FanFic.nl

Sunrise - KAULITZ

O4

“Blijf even stilstaan”�, zei hij. Onze lichamen waren niet langer met elkaar verbonden en een gevoel van angst overviel me toen ik daar helemaal alleen in de donkere kamer stond. Het voelde alsof gevaar langs alle kanten dreigde. Tom hoorde ik niet meer, alleen maar het opentrekken van enkele laden. Mijn hersenen zeiden me dat het beter was om me niet af te vragen wat hij zocht en of hij het gevonden had. De duisternis beviel me niet zonder dat ik zijn armen rondom me voelde. Ik zuchtte geënerveerd. Het leek wel alsof ik paranoïde werd. Ik slaakte een gil toen hij plots tegen me opliep. “Idioot,”� riep ik uit, “steek dan toch het licht aan.”� Ik wreef even over mijn elleboog, die lichtjes pijn deed. Ik hoorde Tom zenuwachtig lachen. Zijn ene arm sloot hij om mijn middel, zijn andere legde hij in mijn knieholtes. Hij hief mij op en begon langzaam te bewegen door de kamer. “Geen licht, alsjeblieft”�, smeekte hij zachtjes terwijl ik mijn arm om zijn nek sloeg. Hij had een mutsje aan, of een bandana. In ieder geval voelde ik zijn haar niet, wat ik enigszins jammer vond. Ik haalde opgelucht adem toen Tom me zachtjes op bed plaatste. Hij was erin geslaagd om nergens tegenaan te lopen. Misschien had hij dit dan toch al meer gedaan. “Deze nacht zal je niet vlug vergeten”�, zei hij met een zwoele stem terwijl hij op me kwam zitten. Ik voelde zijn warme adem dichter komen en uiteindelijk drukte hij zijn zoete lippen op die van mij. Het was een korte kus. “Waar is je piercing?”�, zei ik vragend. “Uitgedaan.”� Ik begreep het niet, maar zijn lippen voelden ondanks het gebrek aan dat metalen stukje toch nog ontzettend lekker aan. Ik wist niet wat er nog te gebeuren stond, maar ik kon wel zeggen dat dit niet echt verliep zoals ik het me altijd in mijn hoofd had voorgesteld. Mijn handen zochten Tom’s lichaam en duwden het dichter naar me toe. Ik gleed met mijn handen onder zijn T-shirt en voelde hoe de spieren in zijn buik zich opspanden. Op de tast vond ik met mijn lippen zijn oor en begon ik er zachtjes aan te sabbelen. “Ik zal ervoor zorgen dat mijn naam voor altijd in je geheugen gegrift staat”�, lispelde ik en in mijn verbeelding zag ik hoe zijn nekhaartjes overeind gingen staan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.