Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » just a movie » ninety

just a movie

14 aug 2012 - 20:57

1056

3

322



ninety

ok, ik ben er zonet achter gekomen dat ik volgend jaar weer bij mijn ex in de klas zit... is op zich niet zo'n probleem, ik kan wel met hem lachen. maar ik was liever bij een paar andere mensen in de klas terecht gekomen.... en de enige mensen die ik ken die in mn klas zitten zijn dus jongens. tja... wish me luck!!

De dagen daarna zat ik alleen maar in de studio. Ik had een idee gehad voor de melodie van het liedje en had het liedje gezongen zoals ik vond dat het moest gaan. William vond het geniaal en hij heeft het gebruikt voor de totale melodie. Samen met de jongens stond ik in de studio. Iedereen had zijn eigen microfoon. Ik had ook zo'n coole koptelefoon op. Daardoor hoorde ik alles nog beter. Of zoiets. Ik weet het niet precies. Ik zette dat ding alleen maar op omdat het er zo cool uit zag. Phoebe kwam ook mee naar de studio's. Zij hoorde het altijd meteen als er iets teveel was. Of als er iets miste. Ook zij kreeg een baan aangeboden. Of dat ze voortaan commentaar wilde geven op de nummers. Dat hield in dat ze naar alle geproduceerde nummers moest luisteren en daar dus commentaar op geven. Ze had een contract voor een half jaar getekend. Dus als ze ging studeren was ze weer helemaal werkloos. Ze wilde zich kunnen concentreren op de pilotenopleiding. 'Plus', had ze gezegt, 'ik wil geen baan die ik zonder Alex en Lady nooit gekregen zou hebben. En door dit te doen zie je niks van de wereld. Als piloot kan dat wel.'
'Waarom gaat er zoveel talent verloren deze week?' had William geklaagd.
'Niet om bot te zijn, maar ik ben blij dat je niet bij Troublemaker bent gekomen.' had Alex tegen me gezegd. Ik had mijn schouders opgehaald.
'Ik wilde niet tussen jullie inkomen.' had ik tegen Alex gezegd.
'Dat weet ik.' zei Alex.
'Dat is dus het leuke aan jou, je begrijpt mensen zonder dat zij weten dat je ze begrijpt.' had Lyam gezegd toen hij naast ons kwam lopen.
'En het is altijd fijn om werk en privé gescheiden te houden.' had ik gereageerd. Toen pas drongen Lyams woorden tot me door.
'Hé? Wat? Hoezo begrijp ik mensen? Ik snap het niet.' Daardoor was iedereen in lachen uitgebarsten. Nouja, iedereen... Iedereen behalve ik dan. Want ik snapte er helemaal niks van. Ik sneed wat fruit en begon aan de laatste muffins. Ik besloot snel weer iets te gaan bakken. Maar iets anders dan muffins. Die had iedereen al geproefd. Die nacht maakte we het laat. Heel erg laat. Te laat. Iedereen was blij met de keuzes die ik had gemaakt. Dus toverde Martin de keukentafel om in een draaitafel (met andere woorden, een cd-speler met een cd erin die op replay stond.). Alex had de voorraadkast geplunderd en allemaal bakken met chips, popcorn, chocola en gummibeertjes neergezet. Natuurlijk deed Alex dat. Die wist wat lekker was. Ik en Phoebe verduisterde alle ramen en Lyam hing een soort van een discobol op. Geen idee sinds wanneer we die hadden. Waarschijnlijk al heel erg lang. Edward schoof intussen de bank, de stoelen en de zitzak opzij zodat we konden dansen. Toen begon het feest. Eigenlijk was het best triest. Met zijn zessen een feestje bouwen. Maar iedereen was zo dronken als maar zijn kan. Nouja, iedereen, iedereen behalve ik. Ik had een glas bacardi-cola gedronken maar daar hield het bij op. Ik had geen alcohol nodig om gezellig te zijn. Dat ene glas had ik gedronken omdat ik de glazen van mij en Lyam door elkaar haalde.
'Wat zit er een raar ijsjessmaakje aan deze cola.' had ik verbaasd gezegd. Lyam had verbaasd gekeken.
'Dat is mijn glas!' had hij lachend geroepen.
'Wat zit er in dat glas?' vroeg ik met dichtgeknepen ogen.
'Geef nou antwoord Lyam, ik word bang. Wat heb ik gedronken?'
'Er zat bacardi in. Niet zo heel veel hoor, maar een klein beetje.' had Lyam gezegd. Het hielp niet zo heel veel. Ik was naar de kraan gerend en had zo ongeveer de hele kraan leeggedronken. Toen ik terugkwam zat iedereen in een kring op de grond. Ik ging naast Lyam zitten en legde mijn hoofd tegen hem aan.
'Wat doen we?' had ik gevraagd op dezelfde manier als Isabella in Phineas and Ferb.
'Een drankspelletje. Je moet allemaal opdrachten uitvoeren. Als je het goed doet mag je iemand kiezen die een shotje moet drinken. Mislukt het, dan moet jij een shotje drinken. Doe je mee?' vroeg Edward.
'Moet ik alcohol drinken?' vroeg ik een beetje angstig.
'Liever wel, maar als je het niet wil mag je het ook op water houden. Maar dan moet je een heel glas drinken en mag je alleen naar de wc als je een opdracht goed uitvoert.' besloot Martin.
'Dan doe ik mee.' Die avond moest ik heel erg vaak naar de wc. Maar ik ging liever elke vijf minuten naar de wc dan dat ik niet meer wist wat ik die ochtend had gegeten. Of dat ik mijn eigen naam niet meer wist. Dat gebeurde bij Phoebe. Die was namelijk niet zo gewend aan grote hoeveelheden drank. Ik heb me kapot gelachen. Zeker om de opdrachten. Ik kreeg altijd die domme opdrachten zoals: praat twee minuten met iemand zonder ja, nee of eeuhm te zeggen. Voor elke keer dat je dat zegt drink je een glas water. Je mag niet niks zeggen. Dan moet je tien glazen drinken. Uiteindelijk had ik beter kunnen zwijgen. Ik moest namelijk twaalf glazen water drinken. Twaalf fucking glazen van een halve liter. Gelukkig was de volgende opdracht: hoeveel is 300 keer 4? Ik was altijd een superheld geweest in wiskunde.
'1200!' riep ik meteen. Omdat ik wist dat dat goed was racete ik naar de wc.
'Dat luchtte op.' zei ik toen ik terug kwam. Daarom moest iedereen keihard lachen. Iedereen leek ontieglijk stoned. Het was gewoon grappig. Eigenlijk moest ik hier foto's van maken, of de hele boel filmen. Dat is grappig voor later. Die filmcamera was zo gevonden. Ik zette hem zo neer zodat niemand hem kon zien maar zodat je wel alles kon zien. Na ongeveer twee uur droeg ik Phoebe naar bed. En Lyam. En Alex. En Edward. En Martin. Eigenlijk bracht ik ze gewoon naar hun deuropening om ze daar neer te gooien. Lyam legde ik mooi in ons bed. Alleen snurkte hij heel erg. Dus ging ik maar naar de keuken. Ik begon met een overheerlijke kruidkoek te bakken. Toen nog een. En nog een. Uiteindelijk had ik vijf kruidkoeken. Aantekening voor mezelf: Phoebe boodschappen laten doen.


Reacties:


tamarastyles
tamarastyles zei op 30 juni 2013 - 17:02:
O NO, 2 meiden en voor de rest jongens!!?
respeckt!! arme meid toch..
arme phoebe ze hoeft toch niet in haar eentje
boodschappen te doen?! dat overleeft ze niet!


ZoeyRedbird
ZoeyRedbird zei op 20 aug 2012 - 21:00:
nee. dat wil je niet. geloof me, dat wil je niet. als het nou lieve, leuke, aardige, schattige jongens zoals in al die typische meidenfilms zijn... dan is het wel te doen. jeweetwel van die persoontjes die je tas voor je dragen enzo. maar de meeste jongens zijn zo niet.. dus je wil niet met alleen maar bij jongens zitten. geloof me maar, ik heb een keer in een klas gezeten met 2 andere meiden. dat was niet... ideaal


Tweety
Tweety zei op 19 aug 2012 - 0:09:
Whaaa leuk

En ik wil ook met alleen maar jongens in de klas zitten!!! Xd