FanFic.nl

Fall again • Harry Styles [afgewerkt]

Six

De ochtend was verschrikkelijk. Zo actief als ik gisteren maar kon zijn, zo moeilijk was het nu om nog maar mijn ogen open te houden. Ik was goed uitgerust, daar niet van, maar had een brandende pijn in mijn zij, die bij elke ademhaling een elektrische schok door me heen leek te jagen. Ik kon me niet bewegen, wat al helemaal niet te begrijpen was als je me gisteren zou hebben bezig gezien. Het was allemaal niet eens zo erg in vergelijking met de marteling die volgde na het opstaan.

Ze schoof de gordijnen open en keek naar buiten. ‘Alweer zo’n grijze dag’, zei de gestalte hoofdschuddend zonder zich om te draaien. Na een diepe zucht kwam ze breed glimlachend naar me toegelopen en trok de lakens van me af. ‘Opstaan huphup!’ glimlachte ze en gaf me een klopje op mijn benen. Ik kreunde en sloot mijn ogen opnieuw, maar het mocht niet lang duren. De deur ging een paar keer open en dicht alvorens twee paar armen zich onder mijn rug schoven en mijn lichaam omhoog duwden. Alsof ze naalden over mijn hele lijf hadden geprikt en er na een paar uur pas weer uitgehaald, precies op gevoelige plekken. Met de ondersteuning van de verpleegster lukte het me om rechtop te zitten en was ik meteen ook wakker genoeg om te vragen wat de plannen waren. ‘Je gaat ontbijten’, glimlachte ze. Mijn blik ging over haar kapsel, gezicht en bovenlichaam. Afgezien van het witte pakje zag ze me er best leuk uit. ‘Hoe heet je?’, vroeg ik. Haar glimlach verliet geen moment haar zijde. ‘Annemarie,’ grijnsde ze, ‘maar jij mag Anne zeggen.’ Aha. Een voorkeursbehandeling, niet mis hoor. Alsof ze mijn gedachten kon lezen schudde ze haar hoofd en verzwakte haar greep op mijn onderrug. ‘Doen ze hier allemaal hoor.’ Ik grijnsde en leunde achteruit tegen het opgeschudde kussen aan. Annemarie liep de kamer uit, om amper een tel later weer binnen te lopen met een plateau en bestek. ‘Dus, wat wil je graag?’ keek ze me aan. ‘Ik kan wat ontbijtgranen met warme melk voor je klaarmaken als je dat wil,’ zei ze en glimlachte, ‘het is toch nog redelijk rustig momenteel.’ Ik knikte. ‘Dat is goed hoor, dankjewel’, gaf ik haar een bemoedigend knikje. Haar schoenzolen maakten een piepend geluid toen ze de kamer uit liep en de deur achter zich vergat dicht te doen.

Na mijn kom ontbijtgranen en het bezoekje van de schoonmaaksters, vond ik dat het tijd was de dingen eens op een rijtje te zetten, misschien kon ik al wat meer te weten komen over bepaalde zaken. Zoals mezelf bijvoorbeeld. Ik had sinds gisteren nog geen spiegel gezien en wist dus ook niet hoe ik eruit zag, of beter gezegd juist niét uitzag. Ik was nooit echt knap geweest, een gewoon doordeweeks meisje. Ik hield van lezen, koffie, dansen, lachen en muziek. Vooral dat laatste dan. Van klassiek tot techno, ik luisterde alles zolang je er maar op kon bewegen en er iets van een beat in zat. Het gebeurde dan ook niet weinig dat ik ‘s avonds laat onder de douche nog stond mee te brullen met mijn favoriete nummers. Dat was vast nog steeds zo, ik moest het maar eens navragen. Over muziek gesproken trouwens, het was ook niet raar dat er opeens honderden nieuwe nummers op mijn iPod stonden. Nouja nieuw waren ze niet meer als je naar het jaartal keek, maar wel voor mij. Ook compleet nieuwe bands waar ik nog nooit van had gehoord. Er zaten er trouwens best wel leuke tussen.

Reacties: