Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fall again • Harry Styles [afgewerkt] » Eight
Fall again • Harry Styles [afgewerkt]
Eight
Ik wist niet precies hoe het mogelijk was dat ik mezelf rustig hield terwijl ik Stephanie wenkte en met de seconde zenuwachtiger werd toen ze naar me toe liep. Ik ging rechtop zitten tegen de leuning achter me en trok mijn vriendin aan de hals van haar shirt omlaag. ‘Hoe heb je dat klaargekregen?’, fluisterde ik zo zacht als ik kon. ‘Wat?’ Ze keek me onbegrijpend aan. Ik gaf een kort knikje in de richting van de 5 personen naast me en keek haar doordringend aan. ‘Oh dat!’, zei ze met luide stem en bevrijdde zichzelf uit mijn greep. Ze glimlachte en kwam naast me zitten, sloeg een arm om me heen en draaide me in de juiste richting. Hí¹n richting. One direction.
‘Dat was dus wat we je wilden vertellen Rose’, begon Stephanie. Ik keek haar aan terwijl ze sprak en bemerkte niet de kleinste trilling in haar handen of stem, ze klonk vast en overtuigd van wat ze zei terwijl ze haar blik tussen mij en de anderen liet gaan. Ze pauzeerde even en keek me aan, nam mijn klamme handen vast. Ze keek me recht in de ogen terwijl ze sprak: ‘Ik weet dat je er nu vast geen bal van snapt en dit verschrikkelijk eng is, maar daar moet je even echt niet aan denken. We leggen je alles wel uit, oké?’ Ik knikte en beet op mijn lip, waardoor ze even in mijn handen kneep en een glimlach tevoorschijn toverde. Een paar stoelen verschoven terwijl ik strak voor me uitstaarde. Het kon gewoon allemaal niet, het was niet reeël, probeerde ik mezelf te overtuigen. Er klopte iets niet, ik wist alleen nog niet wat.
‘Rose?’ Ik herkende Louis’ stem en draaide me langzaam naar hem toe. De overige 4 jongens hadden zichzelf een stoel genomen en in een halve cirkel naast het bed gezet. Alvorens antwoord aan Louis te geven, gleed mijn blik over de verschillende personen voor me. Ik wist wie ze waren en herkende de jongens dan ook meteen, hoewel ze wel niet overeen kwamen met de werkelijkheid die ik me herinnerde. De jongetjes waar ik sinds kort fan was geweest en, dankzij Stephanie en haar fantastische M&G-kaartjes, nog niet zolang geleden had ontmoet, waren geen jongetjes meer. Gegroeid waren ze al zeker, en hoé. Ze waren volwassener geworden met de jaren, jaren waarvan ik niets meer wist. Ik slikte en liet mijn blik rusten op Louis. Hij glimlachte naar me en leunde naar het midden van de kring toe. ‘Je weet dus wie we zijn,’ constateerde hij meer dan hij vroeg, ‘maar je ként ons niet echt.’ Ik knikte en probeerde mijn handen onder controle te houden door ze op beide benen te leggen. ‘Kunnen jullie me alsjeblieft niet gewoon zeggen wat jullie hier doen en wat ik daarmee te maken heb?’ Ik probeerde niet bot over te komen, maar dankzij de zenuwen kwam het er toch scherper uit dan ik dacht. Zayn, die een stoel verder zat, grinnikte. ‘Oké oké, goed’, zei louis grijnzend en stak zijn handen afwerend voor zich uit. ‘Je weet wie we zijn, maar eigenlijk weet je veel meer dan dat. Zo’n drie jaar geleden, tijdens X-factor, heb je ons ontmoet en nadien zijn we contact blijven houden. Eigenlijk vooral die twee’, liet hij zijn ogen even van Stephanie naar Niall gaan waardoor ze beiden meteen niet wisten waar te kijken. ‘But that doesn’t matter. Van het een kwam het ander, je kent het wel, en dus zijn we doorheen al die tijd eigenlijk best close geworden.’ Hij haalde zijn schouders op en keek de anderen even aan. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek hem ongelovig aan. ‘Dat je mij, nee ons, nog herinnert vind ik knap van je, maar zo goedgelovig ben ik niet. I lost my memories, not my brains Louis.’
Reacties:
Omg ik vind haar eigenlijk best geniaal xd ikke snel verder lezuuuh
Aahhhh ze moet harry herkennen!