FanFic.nl

De Universele Honger Spelen

Happy Hunger games

( Voor de duidelijkheid, Sakura is dat meisje met een boomerang die vrijwillig was. Kenichi is de samoerai die ook vrijwillig was. John is een rijk verwend jongetje, hotaru is gestoord, en Cheng Weng die nerd.)

Sakura mediteerde in de kamer die haar gegeven was. Door dit werd ze kalmer, en kon ze zich beter concentreren. Daarmee is niet alleen nu bedoelt, maar voor altijd. Mediteren is net als fysieke training, maar dan voor je hersenen. Een techniek die haar geleerd is, nadenken over hoe je vecht. In haar gedachte vecht ze tegen een man. Al haar aanvallen raken hem met dodelijke precisie. Weet je hoe het werkt? Net zoals als je in het echt iets de hele tijd doet, doe je het gemakkelijker. Hetzelfde werkte met je gedachtes, want je hersenen programmeren alles. De samoerai die ook vrijwillig was in azie, was haar broer. Haar broer die haar en haar moeder had verlaten, om een samoerai te worden. Ze moest een ninja worden! Ze moest mensen vermoorden om eten op tafel te krijgen! Dat allemaal omdat haar broer wegging. Ze had haarzelf opgeofferd, om de honger spelen te doen. Waarom? Om te winnen, om beroemd te worden, en nooit meer een mens hoeven te vermoorden voor eten. Ze had het eten dan al. Ze had al zoveel mensen vermoord dat het haar niet meer uitmaakte om 23 mensen te vermoorden. Ookal was een haar broer.

" Kom maar vooral NIET binnen, Kenichi.", zuchtte ze. De samoerai, die net voor haar deur was, en wou gaan kloppen was verrast. "Hoe kon je me door de deur zien?", lachte hij gewoon blij. Iets dat Sakura irriteerde tot in haar bot. "Ze opende de deur, met wapen en al in haar hand. " Ik ga je vermoorden!", schreeuwde ze. Ze wou hem net gaan slaan, maar toen kwam iemand naar haar toe. Het was die gast die haar sponsors moest regelen. Hij had een docter outfit aan, verder was hij gewoon je typische chinees. "Er is een trainingsruimte voor jullie. Ik zou jullie aanraden om er naartoe te gaan.", zei hij. Sakura knikte, terwijl ze strak naar haar broer keek. "Als we in het veld zijn, kom ik jouw als eerste halen.", fluisterde ze hard genoeg voor hem om te horen.

Iedereen verzamelde zich bij de training etage. Azie's mentor begon zijn team een speech te geven. "Overleven is het halve werk. Al was je de sterkste van de wereld, als je geen 'survival' skills hebt, red je het niet. Bij het trainen zou ik zulke dingen leren. ", begon hij. De rest vonden ze niet belangrijk.

"Je moet ze aanvallen. Hoe kan je winnen als je niet aanvalt. Wij van zuid amerika zijn sterk, en dat gaan we laten zien! Val de meeste mensen aan tijdens het spullen pakken, dan hoef je minder werk later te doen, en kan je je beter concentreren op overleven.", zei de mentor van zuid amerika.


"Val van-", de mentor kon zijn zin niet afmaken want hij werd onderbroken door John. "Hou je bek. Ik ga winnen, want mijn familie is rijk. Ze sponsoren gewoon meer dan duizenden euro's totdat ik gewoon een bom krijg, die jij mij gaat geven. Want anders gaan ze je leven kopen, en werk je binnen tien seconde als mentor, tot een mijnenwerker.", zei John kalm. "J-j-ja, meneer.", stotterde zijn mentor.

"Doe wat je instinct zegt, Je instinct heeft altijd gelijk.", zei de mentor van Alaska.

"Overleef, en wacht tot ik je sponsor.", zei de mentor van Europa.

Toen begon de training. Allemaal namen ze eerst de hindernis baan af. John, Cheng Weng en Kenichi waren het slechtst erin. Terwijl Sakura, Tella en Zunga het best erin waren.

John en Cheng Weng hadden geen talent met elk wapen, maar Cheng Weng was goed met overleef dingen. Kenichi was goed met een zwaard, en hij was heel erg krachtig. Tella was heel erg snel en lenig, zo snel dat je haar letterijk niet kon aanraken. Want ze ontweek het uit reflex, dit is extra bijzonder, want ze is pas twaalf. Sakura was goed met wapens van ver. Ze is goed met een pijl en boog, messen gooien en meer. Alleen een boomerang was er niet, en zij was het beste daarmee. Hotaru was het beste met een mes, ze stak er snel mee. De rest had hun eigen specialiteit.

Ze hadden al snel een bondgenootschap gesloten. De beroeps gingen samen, behalve twee. de twaalf jarige Tella en de verwende rijke John. Er waren er twaalf beroeps, heel gevaarlijk dus. De rest was in twee teams van vijf, en de andere van vier. Die van vier noemde zichzelf "De overlevers"


De overlevers:
Cheng Weng (cijfer is 2)
Tisha (Cijfer is 4)
Wilka (Cijfer is 6)
Kapuk Fajifi (Cijfer is 8)

Er is ook een groep van vijf. Opgericht door de mensen van Alaska Genaamd de aanvallers:
Kanut tiko (Cijfer is 8)
Kaskae kota (Cijfer is 7)
Corazon Kinlo (Cijfer is 4)
Christina (Cijfer is 1)
Zunga (cijfer is 9)
Mohammed (Cijfer is twaalf)

De beroeps:
Kenichi (Cijfer is 11)
Pascal (Cijfer is is 10)
Achmed (Cijfer is 9)
Kate (Cijfer is 9)
Kofi (Cijfer is 10)

De spelers die niet samenwerkte waren:
De twaalf jarige tella (cijfer is 12)
John, rijk (cijfer is 1)
Hotaru, Gestoord (cijfer is 9)
Sakura, Ninja beroeps (cijfer is 11)

Verder ging alles hetzelfde, tot het eraan kwam. Ze moesten nu wijzen wat ze konden.


Ze gingen allemaal naar het veld. Wat ze daar zagen, was iets dat je gewoon niet zou verwachten. Het was bijna zo erg als de sahara. Overal was ef zand, er was geen water in zicht. Verstoppen was moeilijk, dus het was standaard dat er bloed zou sproeien, en snel ook. Ze gingen naar de staart lijn.

De zon scheen op hun gezicht, dit werd een moeilijke strijd. Sakura keek naar de plaats waar alle spullen gehouden werd, en ze zag haar boomerang! En haar broer's zwaard. Gewoon de spullen van hun, en wat een paar andere spullen toegevoegd. Een goede strategie voor een groep zou zijn, om alles zo snel te pakken als je kan. Zo kunnen hun vijanden niet hun goede wapen hanteren, en zouden zij een voordeel hebben.

"GO!"

De overlevers rende zo snel als ze konden rechtdoor. Iets dat niet zo snel was. Gelukkig voor hun ging de rest naar de plaats waar hun spullen liggen. Sakura was eerste, ze nam haar boomerang en een tas, en rende weg. Zij werkte alleen dus haar spullen waren genoeg voor haar. Ineens kwam er al een parachute, met vier doosjes eraan, ze vielen voor John. John rende niet rechtdoor, of naar de spullen. In een van de dozen was een mes. In een andere was er een grote lange fles water. In een andere waren er verschillende medicijnen. En in de laatste was er gekookt vlees. John rende toen naar links. Hotaru kwam als tweede bij de hoorn aan, ze pakte haar mes, waar nog steeds bloed aan zat, en bleef daar toen zitten. Terwijl ze een rugzak pakte. Tella kwam als derde, ze wou net een werpmes pakken, totdat ze Hotaru zag.

"Meisjes zoals jij, haat ik!", schreeuwde Hotaru. Terwijl ze Tella probeerde te steken in haar buik. Maar ze ontweek het, toevallig was Achmed achter Tella, en Achmed werd geraakt in zijn zij. De man reageerde door een speer te pakken, maar Hotaru was te dichtbij, een speer ineffectief. Hotaru wist dit, ze haalde haar mes uit de zij van Achmed. Bloed begon te stromen uit zijn zij, het was een grote wond voor een kleine mes, maar Hotaru draaide met haar mes terwijl het nog in hem zat, waardoor het groter werd. "Je moet je schamen! Zo snel dood gaan!", riep Hotaru.

"Dat is bullshit! Ik ben nog niet dood!", schreeuwde Achmed terug.

"Nu wel!", riep Hotaru. Achmed werd boos en probeerde haar te slaan met zijn linker vuist op haar gezicht. Ze verschoof haar hoofd een beetje naar links, waardoor het mis ging. Daarna stak ze hem snel in zijn linker pols. Bloed begon heel erg snel te spuiten. De grond begon een kleine bloed plasje te worden, in maar vijf seconde. Achmed greep naar Hotaru, maar ze nam een stap achteruit, waardoor hij viel. "Ik wil niet dood!", fluisterde hij, voordat zijn ogen zijn pupillen verloren, en hij niet meer ademde. De hele gevecht duurde ongeveer een halve minuut.

Hotaru nam zijn speer en rende weg toen weg. Kenichi nam zijn zwaard rustig, niemand die hem durfte te storen. Hij liep toen gewoon rustig weg. Zunga pakte een speer, en gooide het hard stikke precies op Kenichi, maar Kenichi sneed de scherpe stuk er binnen twee secondes af. Hij draaide zich om, zijn ogen vol met woede. Hij liep naar Zunga, Die geen wapen had, en zwaaide met zijn zwaard, gemikt op zijn kil. Zunga. Nam een stap naar achter, waardoor het mis ging. Toen trapte Zunga hem in zijn buik, maar de armor van Kenichi was ondoordringbaar, vooral niet met maar een trap. "Dit wordt je eind.. Zunga!", lachte Kenichi.

"Je bent een samoerai! Waar is je gevoel van eer?", schreeuwde Zunga wanhopig. Zijn ogen waren wijd open terwijl zijn hart zo hard klopte dat misschien zelfs Kenichi het hoorde. Maar het was echter juist een kik voor Kenichi. " Je hebt gelijk.. Daarom geef ik je 'straf' voor het zo zwak zijn!", Kenichi zwaaide gevaarlijk met zijn zwaard tegen zijn kil. Het scheurde er door heen als een schaar door papier. Bloed spetterde op de grond. Al het bloed stroomde uit zijn lichaam. Het was een bloedbad.


"Happy Hunger games", zeiden Kenichi en Hotaru tegelijkertijd.

Reacties: