Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » eighty nine
just a movie
eighty nine
'William, begrijp me niet verkeerd, maar je kunt aan je lichaamstaal zien dat je het niet snapt. Jij zou het misschien heel anders hebben gedaan. Jij zou misschien meteen ja gezegd hebben. Maar dan zet ik mijn vriendschappen op het spel en dat zie ik niet zitten als ik eerlijk moet zijn.' Ik had het zo vriendelijk mogelijk gezegd. Nu kon ik alleen maar hopen dat hij dit wel begreep. William knikte.
'Je hebt gelijk. Ik begrijp het niet. Als ik jou was zou ik meteen ja gezegd hebben. Maar jij bent mij niet en ik ben jou niet. Dus zullen we gewoon dit nummer opnemen en kijken hoe het verder gaat?'
'Doen we.' zei ik opgelucht. Nu pas besefte ik wat ik had gedaan. Ik had de baas van Lyam tegengesproken. Als hij opvliegender was geweest had hij Lyam kunnen ontslaan. Niet dat dat veel nu had gehad. Dan zouden hij en de jongens gewoon naar een ander platenlabel gaan om daar verder te gaan. En als dat niet zou lukken zouden ze nog een bende fans hebben, en die zouden het niet zomaar laten gebeuren dat William Troublemaker ontsloeg.
'Dan geef ik jullie nu de tekst van het nummer.' Terwijl hij dat zei klapte William in zijn handen. Uit een deur kwam de vrouw met het rode haar gelopen om ons allemaal een papiertje te geven.
'Het rijmt niet.' zei Edward. Ik had het ook al gezien maar ik had zoiets van: what the hell? Dit kan nog lachen worden. William glimlachte.
'Ik dacht al dat jij dat zou opmerken. Maar je hebt gelijk. Het rijmt niet. We willen eigenlijk een nieuwe rage beginnen.'
'Met andere woorden, jullie konden geen goede rijmwoorden bedenken.' zei ik bijdehand.
'Jij bent een slim dametje Lady, te slim als je het mij vraagt. Maar je hebt gelijk. We konden niet de goede rijmwoorden bedenken.' zei William terwijl hij me een knipoog gaf. Dit had verkeerd af kunnen lopen. Iemand anders had me eruit geknikkerd vanwege mijn 'brutaalheid'. Misschien moest ik toch maar eens gaan nadenken over wat ik zei.
'Is er al een melodie?' vroeg Martin terwijl hij zijn ogen van het papiertje af haalde.
'Nee, dat nog niet. Meestal begin je met een melodie en eindig je met de tekst. Maar we dachten: als het niet rijmt kunnen we net zo goed een hele nieuwe manier van liedjes schrijven bedenken.' Ik grinnikte. Ik besloot ter plekke dat ik William wel mocht.
'Dus wij moeten ermee gaan experimenteren?' vroeg Lyam.
'Dat hoeft niet. We zijn er zelf nog niet eens achter of het een snel of een langzaam nummer wordt. Het heeft allebei wel iets vind ik persoonlijk. Maar we werken eraan.' zei William.
'Aha.' zei Phoebe. 'Dit is een liefdesliedje?' vroeg ze nieuwsgierig.
'Half.' zei William. 'Aan de ene kant gaat het inderdaad over liefde. Maar iedereen ziet er ziet, of eigenlijk hoort, er iets anders in. Zo hoort de persoon een er een liefdesliedje in. Persoon twee hoort er iets in dat over de aarde gaat. Persoon drie hoort er naastenliefde in en ga zo maar door. Iedereen interpreteert het liedje anders.
'Gelukkig maar want als iedereen overal hetzelfde van vind zou het ook maar een saaie boel wezen.' zei de vrouw met het rode haar.
'Ik heb dit nummer geschreven.' ging ze meteen verder. 'Wat vinden jullie ervan?'
'Ik vind het een cool nummer. En iedereen heeft ongeveer even veel tekst, dat is ook altijd mooi.' zei ik.
'En het is een liedje met inhoud.' zei Phoebe. Ik knikte. De jongens bleven stil.
'Volgens mij hebben een paar mensen hun tong verloren.' zei de vrouw lachend. Meteen begonnen de jongens te vertellen hoe mooi en goed ze het liedje wel niet vonden. Ik begon te lachen. Net zoals Phoebe en de vrouw met het rode haar.
'Ik vind uw haar cool.' zei ik tegen de vrouw.
'Alsjeblieft, zeg maar je. Ik ben pas acht en twintig. Zo oud ben ik nog niet. Ik ben trouwens Brooke.' zei de vrouw.
'Brooke, we weten hoe je heet.' zei Martin.
'Jullie wel, maar die twee meisjes niet.' zei Brooke terwijl ze naar mij en Phoebe wees. Martin werd rood en Phoebe en ik begonnen weer te lachen.
'Ik ben Phoebe, en dat geval daarzo heet Lady.' zei Phoebe.
'Dat weet ik. De jongens stoppen maar niet met over jullie praten.' zei Brooke. Nu werden alle jongens rood.
'Ze zeggen toch wel goede dingen hoop ik?' vroeg ik lachend.
'Alleen maar goede dingen.' verzekerde Brooke me. 'En jullie voldoen precies aan hun beschrijvingen.'
'Wat hebben ze eigenlijk over ons gezegt?' vroeg Phoebe nieuwsgierig. De jongens begonnen meteen te protesteren. Helaas voor hun liet Brooke zich niet tegenhouden.
'Jullie hebben mooi haar.' zei ze. 'En jullie zien er goed uit in een pyjama. En jullie kunnen goed zoenen.'
'Lyam!' riep ik lachend uit
'Alex!' riep Phoebe terwijl ze Alex een speels tikje gaf.
'Oeps.' zeiden ze tegelijk, en ze werden nog roder dan een tomaat
Reacties:
