Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » eighty eight
just a movie
eighty eight
William liet een stilte vallen. In die stilte dacht ik na over de stoelen waar ik in zat. Dat is dus gewoon typisch mij. Iemand anders zou hier smeken om uitleg, maar ik dacht gewoon over de stoelen. Het waren leren stoelen. Normaal haat ik leren stoelen. Je zit eigenlijk gewoon op een koe. Leren stoelen zijn altijd koud, ze piepen en je kunt er gewoon niet lekker op zitten. Dat kan gewoon niet. Ik heb het vaak zat geprobeerd maar na vijf minuten was ik het altijd al weer zat. Dan vluchtte ik naar een andere stoel om daar lui in te gaan zitten. Maar deze stoelen zaten perfect. Ze waren niet zo koud als andere leren stoelen en je kon rustig met je kont wiebelen zonder dat je allemaal genante geluiden hoorde. Ik voelde dat Lyam in mijn hand kneep. Hij was zenuwachtig, echt zenuwachtig. Terwijl hij bijna doodging van de zenuwen dacht ik aan stoelen. Ik begin echt gek te worden. Voor zover ik dat nog niet was tenminste.
'Lady.' zei William.
'William.'
'Ik ga er niet meer omheen draaien.' In mijn gedachten zuchtte ik. Doordat hij dit zei draaide hij er juist omheen. Waarom zeiden mensen altijd dat ze er niet omheen wilde draaien? Dat gaat toch helemaal nergens over?
'Wij willen enorm graag dat je een single opneemt met Troublemaker. Wij geloven dat het een hit wordt zoals je nog nooit een hit hebt gezien. Ik zou zelfs graag zien dat je een nieuw lid van Troublemaker wordt.' zei William zakelijk. Mijn mond viel open. Wat dacht die gast wel? Ik keek rond, en aan de gezichten van de jongens zag ik dat zij van niks wisten. Lyam had mijn hand losgelaten. Alex en Martin hadden ook open monden en Edward keek een beetje benauwd. Phoebe zelf keek ook niet zo blij. Ik zelf was er ook niet zo blij mee als ik eerlijk moet zijn.
'Dat ga ik niet doen William.' zei ik zodra ik een beetje van de schrik was bekomen.
'Niet?' zei William verbaasd. Volgens mij was hij het niet gewend dat iemand hem tegensprak. Dit kon nog leuk gaan worden.
'Heb je al aan de jongens gevraagd of ze mij er bij willen? Troublemaker is van de jongens. Dat is hun ding. Daar ga ik niet tussen komen. De jongens zijn ruim twee jaar geleden samen in een band gezet. Ze hebben alles meegemaakt. Zij hebben in de finale gestaan. Zij zijn samen eerste geworden. Zij zijn samen gevlucht voor fans en paparazzi. Daar wil ik niet eens tussen komen. Dat Lyam en ik vriendje en vriendinnetje zijn wil nog niet zeggen dat we alles samen moeten doen. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van Lyam. Met heel mijn hart. De jongens zijn mijn beste vrienden, mijn allerbeste vrienden. Je kunt geen betere vrienden dan deze gasten vinden, helemaal nergens. En Phoebe, Phoebe is mijn tweelingzus. Anders kan ik het niet omschrijven. Ik zou eerlijk gezegd liever een nieuwe band beginnen met Phoebe dan bij Troublemaker gaan. Simpelweg omdat wij alles al samen doen. Maar ik ga geen band met haar beginnen omdat ik het heerlijk vind om van dag tot dag te leven. Als ik vandaag zin heb om muffins te bakken omdat Alex die helemaal geweldig vind dan wil ik dat kunnen doen. Dan wil ik niet een of andere tour in Amerika hebben. Dan wil ik niet vast zitten aan repetitie's of weet ik veel wat. Dus ik word geen nieuw lid van Troublemaker. Dat gaan gewoon niet gebeuren.' Ik haalde adem en keek rond. William keek heel erg geschokt. Ik was echt benieuwd wat er met de vorige persoon gebeurde die hem tegensprak. Helaas voor hem boeit het mij niet wat mensen van mij denken.
'Dat was een hele preek. Dat ben ik niet gewend van mezelf.' zei ik meer tegen mezelf dan tegen iemand anders. Ik keek weer rond. Edward had een glimlach om zijn mond, net zoals Alex en Martin. Ze vonden het waarschijnlijk fijn dat ik meteen al zei dat ik niet in Troublemaker wilde. En waarschijnlijk vonden ze het ook leuk dat ik ze de beste vrienden die er bestaan noemde. Lyam zat ook een beetje schaapachtig te glimlachen. Hij pakte mijn hand weer vast en kneep erin. Mooizo, die was ook blij. Toen ik Phoebe mijn tweelingzus had genoemd had ze tranen in haar ogen gekregen. Phoebe huilde niet zo snel, net zoals ik, dus dat had ik toch maar mooi voor elkaar gekregen.
'Yes! Muffins!' riep Alex uit. Meteen sloeg hij zijn hand voor zijn mond.
'En wie denkt er weer eens aan eten.' zuchtte Martin. Maar hij keek nog steeds blij.
'Lady, weet je zeker dat je de juiste keuze maakt? Je kunt van zingen je beroep maken.' zei William, nog zakelijker.
'Ik weet heel erg zeker dat ik de juiste keuze maak.' zei ik vastberaden.
'Besef je wat je doet?' Nu werd ik het toch wel een beetje zat. Ik voelde weer een preek aankomen.
'William, ik besef heel goed wat ik doe. Ik hoef er niet over na te denken. Ik vind het goed zoals het nu is. Ik hoef niet zo nodig van zingen mijn beroep te maken. Dan wordt het niet leuk meer voor mij. Dan moet ik verplicht gaan zingen en dat zie ik niet zo zitten. Nee, ik vind het goed gaan zoals het nu is. Ik woon in hetzelfde huis als mijn vriendje, beste vrienden en tweelingzus. Soort van tweelingzus. Ik bedoel jou Phoebe, maar dat weet je zelf ook wel. Of iemand van de jongens moet me ineens vertellen dat hij een meisje is.' zei ik om de spanning er een beetje van weg te halen. Dat lukte goed.
'Ik begrijpt het.' zei William uiteindelijk.
'Nee, je begrijpt het niet.'
Reacties:
ze moet gewoon die singel gaan opnemen en dan lekker muffins bakken voor alex LOL mijn oom heet alex