Hoofdcategorieën
Home » One Direction » just a movie » ninety five
just a movie
ninety five
Ik werd wakker van hard gelach in de woonkamer. Ik rekte me uit en merkte dat Lyam weg was. Die gast kon wakker worden, opstaan en het huis verlaten zonder me wakker te maken. 'Omdat ik altijd zo schattig sliep' zegt hij dan altijd. Het gaat helemaal nergens over maar ik heb me er maar bij neergelegd. Plus, ik vind het niet zo erg om uit te slapen. Ik stapte het bed uit en keek in de kledingkast. Ik viste een trui van Lyam uit de bende die in de kast lag en trok hem aan. De trui was veel te groot. Maar wel lekker warm en zacht. En de trui rook naar Lyam. En zeg nou zelf, dat is altijd een pluspunt. Ik liep de deur uit en vertrok in Lyams trui en mijn pyjama short naar de woonkamer. Daar zag ik Lyam, Edward en Martin op de bank. Lyam had een big smile op zijn gezicht.
'Goedemorgen sweetheart.' zei hij met zijn bekende grijns.
'Goedemorgen mensen.' zei ik terwijl ik een appel pakte en op de zitzak ging zitten. Uiteraard nadat ik Lyam een dikke kus had gegeven.
'Ken ik die trui niet ergens van?' vroeg Martin met een frons op zijn gezicht. Ik keek even omlaag.
'Ja, dat kan wel. Ik heb deze van Lyam geleend.'
'Sinds wanneer?' vroeg Lyam lachend. Mensenkinderen, wat hield ik van die smile.
'Sinds ik hier woon. Iets in die richting.'
'Maar ik heb je hem nog nooit zien dragen.' zei Lyam verbaasd.
'Dat komt omdat ik deze meestal draag als jullie niet thuis zijn. Ik wist niet of dat ik hem mocht lenen dus ik dacht, dan vraag ik het maar niet.'
'Dat is mijn Lady.' zei Lyam terwijl hij zijn longen zo ongeveer uit zijn uber-knappe lichaam lachte.
'Ondanks alles van gisteren heb je hopelijk wel lekker geslapen?' vroeg Edward.
'Ja hoor, ik slaap meestal wel goed. Waar zijn Alex, Janice en Phoebe eigenlijk?' Ik wilde van het onderwerp 'gisteravond' af. Ik wist maar al te goed dat Lyam alles aan zijn makkers had verteld.
'Phoebe voelt zich niet zo goed, Alex is bij haar. Janice is in haar eigen appartementje. Ze had haar eigen huisje gemist zei ze.' verklaarde Edward.
'Aha.' zei ik op mijn allergeniaalst terwijl ik een hap uit de appel nam.
'Wat was er eigenlijk zo grappig net?' vroeg ik toen ik de hap had doorgeslikt.
Martin keek Lyam even aan. Lyam knikte. Blijkbaar gaf hij toestemming om het hele verhaal te vertellen. Wat het hele verhaal ook mocht zijn.
'We hadden het over mijn ouders.' zei Lyam serieus. Ik fronste mijn wenkbrauwen.
'Ik heb ook goede herinneringen aan ze!' verdedigde hij zichzelf.
'En dat komt door ons.' zei Martin trost. Ik fronste mijn wenkbrauwen nog meer. Voor zover dat mogelijk was.
'Je ziet er echt prachtig uit als je zo kijkt.' zei Lyam terwijl hij me een kus probeerde te geven.
'Eerst het verhaal, dan een kus.' zei ik dreigend. Lyam zuchtte en Martin begon met praten.
'Iedereen had zijn ouders al voorgesteld, buiten alle televisie camera's enzo om. Iedereen behalve Lyam dan. Telkens als we ernaar vroegen veranderde hij van onderwerp. Uiteindelijk meldden we ons allemaal ziek op school zodat we naar Lyam konden gaan. Onze scholen dachten dat het dus door al dat talentenjacht gedoe kwam en ze zeiden er niks van. Best wel cool van ze, er zijn genoeg scholen die het meteen hadden gecontroleerd. We ontmoeten elkaar op het pleintje bij Lyam in de straat. We belden aan en Alyss deed open. 'Dit gaan Lyam niet leuk vinden' had ze gemompeld. Op dat moment snapten we geen van allen waarom ze dat zei. Ze riep Lyam en haar ouders en zette ons in de woonkamer neer. Ze gaf ons wat drinken en zei dat ze deze vulkaanuitbarsting niet mee wilde maken. Dus ze vertrok naar haar vrienden om te gaan bowlen of zoiets. 'Liever die verschrikkelijke schoenen dan dit' had ze gezegd toen ze afscheid nam. 'Let maar niet te veel op mijn ouders. Hou maar gewoon in je hoofd dat Lyam al het goede is dat hun niet zijn'. Ik weet nog goed dat ik bijna in lachen uit barstte.' zei Martin dromerig. Edward nam het stokje van Martin over en ging verder met het verhaal.
'Toen kwam Lyam met zijn ouders binnen. Ze hadden meteen hun mening klaar. Zo was ik absoluut gay. Dat hadden ze meteen besloten en dat zeiden ze ook. Alex was de grote smurf en Martin was de sportfanaat.'
Reacties:
Sportfanaat is toch helemaal niet zo erg? Gay ook niet want ik ben bi.
Alleen dat van,die smurrie vind ik gemeen.