Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » ninety three
just a movie
ninety three
Henk en ik volgde Lyam. Hij wist de weg uit zijn hoofd. Het was nog niet donker maar de schemer zou zo intreden. In de auto had Lyam zijn zus Alyss gesms't. Of dat zij ook wilde komen omdat hij haar nodig had. Intussen waren mijn ogen gewend aan de duisternis. In de verte zag ik drie personen staan. Toen ik dichterbij kwam zuchtte Lyam diep voordat hij doorliep. Ik keek nieuwsgierig naar de mensen. Er stond een vrouw van ongeveer drie en twintig. Ze stond tussen een man en een vrouw in van allebei in de vijftig. Dat zouden waarschijnlijk Alyss en Lyams ouders zijn. Alyss huilde. Ik bekeek haar eens goed en zag dat ze heel erg op Lyam leek. Ik keek naar de ouders en schrok. Het leek alsof ze zich verveelde! Alsof ze naar de Sahara keken in plaat van het graf van hun jongste dochter. Maar dat kon toch niet? Lyam ging steeds langzamer lopen, maar hij kon niet voorkomen dat we bij het graf van Maya kwamen. Meteen viel Lyam in Alyss' armen en samen huilde ze alsof het het laatste was wat ze zouden doen.
'Ben je daar eindelijk? God, was het nou echt nodig om Alyss te bellen? Heb je ons nou echt nodig om je staan janken bij een stukje aarde? Ze is dood Lyam. Ze is dood. Accepteer het. Janken veranderd niets. Je bent altijd al een watje geweest. Je had gewoon niet moeten bellen. Dan hadden wij tenminste onze film af kunnen kijken.' zei Lyams vader. Lyam reageerde niet.
'Wat doet zij nou weer hier?' vroeg Lyams moeder meteen nadat haar man uitgepraat was. Ik was geschokt. Ze praatte alsof ze het over een kakkerlak had die zonet haar haar had opgegeten. Ik besloot er maar niet op te reageren. Ik liep naar Lyam toe. Hij had me nodig op het moment. Ik opende mijn tas en gaf Alyss en Lyam allebei een zakdoekje. Ik had alleen niet over de prullenbak nagedacht. Nouja, dan werd mijn tas maar vies. Een tas is te vervangen.
'Joehoe, sletje, ga je nog vertellen waarom je hier bent?' Nu was ik het toch echt zat. Die mensen konden te ver gaan. Ik gaf Lyam nog een zakdoekje en draaide me om.
'Ik ben hier om Lyam te troosten. Aangezien zijn ouders meedogenloze rotzakken zijn die meteen een oordeel over iemand klaar hebben. Zelfs mijn ouders zijn de afgelopen jaren nog aardiger geweest. En dat zegt een boel. Maar ik denk dat je beter genegeerd kan worden dan dat er zoiets als nu gebeurd.' siste ik. Het was misschien niet aardig, of fatsoenlijk of iets in die richting, om dit nu te zeggen, maar man, wat voelde het goed om dat te zeggen.
'Lyam kunnen we even met je praten? Nu? Die bitch van een vriendin van je mag ons niet horen.' zei Lyams moeder hooghartig. Gelukkig hield Alyss me tegen. Ik zou anders niet voor mijn daden instaan. En ik had geen zin om bij het graf van mijn, nouja, soort van dode schoonzusje een paar mensen een klap in het gezicht te geven. Alyss draaide zich om naar mij en Henk.
'Ik zou kunnen zeggen dat ze vroeger niet zo waren. Dat de dood van Maya ze heeft veranderd. Maar jullie zijn slim genoeg om te weten dat als ik dat zou zeggen, ik zou liegen. Mijn ouders zijn altijd zo geweest en het is niet makkelijk geweest. Ik was altijd wel het lievelingetje van ze, maar ik vond het nooit eerlijk voor Maya en Lyam. Ik heb ze heel vaak gevraagd waarom ze mij geweldig vond en hen verschrikkelijk. Dan hadden ze maar meer op jou moeten lijken. Dat was hun antwoord. Daarom ben ik altijd de geweldige grote zus geweest. Ik haalde Maya op van school aangezien mijn ouders dat niet deden. Ik heb haar vanaf groep een opgehaald en weggebracht. Mijn leraren wisten dat, dus ik mocht altijd iets later komen en iets eerder weggaan. In het begin vond mijn klas dat altijd oneerlijk. Toen heb ik de grootste protesteerders mee naar huis genomen en ik heb laten zien wat ik allemaal deed. Toen zeiden ze nooit meer iets. Ze boden zelfs aan om mijn huiswerk te maken. Want, zeiden ze, ik moest brood smeren voor Lyam en Maya, ik moest kleren voor ze uitzoeken, ik moest hun kamers opruimen, ik had de gesprekken met hun leraren. Dat soort dingen deed ik allemaal. Toen Lyam gitaar wilde leren spelen heb ik om een gitaar gespeeld. Daar heb ik nooit wat mee gedaan, maar zo kon Lyam er mee oefenen. Dus Lady, je hebt gelijk. Mijn ouders zijn vooroordelende klootzakken. Daarom heb ik geprobeerd een perfecte grote zus te zijn. Nu is Maya dood, en Lyam het huis uit en kan ik doen wat ik wil. Dat is een enorme verandering. Maar goed, daar gaat het niet over.'
'Bedankt Alyss, ik was al bang dat het aan mij lag.' zei ik.
'Absoluut niet. Zoals ik al zei: het zijn klootzakken. Absoluut klootzakken.' In de verte hoorde ik Lyam schreeuwen.
'Jullie staan hier bij het graf van jullie jongste dochter! Jullie zouden moeten huilen! Jullie zouden haar moeten missen! Maar alles wat jullie doen is mijn vriendin, mijn geweldige Lady afkraken! Lady is mijn grote liefde, ik kan niet zonder haar! Dus of jullie houden je kutopmerkingen voor je, of je ziet mij niet meer, totdat jullie mij eindelijk accepteren!' Meteen rende ik naar Lyam toe. Ik moest voorkomen dat hij de grootste fout van zijn leven zou maken.
'Hij meent het niet hoor.' zei ik snel. Ik draaide me om naar Lyam, en praatte tegen hem. Ik praatte hard genoeg zodat zijn ouders me konden horen.
'Je maakt een grote fout. Je moet met je ouders praten. Voor mijn part ga ik terug naar Nederland als dat je ouders blij maakt.' Ik weet het, het gaat helemaal nergens over, maar ik wilde dat het goed kwam tussen Lyam en zijn ouders.
'Die slet daar heeft een punt. Als zij terug gaat naar Nederland praten we weer met je.'
Reacties:
Even voor de duidelijkheid, ik ken genoeg volwassen mensen die dat soort woorden gebruiken. Ik heb een lerares gehad die me regelmatig een hoer en dikzak noemde en die was een jaar of dertig.
Plus, vergeet niet dat het een verhaal is waarin overdreven wordt. Ik moet duixelijk maken dat Lyam rotouders heeft en dat is op deze manier gelukt. Daar komt bij dat ik de opzet van dit verhaal geschreven was toen ik een jaar of twaalf was. Dan schrijf je gewoon verhalen omdat het kan. Ik heb dit online gezet; puur omdat ik dan een back up heb van mijn originele werk, mijn allereerste, afgemaakte verhaal waar ik behoorlijk trots op ben.
Als ik deze scene eruit zou halen, of zou versoepelen dan gaat het in de rest van het verhaal mis.
Ik weet dat ik heb gezegd dat kritiek welkom is, maar het is niet echt nodig om mijn hele hoofdstuk de grond in te boren, want zo voelt het voor mij.
Geen goed hoofdstuk. Ik geloof niet dat er volwassen mensen bestaan die de woorden hoer en sletje gebruiken. Beetje overdreven
dit hoofdstuk is juist fantastisch!
je geeft precies weer hoe ouders het niet eens kunnen zijn met de keuze van je lover. en hebt het lekker overdreven
i like that. ik vind dit een van de beste hoofdstukken!
XXXXXX Tamara