbruglia.
'Is goed.' zei ik terwijl ik mijn duim opstak, en ik begon met Kids in America van Kim Wilde.
'Looking out a dirty old window,
Down below the cars in the city you're rushing by,
I sit here alone and I wonder why,
Fryday night and everyone is moving,
I can feel the beat but it's shoothing heading down,
I search for a beat in this dirty town.'
'Ik denk dat we nu wel genoeg hebben gehoord.' zei William en hij wenkte me. Ik liep de studio uit en volgde William naar de vergaderruimte. Tenminste, ik denk dat het een vergaderruimte was. Het zag eruit als een vergaderruimte. Onderweg kwamen Lyam en Edward naast me lopen.
'Ben je zenuwachtig?' vroeg Edward.
'Mwaoh, valt wel mee. Als het allemaal goed gaat zijn ze doof, maar dan is het mooi meegenomen. Als ze ineens hun verstand terugkrijgen en bedenken dat ik helemaal niet kan zingen gaat het niet door. Dan is het jammer er ga ik weer verder met mijn leven. Dan begin ik een bakkerij of of word ik advocaat. Een van de twee.'
'Goede instelling.' vond Edward. Alex had me gehoord en hij keek heel erg sip.
'Ik ben nu waarschijnlijk egoïstisch, maar ik hoop dat het niet door gaat. Dan begin je een bakkerij en kan ik altijd van je muffins genieten.'
'Alex!' riep Phoebe terwijl ze hem een tikje tegen zijn arm gaf.
'Wat? Ik zei toch dat het egoïstisch was!'
'Tikkie, jij bent hem!' schreeuwde Martin terwijl hij langsrende.
'Die krijg je terug Martinnetje!' schreeuwde Edward terwijl hij de achtervolging op Martin inzette.
'Ik ben wel zenuwachtig.' zei Lyam tegen me.
'Hoezo?' vroeg ik verbaasd. Ik kreeg geen antwoord. We hadden de vergaderruimte al bereikt en William vroeg ons te gaan zitten. Ik had niet gelogen over het zenuwachtigheids gehalte. Ik was niet zenuwachtig. Als het niet zou lukken zou ik inderdaad een bakkerij beginnen, of rechten gaan studeren.
'Dus.' zei William.
'Dus.' zei ik.
'Het uur van de waarheid.'
'Dat valt wel mee hoor William.' zei ik. 'Als het lukt is het mooi meegenomen. Als het niet lukt ga ik gewoon verder met mijn leven.'
'Dat is de instelling die we nodig hebben.' zei William. 'Maar dan ga ik nu dus vertellen wat we allemaal van plan zijn.'
'Vertel maar William, vertel het maar. Ik kan het wel hebben.'
Reacties:
GRRRRRR cliffhanger
gelukkig kan ik in een keer door lezen
ha! ik ben je lekker te slim af!